Joaquin Phoenix en Pedro Pascal nemen het op tegen Trumps Wilde Westen

Wat we zien in Eddington , de nieuwe film van de Amerikaan Ari Aster, is grotesk en absurd, maar helaas geeft deze vertekenende spiegel van het hedendaagse Amerika een getrouwe weergave van een werkelijkheid die nog niet zo lang geleden onvoorstelbaar was en die vandaag de dag elke rede tart. Aster stopt dat allemaal in de vier straten van een klein stadje in New Mexico, genaamd Eddington, waar de sheriff – gespeeld door de briljante Joaquin Phoenix – het opneemt tegen de Spaanstalige burgemeester, gespeeld door Pedro Pascal. Het duel tussen de twee is belangrijk, maar het hoofddoel van de film (een krankzinnig en gewelddadig plot) is het vastleggen van het groteske heden van een land dat Donald Trump heeft herkozen als president.

Eddington speelt zich af tijdens de pandemie; Om precies te zijn, eind mei 2020, precies vijf jaar geleden. Vervolgens wurgde een politieagent in Minneapolis de Afro-Amerikaan George Floyd. Deze moord leidde tot Black Lives Matter-protesten in de Verenigde Staten. Phoenix is ​​de blanke sheriff van een klein woestijnstadje. Hij weigert een masker te dragen en moedigt zijn medeburgers zelfs aan dit niet te doen. Er zijn maar weinig films—misschien The Unfortunate Lay van Radu Jude of Crazy Porn— die erin zijn geslaagd het gebruik van gezichtsmaskers op zo'n bijtende manier te parodiëren, en die in dit geval slechts een druppel zijn in de samenzweringsbron die de pandemie vertegenwoordigde en die in Eddington de schoonmoeder van de sheriff overspoelt; terwijl zijn vrouw (Emma Stone) zich wijdt aan het borduren van poppen en verdiept wordt in de pedofiele theorieën van het extreemrechtse QAnon. Er is ook nog een ander personage, gespeeld door Austin Butler, die lijkt op een parodie op de Illuminati die uiteindelijk het Capitool bestormden.

Pascal is van Latijns-Amerikaanse afkomst en hij is niet alleen burgemeester, maar ook eigenaar van de bar in het dorp. Hij blijkt een veel verstandiger man te zijn dan de sheriff, maar Aster laat geen middel onbenut, ook niet de lokale jeugd en hun Black Lives Matter-protesten.

Met gratie en kwaadaardigheid verandert de regisseur van Midsommar (2019) en Hereditary (2018) Eddington (gefilmd in Albuquerque) in een bordspel waarop alle geledingen van de Amerikaanse samenleving vertegenwoordigd zijn (van angstige en paranoïde blanken tot indianen, Afro-Amerikanen en latino's). Ze maken allemaal deel uit van een nieuw Wilde Westen, een vruchtbare bodem voor Trumpisme en de cultus van alternatieve internetwaarheden.

Aster introduceert op kundige wijze de taal van sociale media en televisie, een amalgaam waarin niemand het onderscheid kan maken tussen nieuws en leugens . Op de achtergrond, bijvoorbeeld op televisie, verschijnt de journalist en extreemrechtse persoonlijkheid Tucker Carlson . Als een paar dagen geleden, op dit festival, de messiaanse Tom Cruise de waarheid moest bewaken in zijn nieuwste onmogelijke missie, was het deze vrijdag weer een film van de andere kant die ons eraan herinnerde hoe de chaos die ons te wachten staat, aan het broeien is.

Asters politieke satire wijkt af van de psychologische horror en de duistere verkenningen van trauma's uit zijn eerdere films. Nadat Beau bang is (2023), die verstrikt raakt in de duistere ziel van de hoofdpersoon, werkt de filmmaker opnieuw samen met Joaquin Phoenix, die erin slaagt een heel grappig personage te creëren met wie alles gebeurt (zijn vrouw verlaat hem, hij raakt besmet met COVID...), terwijl hij zijn ouderwetse blanke suprematie (geen maskers; ja tegen de wapens) tentoonspreidt door de vier straten van een stad die gewijd is aan de nieuwe vormen van satanisme.