Het zwaard en de muur

Politiek heeft als doel zaken te transformeren, situaties te verlengen of definitief te compliceren. De vertrouwenskwestie die Carles Puigdemont uit zijn hoed toverde om zijn sluwheid te demonstreren (hoeveel schade die sluwheid heeft aangericht in de Catalaanse politiek!) leek een van die verwikkelingen te worden die uiteindelijk alles in de war schopt. De huurder van Waterloo wilde Pedro Sánchez tussen wal en schip brengen, ook al leek het erop dat het zwaard van hout was en de muur een rookgordijn vormde. Hij zou niet de eerste zijn die door een scherpe splinter werd gestoken of stikte in giftige dampen. De premier wist heel goed dat niemand hem kon dwingen een motie van deze omvang aan te nemen. Als hij de motie echter zou accepteren, zou hij blijk geven van zijn zwakte en het risico lopen op een onvoorspelbare zitting. De leider van Junts wilde echter zijn opties op de proef stellen, alsof er niets belangrijkers in de wereld gebeurde, en dreigde de kaarten te breken als zijn verzoek niet werd ingewilligd.

Vrijdag stuurde de PSOE José Luis Rodríguez Zapatero naar Zwitserland om te onderhandelen met Junts. Of nog beter, om de delegatie met hem te versterken. De oud-president onderhoudt een soepele relatie met Puigdemont, omdat hij vanaf het begin voorstander is van amnestie en omdat hij de mouwen opstroopt als de communicatie wordt verstoord. Ze lijken totaal niet op elkaar, net als sommige huwelijken, maar de relatie werkt en niemand heeft ze ooit ruzie zien maken.

Puigdemont weigert Sánchez te laten debatteren over motie van vertrouwen

Zapatero is een fervent lezer van Jorge Luis Borges en schreef zelfs de proloog voor een van zijn boeken. Een zin van de Argentijnse schrijver die de politicus vaak gebruikt, is dat ‘alleen die dingen die niet van de tijd zijn, in de tijd blijven bestaan’. Dit is een manier om te zeggen dat het enige waarvoor gevochten moet worden de belangrijke kwesties zijn en dat er ruimte is voor de rest, omdat de geschiedenis dat niet van ons zal eisen.

Lees ook Verenigd door de kettingzaag Marius Carol

Junts probeert al een tijdje op de PNV te lijken en meer pragmatisch dan boos, meer possibilistisch dan cynisch over te komen. Het ontslag van Puigdemont is niet gratis, maar het heeft weinig gekost. Het had geen zin dat Sanchez een motie van wantrouwen voorbereidde op de terugvlucht uit Kiev. Borges schreef ook: “Spreek niet, tenzij je de stilte kunt verbeteren.”