César 2025: 3 april 1976, de dag dat de Franse Oscars werden gecreëerd

In 2025 is het de 50e ceremonie, niet het vijftigste jubileum! Omdat het allemaal begon op 3 april 1976 in het Palais des Congrès in Parijs, met de eerste editie van de Césars of Nuit des Césars, waarmee de basis werd gelegd voor een groot jaarlijks evenement van de Franse cinema.

In 1975 richtte Georges Cravenne de Academy of Cinema Arts and Techniques op om de grootste Franse cinematografische prestaties te eren. Daarmee ontstond een equivalent van de Oscars in de Verenigde Staten. De Césars vervingen de Crystal Stars, die van 1955 tot 1975 werden uitgereikt door de Cinema Academie van Georges Auric, en de Victoires du cinéma français, die na de Tweede Wereldoorlog door het tijdschrift Cinémonde werden gelanceerd.

De naam "César" is een eerbetoon aan de beeldhouwer van de trofee, César Baldaccini, en verwijst ook naar de film César van Marcel Pagnol. De ceremonie, voorgezeten door Jean Gabin – die zes maanden later zijn laatste publieke optreden maakte voor zijn dood – werd gepresenteerd door Pierre Tchernia en geregisseerd door Jacques Demy. Het bleef de kortste in de geschiedenis, met een duur van slechts 1 uur en 40 minuten, uitgezonden op Antenne 2. De prijzenlijst kwam van een academie van 900 leden die stemden voor 13 categorieën, en zo werden de fundamenten van een Franse cinematografische traditie geboren.

De uitreiking van de César Awards bracht een uitzonderlijk programma samen met iconische figuren uit de Franse en internationale cinema. Robert Enrico, van 1976 tot 1986 voorzitter van de Academy of Cinema Arts and Techniques, speelde een centrale rol bij de organisatie van dit prestigieuze evenement. Zijn aanwezigheid voegde een plechtige en gerespecteerde dimensie toe aan de ceremonie. Michèle Morgan, een sleutelfiguur uit de Franse cinema, reikte samen met Jean Gabin de César voor beste film uit. Samen beleefden ze een moment van medeplichtigheid, waarbij ze zijn bril leende om de prijs uit te reiken, een gebaar dat legendarisch is geworden in de geschiedenis van de Césars. Hun relatie in het leven en op het toneel, vereeuwigd in films als "Le Quai des brumes", veertig jaar eerder opgenomen, bracht een vleugje nostalgie en emotie in de avond.

Michel Legrand, een productief componist, betoverde het publiek met zijn onvergetelijke melodieën, hoewel hij nooit een César ontving. De iconische actrice Charlotte Rampling ontving in 2001 een ere-César, als erkenning voor haar uitzonderlijke bijdrage aan de cinema. Diana Ross werd op haar beurt, samen met Ingrid Bergman, geëerd met een ere-César. Op het podium van het Palais des Congrès zong ze zelfs Theme from Mahogany, afkomstig uit de gelijknamige film van Berry Gordy, oprichter van Motown, waarin ze ook speelt.

De eerste editie van de César Awards, in 1976, markeerde de geschiedenis van de Franse cinema door verschillende legendes te belonen die inmiddels zijn overleden. Romy Schneider werd gekroond tot beste actrice voor haar rol in The Important Thing van Andrzej Zulawski. Voor de volledigheid: Isabelle Adjani, genomineerd voor de César voor beste actrice, was overtuigd van haar overwinning en stond al op voordat de winnaar bekend was gemaakt. Deze prijs ging uiteindelijk naar Romy Schneider.

Philippe Noiret won de César voor beste acteur voor zijn rol in Le Vieux fusil van Robert Enrico. Jean Rochefort, de eerste winnaar van de avond, werd ook gehuldigd als beste mannelijke bijrol voor Let the Party Begin van Bertrand Tavernier. Een cast waar hedendaagse filmmakers van dromen.

Tijdens deze ceremonie werden Le Vieux fusil van Robert Enrico en Let the Party Begin van Bertrand Tavernier in het bijzonder geëerd. Beide stukken wonnen meerdere prijzen. Marie-France Pisier won ook de César voor beste vrouwelijke bijrol voor haar rollen in Cousin, Cousine en Souvenirs d'en France. Daarmee is ze een mooie toevoeging aan de lijst met talenten die tijdens deze gedenkwaardige editie van de Césars in het zonnetje werden gezet.

Jean Rochefort beschrijft de gespannen sfeer van de avond, vooral tijdens zijn gesprek met Jean Gabin, die sceptisch stond tegenover de ceremonie. "Ik kreeg de eerste prijs op 3 april 1976. Het was niet deze briljante compressie, maar een klein mannetje dat een filmrol afrolde: helemaal eerstegraads. Ik was het proefkonijn en toen ik het podium opliep om mijn speeltje op te halen, was de sfeer gespannen! Sommige sterke geesten zagen het alleen als een imitatie van de Oscars (1928). Toen ik Gabin op de schouder wilde tikken, draaide een norse president zich abrupt om: 'Ah, jij bent het Rochefort! Als het een journalist was geweest, had ik hem een ​​klap gegeven.' Ik hoopte op een klein compliment van de omstandigheden. "

Bij de eerste editie stelde de trofee een kleine man voor die een rol afrolde. De ontvangst was wisselend, maar voor de tweede editie in 1977 creëerde de beeldhouwer César de beroemde compressie van 29 cm hoog en 3,6 kg zwaar, die nog steeds wordt uitgereikt.