Samenvatting <em>van The Last of Us</em> Seizoen 2, Aflevering 5

Op zoek naar een samenvatting van seizoen 2, aflevering 4? Wij hebben het voor je .

Pedro! Ik had een heleboel vragen, opmerkingen en zorgen over The Last of Us seizoen 2, aflevering 5 – maar het kostte Pedro Pascal slechts één "Hé, kind" om ze allemaal in een oogwenk te laten verdwijnen. Natuurlijk duiken we nog even diep in de aflevering, maar ja – de tease van medebedenker Neil Druckmann dat we Joel nog niet voor het laatst hadden gezien, is eindelijk werkelijkheid geworden. Kijk maar naar die GIF van Pascal die danst met een clicker op de set van SNL .

Afgezien van Esquires favoriete man , is aflevering 5 een beetje een grabbelton van alles wat seizoen 2 ons tot nu toe heeft voorgeschoteld - Wolves , Seraphites , de romance tussen Ellie en Dina, en nare confrontaties met de geëvolueerde clickers. En dat is niet per se iets goeds. Ik bedoel dit als de lichtste kritiek - ik geniet tot nu toe van het seizoen - maar The Last of Us worstelt duidelijk nog steeds met het vinden van zijn identiteit in de post-Pascal-realiteit. De videogames van The Last of Us hadden hetzelfde probleem na de dood van Joel, maar ik voel de identiteitscrisis van het verhaal deze keer iets meer. Er is gewoon geen vervanging voor een acteur van Pascals kaliber, hoezeer ik ook heb genoten van de optredens van Bella Ramsey en Isabela Merced dit seizoen.

In plaats van te focussen op het liefdesverhaal van Ellie en Dina – wat de magie van de karakterstudie van Joel en Ellie uit seizoen 1 terug zou kunnen brengen – gooit The Last of Us een hoop subplots tegen de muur. Hoe interessant het ook is om Ellie en Dina onbewust de Seraphite-Wolf-oorlog in te zien gaan, ik heb het gevoel dat het de draad kwijtraakt als we gewoon een van beide facties volgen. Cordyceps in de lucht? Angstaanjagend! Ik had liever over de ontwikkeling gehoord tijdens Ellie's woedeaanval aan het einde van de aflevering, dan van twee WLF-personages waar ik niets van weet.

Dat gezegd hebbende, aangezien aflevering 5 net geen 45 minuten duurt, ga ik verder met de samenvatting en wat Joels terugkeer zou kunnen betekenen voor de aflevering van volgende week.

Ik ben zo blij dat de tijd van "niemand heeft je gevraagd, spermajongen" voorbij is.

Behekst, maar leeg

Zoals ik al zei, begint deze aflevering met twee wolven – je herkent de leider misschien wel uit de flashbackscène met Jeffrey Wrights Isaac in aflevering 5. (Zij is blijkbaar de oprichtster van wat de WLF-beweging zou worden.) De TLDR van hun gesprek is dit: Je kunt het cordycepsvirus nu oplopen via sporen in de lucht. Dus, eh, draag een mondkapje! Of zorg dat je niet op dezelfde afdeling terechtkomt waar artsen de eerste cordycepspatiënten behandelden. Even een idee!

Dan pakken we de draad weer op met onze twee favoriete tortelduifjes, die nog steeds naar WLF FM luisteren en een veilige route uitstippelen naar de plek waar Abby zich schuilhoudt. Tijdens het "trianguleren" plaagt Dina Ellie met haar "niet-schoolgerichte" denkwijze, wat zo'n leuke en flirterige manier is om iemand een volslagen idioot te noemen. Leer eens hoe je een gradenboog gebruikt, Ellie! Onze heldin is er zo verdrietig over dat ze wéér een handig geplaatste gitaar vindt, begint te zingen en het dan opgeeft vóór het refrein. Ze voegt zich weer bij Dina, die vermoedt dat de Scars net als Amish-mensen moeten zijn – spoiler, ze lijken totaal niet op Amish-mensen. —omdat ze geen technologie gebruiken. Ik neem aan dat dit een standpunt is waar ze allebei van af zullen stappen als ze zien hoe een Scar de inwendige organen van een man leegzuigt.

Hoe dan ook! Ze besluiten uiteindelijk weer op pad te gaan, waar het duo nog een keer een praatje maakt zodat we wat meer te weten kunnen komen over Dina's ontstaansverhaal. Het lijkt erop dat toen cordyceps voor het eerst de wereld teisterde, Dina en haar familie zich schuilhielden in een afgelegen hut in Santa Fe. "Nou, je weet al hoe dit verhaal afloopt," zegt Dina tegen Ellie, "want ik woon niet meer in een hut ten noorden van Santa Fe en ik heb geen moeder of zus meer. Maar aangezien ieders verleden naar de klote is en we allemaal de kloteverhalen van iedereen hebben gehoord, hoe denk je dat dit verhaal zal aflopen?"

Kortom: een rover vermoordde haar moeder en zus, en vervolgens vermoordde Dina de rover. Maar Dina gebruikt dit moment als een morele les voor Ellie: wraak is wraak, ongeacht wie de ruzie begon. "Zou het verschil maken als mijn familie eerst zijn volk had gekwetst?" vraagt ​​Dina. "Nee. Nee . En als ik hem niet had vermoord, als hij was ontsnapt, beloof ik je dat ik hem voor altijd had opgejaagd. Voor altijd."

Indrukwekkende triangulatie trouwens

Dina en Ellie keren terug naar Kamp Wolf, waar die verstoppertje-klikkers rondhangen. Nadat ze hun eerste 'ik hou van jou' -gebaar hebben gedeeld, proberen ze een kamer vol geëvolueerde monsters te verslaan, maar worden al snel omsingeld en overklast. Wie redt de dag... en... Jesse! En niet alleen is de terugkeer van de geweldige Young Mazino een enorme opkikker voor The Last of Us als geheel, hij leidt hen ook uit de problemen. Hij legt uit dat Jackson hem niet heeft gestuurd om het ontsnapte duo te redden; in plaats daarvan zijn hij en Tommy op hun eigen zoek- en reddingsmissie gegaan, met als doel Ellie en Dina de volgende ochtend terug naar het kamp te brengen.

Voordat ze er al te veel over kunnen kibbelen, stuiten ze op de Seraphites – die Isaacs Williams-Sonoma-routine plotseling op een tik op de vingers laten lijken. Ze ondervragen en/of straffen een Wolf, wiens ingewanden op de grond belanden. Ze horen het drietal Jacksons ritselen in de struiken en rennen achter hen aan. Verdorie, Ellie. Misschien moet je morgenochtend maar naar huis gaan.

In aflevering 5 komen we meer te weten over Dina's achtergrondverhaal, en dat is niet bepaald rooskleurig.

Waar is Abby?

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat ik aan het samenvatten ben op de melodie van "Yakety Sax" (shoutout Boots Randolph), want er wordt zoveel gerend en geslingerd in deze aflevering. Vervolgens – inademen, uitademen – belandt Ellie weer in WLF-gebied, waar ze Nora ziet. Ze maakte deel uit van Abby's team op de dag dat ze Joel vermoordde. Nora speelt even lief met Ellie, maar schakelt dan meteen over naar de kwaadaardige tv-schurk. ​​"Het was verschrikkelijk, hoe hij stierf. Ja. Ja, dat kleine kreng kreeg wat hij verdiende." Nora, kalm aan!

Cue "Yakety Sax" weer! Nora rent regelrecht de cordyceps-splashzone in. Ellie volgt haar en doet vriendelijk de rode lichten in de tent aan, zodat je weet dat Ellie woest is. Ze pauzeert even om zich te verwonderen over het waarlijk Emmy-waardige decor van The Last of Us – inclusief een clicker die aan de muur vastgeplakt zit, omhuld door overwoekerde schimmels, en cordyceps de kamer in blaast. Nora raakt snel besmet, terwijl Ellie natuurlijk immuun is. Ellie vindt Nora en probeert haar te intimideren om Abby's verblijfplaats te onthullen. "Weet je niet wat hij gedaan heeft?" vraagt ​​Nora, verwijzend naar Joel. "Hij heeft iedereen in dat ziekenhuis vermoord. Inclusief de enige levende persoon die een geneesmiddel van jou kon maken. Dat was Abby's vader. En Joel... Joel schoot hem door zijn hoofd. Dat is wat hij gedaan heeft."

Ellie's antwoord? "Ik weet het." We zullen minstens een aflevering moeten wachten om te zien of ze onzin uitkraamt of niet – de game geeft hier antwoord op, maar ik ga hier niets verklappen. Als ze de waarheid spreekt, moeten we Ellie's schermtijd in dit seizoen tot nu toe grondig herzien. Ze slaat Nora neer en het beeld wordt zwart.

Maar dat is nog niet het einde van de aflevering. Ellie wordt wakker in haar bed bij Joel thuis en ziet er stralend en gelukkig uit. Joel doet de deur open en zegt goedemorgen met een lief "Hé, kleintje." We moeten ervan uitgaan dat dit een flashback is – eentje die misschien in de volgende aflevering verdergaat – maar hoe dan ook, het is gewoon fijn om Pascal weer te zien. Laten we hopen dat we de acteur meer te zien krijgen en antwoorden krijgen op de vraag of Ellie wel of niet op de hoogte was van Joels noodlottige keuze.