Op het spoor van een denkbeeldig koninkrijk: deze plaatsvervangende brigadecommandant in Saint-Tropez publiceert zijn derde roman

Denk niet dat hij een toegankelijker pad had kunnen kiezen, het pad dat naar de thriller leidt. Blijkbaar ligt een genre dichter bij wat hij dagelijks meemaakt als politieagent. Absoluut niet. Gedreven door zijn verlangen om te ontsnappen, reist Laurent Palombo het liefst naar onbekende landen.

Hier is het derde deel van een middeleeuwse saga, "Aux larmes du fou", waaraan deze plaatsvervangende brigadecommandant in Saint-Tropez anderhalf jaar werkte.

Het script: een vreedzame wereld die wordt aangevallen door een autocraat, geplaagd door technologie en machines. Wie zal zegevieren tussen goed en kwaad, in dit universum gehuld in grijze en poreuze gebieden?

"Het is een beetje zoals Mad Max, een sfeer die moeilijk te ademen is. Ik heb het geschreven als een film", legt hij uit, vol enthousiasme over zijn allesverslindende passie. Nadat hij zijn eerste deel speciaal voor zijn zoontje had geschreven, transformeerde de auteur zichzelf in een auteur die op zoek is naar avontuurlijke scenario's.

Een zoektocht naar rechtvaardigheid

In dit ^derde deel is het een bijfiguur, die naast de helden uit de vorige delen aanwezig is, die het licht betreedt. Ik heb de bijfiguren die de zoektocht helpen oplossen altijd interessant gevonden. Ik wilde een verhaal creëren rond deze vredestichters. Ze weten hoe ze met mensen moeten praten, hoe ze nabijheid en dialoog moeten creëren. Bij nadere beschouwing lijkt het bijna op de dagelijkse functie ervan. "Meer Jedi dan politieagent", glimlacht hij, gecamoufleerd in zijn schrijvershuid.

Een beroep dat vanzelfsprekend gepaard gaat met auteurschap. "Er is altijd sprake van een onderzoek, of liever gezegd een zoektocht naar rechtvaardigheid. Dit juridische kader zit diep in mijn schrijven, maar het gaat er meer om een ​​avontuur te voeden." Het genre 'Fantasy' dient als achtergrond voor zijn vertelling.

De invloed van lezers

Sinds de publicatie van zijn eerste boek (2017) waardeert hij de feedback van het publiek tijdens literaire bijeenkomsten en hij raakt daar niet snel op uitgekeken.

"Ik dank het aan allen die in mijn wereld zijn gekomen", roept hij uit, alsof hij een missie heeft. "Als lezers je om een ​​vervolg vragen, is dat een enorme inspiratiebron voor een auteur." Lezers die, zo geeft hij toe, zijn personages aardig vinden, begeleiden hem in zijn ontdekkingstocht.

Om dit volledig verzonnen universum in kaart te brengen, haalde hij inspiratie uit landschappen die hij met zijn gezin bezocht; Ook de kustlijn van de Golf van Mexico is een inspiratiebron.

Wat nu? Ik heb nog steeds verhalen te vertellen, maar dat zal niet meteen gebeuren. Ik moet mijn batterijen opladen om mijn inspiratie te voeden. Deze drie werken verdienen het om bij me te blijven. Ik wil ze nog niet opgeven .