Judith Davis's "Hello Asylum": een levendige klassenuitstap

Maar wat een vreugde om ze weer te vinden! Ja, zij zijn het: dezelfde humor als een machinegeweer, dezelfde verontwaardiging diep van binnen, hetzelfde talent om uit de hedendaagse biotoop de taalkundige irritaties, de tegenstrijdige voorschriften en de blindheid van de winnaars te halen die de samenleving elke dag een beetje zieker maken. Zo is het eerste halfuur van Bonjour l'asile, de tweede speelfilm van Judith Davis (na Tout ce qu'il me reste de la révolution uit 2019) met het theatercollectief l'Avantage du doute , een opstijgend vuurwerkspektakel, met name gedragen door een paroxysmale soundtrack die van de oorverdovende geluiden van de stad overgaat in die van een huis op het platteland, maar vol met kinderen en hun arsenaal aan geschreeuw en lawaaierig speelgoed, om alles wat disfunctioneel is in het leven van Jeanne (Judith Davis) en Elisa (Claire Dumas) aan te pakken, twee vriendinnen die elkaar ontmoeten om te werken, maar hun gemeenschappelijke golflengte zijn kwijtgeraakt.

Hilarisch, de reünie benadrukt alles wat Elisa, ooit een cartoonist, van haar creatieve leven heeft opgeofferd en