Wat betekent beëindiging? De betekenis van het woord beëindiging in het woordenboek

Beëindiging (fesh), wat in het woordenboek betekent "geestelijk of fysiek zwak zijn, twee dingen niet weten, verbreken, scheiden en verspreiden", verwijst naar de vrijwillige beëindiging van een contract of wettelijke band. Het woord beëindiging of afgeleiden daarvan komen niet voor in de Koran. In de hadith wordt, wanneer er vermeld wordt dat de Hadj wordt beëindigd met de Umrah, in de zin van het opgeven van de ihram met de intentie om de Hadj te verrichten en de intentie om de Umrah te verrichten, het woord beëindiging in de letterlijke betekenis gebruikt. De term beëindiging kreeg pas betekenis toen de islamitische rechtsleer tot stand kwam. Hoewel islamitische juristen uit de klassieke periode beëindiging definieerden als "het ontbinden van de contractuele band", heeft beëindiging in de literatuur van fiqh een breed maar onregelmatig kader dat de eliminatie, beëindiging of terugtrekking van een contract of wettelijke transactie omvat door bilaterale of unilaterale wil of door een rechterlijke beslissing, op een andere manier dan redenen zoals uitvoering, kwijting, uitwisseling, vernieuwing of verjaringstermijn die de schuldrelatie op natuurlijke wijze beëindigen. Om deze reden kan worden gesteld dat naast beëindiging ook andere nauw verwante begrippen zoals verhaal, annulering, herroeping en terugtrekking in de hedendaagse rechtswetenschap over het algemeen worden vertegenwoordigd door het begrip beëindiging in het islamitisch recht. Onder beëindiging wordt in deze context verstaan ​​de omkeerbare of onomkeerbare nietigverklaring van een overeenkomst of rechtshandeling die door partijen of de rechter rechtsgeldig is geworden, terwijl ontbinding de automatische beëindiging ervan betekent zonder dat daarvoor een testament of nietigverklaring nodig is.

BETEKENIS KAN VERANDEREN Het wordt vaak gebruikt in de wet , handel en dagelijkse taal, maar de betekenis ervan kan enigszins veranderen, afhankelijk van de context: Beëindiging in juridische zin: Dit is de beëindiging van een contract of rechtsverhouding door één of beide partijen. Denk bijvoorbeeld aan het beëindigen van een huurovereenkomst, het beëindigen van een arbeidsovereenkomst, etc. Onder beëindigen wordt in het arbeidsrecht verstaan: het beëindigen van de arbeidsovereenkomst door de werkgever of de werknemer. Ontslag of ontslagneming zijn ook vormen van beëindiging. Beëindiging in het algemeen: Hiermee wordt de annulering van een overeenkomst of relatie bedoeld. Er wordt bijvoorbeeld gezegd dat ‘het lidmaatschap van de vereniging is beëindigd’.