Welkom in het tijdperk van de grote domheid in Amerika

Hier in Amerika doen we dingen groots en dodelijk. Big Tobacco had alleen kunnen ontstaan op de bodem van North Carolina, met de genereuze prijsondersteuningsprogramma's van de Amerikaanse overheid en de kilometerslange zelfvernietigende neigingen van de Amerikanen. De ontwikkeling van het interstate highway-systeem in de jaren vijftig heeft de drie grote autobedrijven – GM, Ford en Chrysler, dat nu Stellantis heet – ongetwijfeld geholpen, en onze afkeer van hogesnelheidstreinen werkt nog steeds in hun voordeel. Enorme overheidssubsidies hebben Big Pharma in staat gesteld een miljardenindustrie te worden, maar niet wendbaar genoeg om "Stellantis" als naam voor een medicijn tegen erectiestoornissen te claimen.

Maar dit zijn tijden van bezuinigingen in het rijkste land dat de wereld ooit heeft gekend, en we bezuinigen. Niet op defensiecontracten of presidentiële golfuitjes natuurlijk; die zijn essentieel voor de nationale veiligheid. In plaats daarvan annuleren we wetenschappelijke studies, onderzoeksbeurzen, financiële hulpprogramma's van universiteiten, gezondheidszorg voor de meest behoeftigen, buitenlandse hulp en meer. Tegelijkertijd dragen we onze instellingen over aan mensen die geen idee hebben wat ze ermee moeten doen, behalve ze uithongeren. En we nemen een defensieve houding aan tegenover 's werelds slimste en meest ambitieuze internationale studenten. Het directe gevolg is dat de grootsheid van Amerika in actie verdwijnt.

Maar we zijn slim genoeg om te weten dat de natuur een hekel heeft aan vacuüms, en dat er al iets is ontstaan in de leegte die is ontstaan door onze meest verheven doelen, hoogste normen en jarenlange dominantie op het gebied van onderwijs en ondernemerschap.

Het is echt stom. En het wordt onze dood.

De kern van de zaak: Elon Musk en zijn Department of Government Efficiency hebben, naar hun schatting, de federale begroting met maar liefst 150 miljard dollar gekort. Dat is aanzienlijk minder dan de aanvankelijk beloofde 2 biljoen dollar, maar het is nog steeds veel. (En eerlijk gezegd, gecorrigeerd voor de grootspraak rond ketamine, voelt 7,5 procent van de oorspronkelijke belofte net goed.) Een groot deel van deze bezuinigingen is afkomstig uit de wetenschappelijke sector: onderzoeksprogramma's, subsidies en beurzen. Onderzoeken naar geneesmiddelen voor kanker en aids zijn stilgelegd, net nu die geneesmiddelen verleidelijk binnen handbereik lijken.

Harvard University heeft een rechtszaak aangespannen om de federale financiering voor haar onderzoek te deblokkeren, en wordt gestraft voor haar brutaliteit. De regering-Trump probeert de universiteit de mogelijkheid te ontnemen om internationale studenten in te schrijven. De rechtszaak gaat heen en weer, maar het is een testrun voor wat deze regering bij andere academische instellingen zal proberen. Voorlopig betekent dit onder andere dat je de naam "Harvard" bijna net zo vaak hoort als wanneer je met iemand praat die aan Harvard heeft gestudeerd.

De studenten en wetenschappers die we niet ontslaan, intimideren we. Terwijl de zuivering voortduurt, beperkt een overijverige Amerikaanse douane en grensbewaking de vrijheid van meningsuiting van internationale studenten en werknemers. In het hedendaagse Amerika staat "vrijheid van meningsuiting" voor "de mogelijkheid om het r -woord in een podcast te gebruiken zonder dat iemand je daarvoor op sociale media berispt", maar het blijkt een breder concept te zijn. Het is het recht om je mening te uiten zonder de dreiging van represailles van de overheid. En dat fundamentele recht wordt ingetrokken.

Studenten die bijvoorbeeld een studievisum in de Verenigde Staten aanvragen, moeten hun socialemediaprofielen openbaar maken, zodat immigratieambtenaren hun berichten kunnen controleren op tekenen van kritiek op de Verenigde Staten. Dit is logisch: mensen die luid en fel kritiek op Amerika hebben geuit, vormen een potentiële bedreiging voor onze vrijheid en moeten buiten de deur worden gehouden. Ze zouden gewelddadige terroristen kunnen blijken te zijn, of Donald Trump die campagne voert. Het is gewoon te riskant.

Het bestraffen van spot met Amerikaanse leiders, in een tijd waarin het accuraat beschrijven van Amerikaanse leiders niet te onderscheiden is van het bespotten ervan, is simpelweg oneerlijk. We zetten een J.D. Vance voor de wereld neer en vragen de slimste jongeren om hem niet belachelijk te maken? Dit voelt als een valstrik.

En dan is er nog de zaak van Kseniia Petrova, de medisch onderzoeker van Harvard die werd gearresteerd op beschuldiging van smokkel van de kikkerembryo's die ze vanuit Frankrijk naar de Verenigde Staten had meegenomen voor onderzoek naar behandelingen tegen veroudering, omdat ze ze niet had aangegeven op haar douaneformulieren. Petrova werd vier maanden vastgehouden in Louisiana. Voor kikkerembryo's. Ze is nu vrij en wacht op haar proces, maar ze weet niet zeker of ze wil blijven en haar onderzoek in de Verenigde Staten wil voortzetten, en niemand met een brein groter dan dat van een kikkerembryo zou haar dat kwalijk kunnen nemen.

Wanneer je slimme en ambitieuze jongeren het gevoel geeft dat ze niet welkom zijn in Amerika en ze geen enkele indicatie geeft dat ze überhaupt een baan in dit land zullen hebben – laat staan een baan die niet met een druk op de knop kan worden geëlimineerd, laat staan een die vrij zou zijn van de inbreng van Eric Trump – dan besluiten ze uiteindelijk misschien om hier niet te komen. De innovatie en de intelligentie moeten ergens heen, en de rest van de wereld profiteert van onze braindrain. Australië heeft een nieuw Skills in Demand-visum ingevoerd om het proces van de repatriëring van geschoolde migranten te stroomlijnen. Het is gevaarlijk om Australië een voorsprong te laten krijgen op de Verenigde Staten in wetenschappelijk onderzoek, terwijl ze al zoveel beter zijn in flirten dan wij. Ze mogen ons talent niet afpakken en een coolere versie van voetbal hebben. We kunnen het ons niet veroorloven dat Australië een rivaal wordt, want dan worden ze misschien onze vijand, en dat zou ze nog aantrekkelijker maken.

Een jonge wetenschapper staat voor een keuze: je kunt bang zijn om naar de goelag gestuurd te worden omdat je kikkerembryo's hun burgerschapspapieren niet in orde hebben, of je kunt gaan wonen in een land als Australië, waar je gewaardeerd wordt en goed betaald wordt, waar je levensreddende werk vrij is van politieke manipulatie en waar Chris Hemsworth een 6 is. Wie zou dat aanbod niet accepteren?

De innovatie verdwijnt, en het geld ook. Welke startups deze afgewezen studenten en onderzoekers ook starten, ze zullen in een ander land worden opgericht. Welke internationale universiteit hen ook verwelkomt, ze zullen die grote donaties krijgen zodra deze mensen rijk worden. Het zal minstens een generatie duren om dit te herstellen. We zullen de exodus niet in een handomdraai kunnen terugdraaien, want als we bewijzen dat we net zo snel terug kunnen naar de middeleeuwen, verliezen we het vertrouwen van de mensen. Dit is niet zoals Cheers, waar je een Shelley Long kunt verliezen, een Kirstie Alley kunt winnen en weer verder kunt gaan. Dit is alsof je Friends overneemt, al je zes vrienden ontslaat en ze allemaal vervangt door Aaron Rodgers.

Amerikaanse domheid is niets nieuws. Wij zijn het land dat de wereld de trickle-down economie, Operatie Enduring Freedom en het systeem waarbij je een vizier achterstevoren op je hoofd zet, heeft gegeven. Maar we hebben dit jaar echt een paar stappen vooruit gezet. We zijn niet langer anti-intellectueel. We zijn actief anti-intellectueel. Sluit je ogen en stel je voor wat er zou gebeuren als het idee van veiligheidsgordelwetgeving nu in het land was ingevoerd. Je weet precies welke van je middelbareschoolvrienden zich op Instagram door een voorruit zou gooien om te laten zien dat hij een alfamannetje is, en je mag blij zijn als je er maar één kunt bedenken.

Misschien is ons informatie-ecosysteem verpulverd door algoritmisch gestuurde sociale media, misschien waren de verlammende effecten van het stopzetten van de financiering van NPR en PBS onmiddellijk en met terugwerkende kracht merkbaar, of misschien maakt het feit dat Love Island begon als een Brits televisieformat in plaats van een Amerikaans, ons bang dat we onze voorsprong verliezen. Maar man, wat brengen we het dit jaar toch op het verkeerde been.

Je moet je afvragen of het niet gewoon een willekeurige reeks onzorgvuldige keuzes is. Je moet je afvragen of de kosten van verloren Amerikaanse innovatie lager zijn dan de voordelen van een dommer, verwarder en makkelijker te leiden bevolking. Je moet je ook afvragen wat je anders zou doen als dat precies was wat je wilde.

Net als Big Tobacco heeft Big Stupid de vinger aan de pols van vrijwel alle machtsbronnen in de Verenigde Staten. Het is enorm, gefocust en angstaanjagend effectief. En net als Big Tobacco werkt Big Stupid in dienst van een product dat ons alleen maar kan doden.

Een sigaret ziet er tenminste cool uit.