<![CDATA[ Drama humano ]]>

In de vroege ochtend van dinsdag werd in het centrum van Lissabon een man gedood door een steen. Zijn naam was Antenor Mendonça, hij was 84 jaar oud en tegen de wil van zijn familie verliet hij Marrazes, Leiria, waar hij woonde, en kwam naar Lissabon, zonder richting, zonder contacten, zonder huis en uiteraard, gezien zijn leeftijd, zonder baan. Hij hield zijn familie een tijdje op de hoogte, maar verbrak daarna het contact. Hij leefde als dakloze op straat in Lissabon. De redenen voor zijn dood zijn even voor de hand liggend als belachelijk: een gevecht om een ​​slaapplaats op straat of een poging om een ​​van zijn bezittingen te stelen. Met meer of minder moeite zal de PJ deze misdaad oplossen en de dader identificeren en arresteren. Maar dit is een gebeurtenis die, ondanks de gewelddadigheid ervan, heel weinig te maken heeft met een ‘criminele daad’ en veel meer met menselijke en sociale ellende. Hoe is het mogelijk dat deze gebeurtenissen in de 21e eeuw plaatsvinden, en hoe kon Antenors familie tegen zijn wil voor hem zorgen? Wat brengt een man ertoe om in de laatste fase van zijn leven zijn kinderen, kleinkinderen en overige familieleden achter te laten en naar Lissabon te komen met de intentie om in vrijheid te leven, zonder dat iemand hem bevelen geeft? Maar betekent vrij zijn dat je op straat slaapt en in de diepste ellende leeft? Een menselijk drama.