Basse-Ham. Ik heb voor je getest... kneeboarden en de sensaties ervan in het Moselle Wake-Park

De zomer is hier, de temperaturen stijgen en de zon schijnt. Er was niet veel nodig om af te koelen. En nu we toch bezig zijn, kunnen we net zo goed frisheid met adrenaline combineren! Ga naar het Moselle Wake-Park in Basse-Ham voor een middag vol spanning. "De perfecte plek om te ontspannen en plezier te hebben," glimlacht Nicolas Poillot, de manager. Er worden hier verschillende wateractiviteiten aangeboden. Er is voor ieder wat wils. Zelf viel mijn oog op een klein blauw board van ongeveer veertig centimeter lang. Omdat ik nog niet durfde te wakeboarden of waterskiën, koos ik voor kneeboarden. Ik trok mijn wetsuit, helm en zwemvest aan. "Voor de veiligheid," zegt Nicolas.

Gespannen, een beetje nerveus... Ik loop naar de starthelling. Ik sta op het punt om erin te duiken. De spanning neemt toe, en de stress ook. Gelukkig stelt Kylian, mijn instructeur van die dag, me gerust: "Iedereen kan het, het is voor alle leeftijden!" Hij geeft me advies voor de grote sprong, waar ik aandachtig naar luister. "Krom op, op je knieën, schouders naar voren, ellebogen strak." Ik kijk om me heen. Vijf grote pylonen omringen de vijver. Ze ondersteunen een systeem van gespannen kabels die de ingewijden trekken, een beetje zoals een skilift, maar dan in een nautische versie. Mijn knieën zijn gespannen, mijn handen stevig vastgeklemd aan het stuur dat aan het touw vastzit. "Je mag niet loslaten," benadrukt hij. Voor me kronkelt de kabel al boven het water.

En dan gaat alles mis... Ik val steeds weer. Ik breng meer tijd door met mijn hoofd onder water dan met mijn knieën op het board. Ik verlies mijn evenwicht en dan zink ik. Kortom, het is "Les Bronzés font du ski", de kneeboardversie! Aan de oever vermaak ik de galerij. Maar opgeven is geen optie. En dan, bij de vijfde poging... Wonder! Eindelijk vind ik de juiste beweging. Ik voltooi mijn oversteek zo'n tien meter verderop. Maar de sensaties zijn er nog steeds.

Op de steiger moedigt Kylian me aan: "Je hoeft alleen maar rond de vijver te gaan." En hij moest iets zeggen om me geluk te brengen... Ik ging nog zelfverzekerder van start dan normaal. Deze keer kon niets me tegenhouden. Na zes pogingen lukte het eindelijk. Blij, zeker, maar uitgeput. Want ja, kneeboarden is fysiek zwaar. Mijn onderarmen zijn nog steeds stijf. Uiteindelijk, voor de eerste keer, deed ik het best goed. Een echte favoriet.