“Allemaal verslaafd: de valkuil van ultrabewerkte voedingsmiddelen” op Arte, hoe de industrie ons doet watertanden

Toen de Braziliaanse voedingsdeskundige Carlos Monteiro in 2009 onderzoek deed naar de oorzaken van de toename van obesitas in zijn land, deed hij een verrassende ontdekking: zijn landgenoten kochten minder bakolie, zout en suiker. Goed nieuws? In werkelijkheid is het zo dat als consumenten deze basisproducten hebben laten vallen, dat in de eerste plaats komt doordat ze zijn gestopt met koken en industriële maaltijden eten – instantnoedels, diepvriesbakjes, chocoladekoekjes, enz. Het is moeilijk om daaraan te weerstaan ​​en dat is niet voor niets: al vijftig jaar overspoelen de giganten van de agrovoedingsindustrie de markt met deze verleidelijke en snel verteerbare producten.

Dat is wat dit onderzoek, opgebouwd rond verhelderende getuigenissen, aantoont. Wetenschappers die de schadelijke gevolgen van dit dieet voor onze gezondheid onderzoeken – overgewicht, obesitas, diabetes, hart- en vaatziekten – maar ook voormalige medewerkers van de industrie, die soms met trots uitleggen hoe zij hebben bijgedragen aan de hegemonie van deze producten. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de Amerikaanse neurowetenschapper die het gebruik van hersenscans introduceerde bij de multinational Unilever. Objectief ? Om te zien welke impact hun producten hebben op de hersenen van consumenten, met als doel om hen nog tevredener te maken.

Om dit te bereiken kan de voedingsindustrie vertrouwen op additieven, de chemische verbindingen die voedsel zijn kleur, glans, gladheid, etc. geven. Een voormalige industriële werknemer die naar de volksgezondheidszorg is overgestapt, een onderzoeker van Cambridge, vat het als volgt samen: "Het is niet voedsel, het zijn 'formules' die tot doel hebben om steeds meer winst te genereren. »