Bloedbad Pioltello: botsing tussen aanklager en rechtbank over verantwoordelijkheden topmanagement RFI

Het Openbaar Ministerie van Milaan zal de mogelijkheid van een hoger beroep beoordelen na bestudering van de gedetailleerde redenen. Uit de documenten die het Openbaar Ministerie tijdens het proces heeft ingediend en de voorlopige toelichtingen van de rechtbank blijkt dat er aanzienlijke verschillen in interpretatie zijn met betrekking tot de rollen en verantwoordelijkheden van de managers en het topmanagement van Rete Ferroviaria Italiana, zo melden instanties.

De verantwoordelijkheden van het topmanagement

Bij het treinongeluk met de Pioltello in 2018 , waarbij drie mensen omkwamen en 200 mensen gewond raakten of psychisch getraumatiseerd raakten, werden alle managers vrijgesproken van de aanklacht 'vanwege het niet plegen van de daad' voor treinongeluk door nalatigheid en doodslag en lichamelijk letsel. Volgens het Openbaar Ministerie, via de aanklagers Maura Ripamonti en Leonardo Lesti, die een document van 348 pagina's opstelden, zijn de beslissingen met betrekking tot het onderhoud, waarbij ook aandacht had moeten worden besteed aan de verslechterde verbinding waaruit een stuk spoorstaaf was afgebroken en waardoor de ontsporing was veroorzaakt, "toe te schrijven aan het zogenaamde Senior Management van het bedrijf, dat rechtstreeks toe te schrijven is aan het topmanagement".

De rechters van het vijfde strafgedeelte hebben daarentegen in een aantekening van de rechtbank aangegeven dat de voormalige CEO en de andere vrijgesproken managers niet op de hoogte waren van de verschrikkelijke omstandigheden in het bedrijf.

Bovendien is er geen bewijs dat de beheerders iets hebben gedaan of nagelaten met betrekking tot de "werkelijke informatiestromen" die zij hadden over dat gewricht en de "ontoereikendheid van het onderhoud". Het OM bekritiseerde het gebrek aan regels voor het doorgeven aan hogere niveaus van afwijkingen die in andere situaties dan bij normaal toezicht zijn vastgesteld. Volgens het OM was het de verantwoordelijkheid van het topmanagement om deze ‘informatiestromen’ te verbeteren, terwijl het ‘preventiemanagementmodel’ te veel gericht was op het doel om onderbrekingen in het treinverkeer vanwege reparaties te voorkomen.