De “Portugese Milei” of “Sérgio Sousa Pinto uit IL”?

Rui Rocha en zijn raad van bestuur zijn na twee jaar en vier maanden afgetreden als hoofd van het Uitvoerend Comité. Deze periode werd gekenmerkt door verschillende verkiezingen, veel meer dan aanvankelijk gepland toen hij voor het eerst werd verkozen tot voorzitter van het Liberale Initiatief.

De doelen die de huidige leiding tijdens de campagne en in de inauguratiespeech heeft gesteld, zijn grotendeels onvervuld gebleven. Ze zijn er niet in geslaagd het Liberale Initiatief tot doorslaggevende factor in de Portugese politiek te verheffen en hebben geen significante invloed op het bestuur van het land weten te verwerven – iets wat alleen mogelijk zou zijn door het gestelde doel van 15% van de stemmen te behalen. Het doel dat João Cotrim de Figueiredo stelde toen hij het stokje overdroeg aan Rui Rocha, namelijk de partij "strijdlustiger, inclusiever en populairder" maken, werd gedwarsboomd door de poging om liberale ideeën te modereren. Zo werd het beeld geschetst van een IL die in het systeem is geïntegreerd, juist op het moment dat mensen op zoek zijn naar verandering en ontwrichting en geen antwoorden op hun problemen in het systeem kunnen vinden. Zonder risico geen innovatie, en zonder innovatie geen groei.

Daarbij komen nog de tekortkomingen in het interne bestuur van de partij: vertragingen bij het indienen van rekeningen binnen de wettelijke termijnen, gebrek aan transparantie en verdeeldheid veroorzaakt door het schrappen van geldige leden, simpelweg omdat ze tot andere facties behoorden bij de interne verkiezingen. Dit alles heeft geleid tot een verzwakt, ongeorganiseerd Liberaal Initiatief dat niet de macht heeft om het bestuur van het land te beïnvloeden.

Na het vertrek van Cotrim naar het Europees Parlement heeft het Liberale Initiatief nog maar één persoon in het nationale parlement die erkend wordt en in staat is om snel de koers te veranderen die gedoemd lijkt: politieke irrelevantie en een stembereik van 4-6% bij de parlementsverkiezingen. Carlos Guimarães Pinto heeft daarmee de sleutel in handen voor de nabije toekomst van de IL. Als hij zich kandidaat stelt voor het partijleiderschap, zal hij interne veranderingen kunnen bevorderen, leden verenigen en een reformistisch en ideologisch discours kunnen voeren, zoals hij altijd heeft gedaan. Misschien zal hij, door ook de "kettingzaag" op te pakken, bezuinigingen verdedigen met het verleden en met de lasten die het land naar de bodem van Europa slepen – een land dat zelf op een neerwaartse spiraal zit. Alleen op deze manier zal hij degenen in het hele land die verlangen naar een levensvatbaar alternatief, met een duidelijk pad voor Portugal, kunnen mobiliseren.

Als alternatief zou Carlos Guimarães Pinto ervoor kunnen kiezen het standpunt van Sérgio Sousa Pinto in de PS over te nemen: getolereerd maar irrelevant; genegeerd door de officiële communicatie van de partij , maar met voldoende eigen bereik om zijn boodschap aan het publiek over te brengen. Zittend in de Assemblee van de Republiek ziet hij hoe het schip gevaarlijk richting de rotsen vaart: hij ziet de gescheurde zeilen en de romp die water maakt, hij hoort de waarschuwingen van de ongeruste bemanning, maar hij beperkt zich tot commentaar op de verkeerde koers en de naderende storm, maar weigert het roer over te nemen.

Het grote verschil tussen de twee is dat een eventuele kandidatuur van Sérgio Sousa Pinto als secretaris-generaal van de PS geen garantie op overwinning biedt.

Er zijn geen voorzienige mannen, en Carlos Guimarães Pinto is evenmin de liberale Dom Sebastião. Er zijn zeker andere individuen met de wil en het vermogen om de IL te verenigen, er de thuisbasis van alle liberalen van te maken en een disruptief discours te voeren tegenover de status quo, bureaucratie en het Portugese centralisme, en zo de partij naar nieuwe hoogten te tillen. Helaas werden alle alternatieve stromingen binnen de IL uiteengereten en werden sommige leden gedwongen of zelfs expliciet verzocht om te vertrekken.