Kijk naar mij alsof je van mij houdt... Identiteit, geslacht. Voorbij stereotypen

"Dit werk van mij is sterk beïnvloed door mijn leven en persoonlijke ervaringen. Geïnspireerd door mijn queer-identiteit, mijn non-binaire persoonlijkheid. Naarmate ik ouder word, gaan de vragen die ik stel niet langer alleen over gender en seksualiteit, maar steeds meer over universele thema's, zoals tijd, sterfelijkheid, liefde, verlies en familie." Jess. T. Dugan, een Amerikaanse kunstenaar, presenteert voor het eerst in Milaan (tot 19 oktober “Look at me like you love me - Guardami come se mi amati”) een fotografisch project dat is bedacht en georganiseerd met de Diversity, Equity & Inclusion-structuur van IntesaSanPaolo , in samenwerking met de LGBTQ+-gemeenschap. Dugan neemt de bezoekers met fijngevoeligheid bij de hand en leidt hen mee in zijn wereld, een gemeenschap van lichamen, gezichten, gebaren, blikken, waarin thema's als liefde, verlangen en eenzaamheid aan bod komen. De tentoonstelling wordt geopend op de Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie en Transfobie . Het woord gender roept nog steeds angst en vrees op. Is het erger met Trumps Amerika? "Ja," antwoordt de kunstenaar, "vroeger waren er verbeteringen, maar vandaag de dag is er een afsluiting en is mijn werk nog noodzakelijker. Ik denk dat angst, haat en discriminatie voortkomen uit een gebrek aan kennis." Voor Dugan zijn kunst en fotografie buitengewone hulpmiddelen "om empathie te kweken en mensen die anders zijn dan wij, te begrijpen." "Het is een tentoonstelling die over gevoelens en relaties gaat, zoals alleen kunst dat doet, en niet expliciet over rechten", voegt curator Renata Ferri toe. Dugan pakt moeilijke kwesties aan, zoals identiteit. Een onderwerp dat ons allemaal aangaat, niet alleen de LGBTQ-gemeenschap, dat gaat over wat we willen zijn, van wie we willen houden, wat de grenzen van onze vrijheid zijn. Jess ensceneert deze lichamen met uitstekende fotografie van de Angelsaksische traditie. Een werk dat, zoals wij het presenteren, de waarde van universaliteit weet te behouden.

Er worden 30 werken tentoongesteld, waarvan er vijf volledig ongepubliceerd zijn, en twee video's: de eerste is "Letter to My Daughter, 2023", een video met foto's afgewisseld met haar teksten; in het tweede deel, "Brief aan mijn vader, 2017", wordt de relatie tussen de kunstenaar en zijn vader onderzocht.