'Sound of Falling': Cannes-competitie warmt op met een boeiend gedicht over geesten en vrouwen

Verschillende soorten geesten hingen rond op de eerste dag van het filmfestival van Cannes . Sommigen wonen in familiehuizen die generaties lang blijven staan; waar alleen een filmcamera ze kan vinden. De film die werd gekozen als openingsfilm voor de competitie van Cannes heet Sound of Falling en is geregisseerd door de Duitse regisseur Mascha Schilinski. Het is een boeiend en prachtig gedicht over de geesten van de vrouwen die gedurende de 20e eeuw dezelfde boerderij bewoonden.

In vierkant formaat en met een krachtige analoge textuur, afgewisseld met foto's uit de negentiende eeuw, reist Schilinski's film door de eerste tien jaar van de vorige eeuw, langs vier generaties vrouwen die gekenmerkt worden door intieme en historische labyrinten. Zonder ook maar één woord over het onderwerp te zeggen, klinken de verschrikkingen van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog door in alles wat zich afspeelt op het besloten terrein van die boerderij waar kinderen met de dood spelen. Sound of Falling is als een landelijk gothicverhaal met echo's van volkshorror . Het verhaal speelt zich af vanuit de ogen van meisjes en tieners (en hun geesten) die ons de wereld om hen heen laten zien vanuit verontrustende en mysterieuze hoeken.

Schilinski's film zit vol onverwachte wendingen waardoor je makkelijk kunt verdwalen terwijl de camera door de tijd reist en de lichamen en zielen van deze vrouwen passeert. Als je hiernaar kijkt, kun je niet anders dan denken aan de bespiegelingen die Roland Barthes schrijft over fotografie en dood in zijn beroemde essay Camera Lucida : de spookachtige lezing die wij, de levenden, maken van de beelden van onze doden, die manier om ons eigen einde te projecteren op de herinnering van onze voorouders. Dat is precies waar The Sound of Falling over gaat, terwijl we kennismaken met deze raadselachtige vrouwen en de wereld om hen heen.

Een andere geest die door La Croisette waart, is die van de vader van Robert De Niro. Deze geest wordt opgeroepen door zijn zoon tijdens een openbaar gesprek waarin beelden worden geprojecteerd uit de documentaire die de kunstenaar JR aan het voorbereiden is over De Niro en de gelijknamige schilder. Deze beelden worden echter overschaduwd door de roem van zijn zoon. De acteur vertelde op zijn eigen bondige maar ontroerende manier hoe hij nooit de asbakken in de studio van zijn vader aanraakte, omdat hij jarenlang alles intact bewaarde. Hij hoopte dat hij ooit het leven van de man die zo zijn stempel op het leven had gedrukt, opnieuw zou kunnen beleven.

En als de geesten van De Niro en The Sound of Falling tot de familiesfeer behoren, verwijzen de geesten die worden opgeroepen door het sombere Two Prosecutors , het harde verhaal van Sergei Loznitsa dat de dag van de officiële competitie afsloot, naar het stalinisme. De hoofdpersoon is een jonge advocaat met engelachtige ogen, die de moed heeft om een ​​gevangengenomen oud lid van de Communistische Partij te helpen. Loznitsa maakt een sobere, strenge en zeer claustrofobische film. Een klap die de schaduwen en spoken van de duizenden levend begraven mannen weer tot leven wekt.