Liegen tegen je kinderen? Soms

Lieve moeder,

Het is waar dat we niet tegen onze kinderen moeten liegen, maar ik heb geleerd dat we ze soms ook niet de waarheid moeten vertellen! Soms is een klein leugentje om bestwil de moeite waard om normale ontwikkelingsfasen te overwinnen (die ontzettend vervelend zijn!). In de loop der tijd heb ik de verhalen verzameld die mensen mij vertellen en deze toegevoegd aan mijn bibliotheek met, laten we zeggen, creatieve vrijheden over de realiteit van onze kinderen!

1. “Het is gesloten!” De eerste en meest gebruikte (geloof niemand die je anders vertelt) is de klassieke: "Oh nee! “Het park is al gesloten!” of “Ik zou ook graag willen blijven, maar de dame achterin zegt dat het park gaat sluiten en dat we moeten gaan.”

2. “Mama gaat er even heen…” De tweede is “Ik ga even naar het toilet, ga hier even liggen en ik ben zo terug.” In deze situatie gebeuren er altijd twee dingen: óf we komen terug nadat we de keuken hebben opgeruimd en de la met chocolade hebben doorzocht en vinden het kind slapend, óf het kind betrapt ons met zijn mond vol en vraagt ​​ons waarom we niet op het toilet zijn!

3. Stroomstoring Dit vertelde een moeder mij, die haar succes garandeerde. De kinderen zaten allemaal aan de buis gekluisterd op een mooie dag en plotseling was er een “black-out” – wat niets te maken had met het feit dat de moeder de meter had uitgezet! De waarheid is dat ze 15 minuten later allemaal buiten aan het spelen waren.

4. Gelukkig nieuwjaar… om tien uur 's avonds heb ik het jarenlang gebruikt en we lachen er nog steeds om. Toen we klein waren, vierden we het verstrijken van de tijd in het land dat vroeg het nieuwe jaar inging. De 12 rozijnen, de klok, de hak met de rechtervoet en alles wat daarbij hoort, maar dan om 22.00 uur Portugese tijd, zodat we allemaal vroeg naar bed kunnen!

Ben ik vrijgesproken van mijn leugens? Wil je bekennen?

Kussen

Beste Anna,

Je bent volkomen vrijgesproken! En daarmee spreek ik mezelf ook vrij, want ik heb gelukkig lang genoeg geleefd om te weten dat deze leugens geen kwaad kunnen. Integendeel, ze worden vaak de tijdloze bekoring van elk gezin!

Ik wil alleen een grens trekken, maar ik vermoed dat die van mij veel permissiever is dan die van jou: leugens zijn het niet waard om kinderen echt bang te maken, zoals die over “De boeman komt eraan en neemt je mee”, of zoals je vroeger hoorde “De politie arresteert je!”, zelfs als je soms het gevoel hebt dat je je toevlucht moet nemen tot externe krachten om impotentie en vermoeidheid te bestrijden. Bedreigingen/leugens die volwassenen op school vertellen zijn het ook niet waard, zoals toen ze hen vertelden, zoals ik ooit hoorde, dat “er camera’s filmen”, om hen stil te houden.

Dat is duur, zowel als de kinderen het geloven en er bang voor zijn, als wanneer ze ontdekken dat het een leugen is en in opstand komen tegen het leed dat hun is aangedaan. Vertrouwen is een te kostbaar bezit om te riskeren het te verliezen.

Overigens, als we het internet mogen geloven, is de plek waar het nieuwe jaar het vroegst begint, Kiritimati in de Republiek Kiribati, gelegen in de centrale Stille Oceaan. Volgend jaar is het onze keuze.

Birras de Mãe , een grootmoeder/moeder (en ook schoonmoeder) en een moeder/dochter , met vier kinderen, gescheiden door quarantaine, begonnen dagelijks met elkaar te schrijven om te praten over hun angsten, irritaties, verbijstering, woede, misverstanden, maar ook over het gevoel van volmaakte gemeenschap dat — af en toe! — hen binnenvalt . En toen de lockdown voorbij was, beseften ze dat ze dit communicatiekanaal niet wilden verliezen. Ze hoopten dat degene die de berichten leest, moeder of grootmoeder, het gevoel zou hebben dat zij degene zijn over wie ze praten. De auteurs schrijven volgens de Orthografische Overeenkomst van 1990