Stressomic: de pleister die meet hoe gestrest we zijn (en waarom)

Er is stress, en er is stress. Er is stress die ons een benauwd gevoel in onze maag bezorgt voor een deadline, en stress die een hartkloppingen veroorzaakt na een lange run. Er zijn veel stresssituaties, maar het is niet altijd gemakkelijk om de stress die ze veroorzaken te identificeren, laat staan te onderscheiden of de oorzaken ervan te begrijpen. Nu heeft een groep onderzoekers van het California Institute of Technology in Pasadena echter een hightech patch ontwikkeld die stress nauwkeurig kan meten en, belangrijker nog, ons helpt de oorzaak ervan te begrijpen. Het nieuwe draagbare apparaat, Stressomic genaamd, werd beschreven in het tijdschrift Science Advances .

Eerder ontwikkelde "stressmeters" richten zich meestal op één hormoon, cortisol, de koning van chronische stress, het soort stress dat zich langzaam opbouwt in de loop van weken. Maar stress heeft vele gezichten. Er is de kortstondige agitatie, de paniek die plotseling toeslaat en de angst die ons 's nachts wakker houdt. Om al deze nuances te begrijpen, zijn meer gegevens nodig. En daar komt de Stressomic-pleister om de hoek kijken. Het is meer dan een simpele sensor; het is een soort "miniatuurlaboratorium" dat op de huid wordt bevestigd. Via flexibele microkanalen analyseert het zweet en kan het drie hormonen in realtime meten: cortisol, adrenaline en noradrenaline. Cortisol dient als een biomarker voor langdurige stress. Adrenaline en noradrenaline worden geactiveerd wanneer we onder acute of emotionele druk staan.

Tests op vrijwilligers

Om de effectiviteit van de nieuwe stressmeter aan te tonen, testten wetenschappers deze door een reeks tests uit te voeren op vrijwilligers die aan verschillende scenario's werden blootgesteld. Stressomic kon niet alleen de aanwezigheid van stress identificeren, maar gaf ook nuttige aanwijzingen over de onderliggende oorzaak. Zo detecteerde het bijvoorbeeld "sportschoolstress". Na een intensieve training detecteerde de slimme pleister een stijging van cortisol en noradrenaline, een teken dat het lichaam was uitgedaagd en reageerde met een energieboost. Bij confrontatie met verontrustende beelden detecteerde de nieuwe stressmeter echter "angststress", een piek in noradrenaline, het hormoon van onmiddellijke agitatie, maar geen verandering in cortisol. In dit geval is het een duidelijk teken dat de geest geagiteerd is geraakt, maar de gebeurtenis duurde niet lang genoeg om cortisol te activeren. Daarentegen daalden de niveaus van alle drie de hormonen aanzienlijk wanneer deelnemers ontspanningssupplementen kregen.

In de praktijk heeft de patch zich bewezen als een goede en verrassende lakmoesproef voor het beoordelen van de effectiviteit van antistressmethoden. Stressomic geeft ons niet alleen een cijfer, maar biedt een betrouwbare kaart van onze reacties. Met deze patch konden we eindelijk begrijpen of onze angst te wijten is aan de ochtendspits of aan ons banksaldo, waardoor we de oorzaak konden aanpakken. "Stressomic heeft de potentie om de beoordeling van stress te transformeren, gepersonaliseerde interventies mogelijk te maken en ons begrip van de fysiologie van stress te verbeteren", schrijven de auteurs.