Nadav Lapid, een dissonante stem in de Israëlische cinema

Op 7 oktober 2023 was de Israëlische regisseur Nadav Lapid in Parijs, waar hij al enkele jaren woont. Hij had het scenario geschreven voor zijn vijfde speelfilm, Yes, het verhaal van een cynische muzikant die, voor roem en geld, instemt met het componeren van een nieuw volkslied voor de Hebreeuwse staat, met een nationalistische en gewelddadige ondertoon. Net als in zijn eerdere films, waarvan de meest recente Ahed's Knee (2021) en Synonyms (2019) zijn, wilde de filmmaker de Israëlische samenleving via fictie en met een kritische blik in beeld brengen. De bloedbaden die Hamas heeft aangericht en de oorlog in Gaza hebben de situatie veranderd.

Deze realiteit heeft zijn intrede gedaan in de geschiedenis, zowel in het Midden-Oosten als in de film. Ja, de film, waarvan de opnames, door een vreemd toeval, op 7 oktober 2024 begonnen, komt overeen met het oorspronkelijke script. Maar de wreedheden en moordpartijen van een jaar eerder zijn op het scherm ingelast. Net als de smartphonemeldingen die de bloedbaden aankondigen. In scènes die zijn opgenomen op een heuveltop met uitzicht op Gaza, zien we de rook van de explosies en horen we de ontploffingen van de bommen.

Naarmate de maanden verstreken, wisselde het lot van de film met de aanhoudende chaos. De film werd op 22 mei gepresenteerd tijdens de Fortnight van het Filmfestival van Cannes, net toen het Israëlische leger Operatie Gideon's Chariots lanceerde, gericht op de verovering van driekwart van de Gazastrook. Gedurende de zomer, terwijl verschillende ngo's spraken van "massale hongersnood" in de enclave, werd Oui vertoond tijdens previews in Frankrijk, Roemenië, Duitsland, Israël en elders.

Je hebt nog 91,55% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.