Clint Hill, de lijfwacht die Kennedy probeerde te redden op de dag van de moord, is overleden

De moord op president John F. Kennedy wordt gezien als de meest schokkende misdaad van de 20e eeuw. Zelfs 60 jaar na die noodlottige gebeurtenis op 22 november 1963, roept het nog steeds schokkende reacties op. Eén van de lijfwachten was in die tijd bijzonder relevant, omdat hij de hoofdpersoon was op een foto die de hele wereld over ging.

Clinton Hill is de man op de iconische foto , met zijn rug naar hem toe en rijdend in de limousine, enkele minuten na de aanval in Dallas . De geheime dienstagent die op de voorpagina van alle kranten stond, stierf op 93-jarige leeftijd . Het nieuws werd maandag bevestigd door Jennifer Robinson, haar publicist.

Hij werd ook wel 'de man in het pak' genoemd en was aangewezen als lijfwacht van Jacqueline Kennedy . Hij was degene die voorkwam dat zij op de grond viel door haar terug in haar stoel te duwen.

"Ik geloof dat Special Agent Clinton Hill het leven van mevrouw Kennedy heeft gered ", zou David F. Powers, een medewerker van Kennedy die in de reserveauto van de Secret Service zat, later zeggen toen hij door de Warren Commission werd ondervraagd.

"Hij zou waarschijnlijk van de achterkant van de auto zijn gevallen en dan precies op de weg van de andere auto's in de stoet terecht zijn gekomen", voegde Powers toe.

Dertien dagen na de aanval ontving Hill de hoogste onderscheiding van het ministerie van Financiën voor "buitengewone moed en heldhaftige inzet in het licht van extreem gevaar". Zoals te zien is in de video's en afbeeldingen, waagde hij zijn eigen lichaam in een poging de president te beschermen en zijn leven veilig te stellen.

In 2010, ter gelegenheid van de 47e verjaardag van de moord, schreef Hill een essay voor The New York Times waarin ze haar pijnlijke herinneringen beschreef. “De karavaan begon zoals elke andere waar ik als officier deel van had uitgemaakt, met adrenaline die stroomde en leden van het detachement in staat van paraatheid”, beschreef hij.

" Ik hoorde een explosief geluid , keek naar de presidentiële limousine en zag de president zijn keel vastpakken en naar links slingeren. Ik rende naar de limousine en was zo gefocust op het bereiken van de president en mevrouw Kennedy om dekking te bieden dat ik het tweede schot niet hoorde ," zei hij.

Toen hoorde hij het derde dodelijke schot. "Hij sloeg de president rechtsboven op zijn hoofd en er zat overal bloed", herinnert hij zich, met rauwe pijn en hulpeloosheid.

Hij zag ook een bebloede John Connally , de gouverneur van Texas, die ook werd neergeschoten maar het overleefde. De limousine reed met hoge snelheid richting Parkland Memorial Hospital. Hij bleef op de achterbank zitten en onder hem lag de president met zijn gezicht naar boven op de schoot van zijn vrouw.

Hill was degene die bij aankomst in het ziekenhuis zijn jas uitdeed en Kennedy's hoofd bedekte, zodat hij in een rolstoel naar het ziekenhuis kon worden gebracht. Enkele minuten later werd John F. Kennedy dood verklaard, en een uur later bevestigde een verklaring van het Witte Huis dit.

“Ik bleef de volgende vier dagen aan de zijde van mevrouw Kennedy ”, schreef hij in zijn essay in The Times. “De vrouw die nog maar een paar dagen eerder zo blij en uitgelaten was over deze reis naar Texas, was nu in diepe shock. “Zijn ogen weerspiegelden de pijn van de natie en de wereld ”, klaagde hij.

Alle veiligheidsdiensten wezen Lee Harvey Oswald aan, beschouwden hem als de auteur van het materiaal en arresteerden hem twee uur later. Er zijn echter talloze theorieën over de moord ontstaan ​​en er zijn talloze boeken over geschreven, met verschillende versies die de officiële versie in twijfel trekken.

Hill zette zijn beschermende werk voor mevrouw Kennedy, Caroline en de zoon van de Kennedys, John jr., nog een jaar voort. Later diende hij als lijfwacht voor de presidenten Lyndon B. Johnson, Richard M. Nixon en Gerald R. Ford.

Hill werd geïnterviewd door Mike Wallace in 60 Minutes , waar Voor het eerst sprak hij openlijk over zijn angst en bekende hij dat hij zichzelf de schuld gaf omdat hij niet een fractie van een seconde had gereageerd voordat de schoten werden afgevuurd. “Ik voel me daar heel schuldig over; Als hij een andere kant op was gegaan, was hij gered geweest. “Het is mijn schuld en ik zal daarmee leven tot aan mijn dood”, zei hij.

Zijn emotionele crisis leidde ertoe dat hij in 1975 op 43-jarige leeftijd met pensioen ging, met de steun van artsen. Destijds was ik plaatsvervangend directeur en verantwoordelijk voor alle beschermingsdiensten. In zijn latere jaren sprak hij op verschillende evenementen en schreef hij een boek over wat er gebeurde, "Five Days in November", dat hij samen met Lisa McCubbin Hill schreef.