Senator Wyden denkt dat consumenten die digitale media kopen, moeten weten wat ze krijgen

Senator Ron Wyden wil dat de overheid bedrijven dwingt om aan kopers duidelijk te maken wat ze krijgen als ze digitale media online kopen.

Wyden vraagt ​​in een brief aan de FTC om richtlijnen om "ervoor te zorgen dat consumenten die digitale goederen kopen of licenseren, weloverwogen beslissingen kunnen nemen en begrijpen welke eigendomsrechten ze verkrijgen." Consumenten moeten weten hoe lang de licentie geldig is en of ze de licentie kunnen overdragen of doorverkopen (meestal niet). The Verge berichtte eerder over de brief.

Vanwege het vervelende probleem van DRM-auteursrechttechnologie bezitten consumenten die online content kopen, zoals films en tv-programma's, deze vaak niet in de traditionele zin. Een digitale aankoop van een film van Amazon of een game van Microsoft is gekoppeld aan een online account en kopers verkrijgen doorgaans een 'licentie' om er toegang toe te krijgen. Er zijn vaak ook beperkingen. Amazon maakt het doorgaans onmogelijk om e-books die in de winkel zijn gekocht te downloaden en ze op andere typen niet-Kindle-apparaten te gebruiken of te verkopen.

Op de meeste e-commerceplatforms staan ​​al kleine lettertjes waarin de rechten van consumenten worden beschreven, maar Wyden lijkt te willen dat deze details duidelijker worden uiteengezet voor en na de aankoop.

Het oude gezegde "Je zult niets bezitten, en je zult het leuk vinden" is hier van toepassing. Consumenten "bezitten" over het algemeen niets digitaals zolang bedrijven beperkingen opleggen aan hoe ze na aankoop worden gebruikt. De software is het probleem: je hebt misschien een Xbox of een Google Nest-camera, maar een simpele update of stopzetting van de ondersteuning kan ze nutteloos maken, en er is niet veel dat consumenten kunnen doen.

Vooral als het om media gaat, zijn veel van deze beperkingen ingevoerd om piraterij te bestrijden, maar het zorgt voor een slechtere consumentenervaring en is gunstig voor grote technologiebedrijven. Wanneer consumenten een e-book kopen bij Amazon, verwachten ze vaak intuïtief dat het boek van hen is, en toch kunnen ze geen simpele dingen doen zoals het bestand downloaden en gebruiken op een apparaat dat geen Kindle is of het boek aan iemand anders verkopen. Hoewel dit beleid is ingevoerd onder het mom van het voorkomen van diefstal, is het ook gunstig voor bedrijven als Amazon door mensen opgesloten te houden in hun ecosysteem en elke secundaire markt te beperken.

Mediabedrijven willen eigenlijk helemaal niet dat consumenten hun content kopen. Streaming is het favoriete bedrijfsmodel geworden omdat het een terugkerende inkomstenstroom creëert en de algehele markt kan uitbreiden: meer consumenten kunnen Xbox-gamers worden als ze een laag maandelijks bedrag voor toegang kunnen betalen in plaats van dat ze elk spel direct moeten kopen.

De kwestie van digitale eigendomsrechten lijkt misschien een niche-aangelegenheid, en consumenten die tevreden zijn met streaming, kan het misschien niets schelen. Maar andere grassroots-bewegingen zoals het recht op reparatie hebben succes geboekt met het geven van meer controle aan consumenten over de producten die ze kopen. Dat is uiteindelijk een goede zaak, ook al profiteert slechts een klein percentage van het publiek ervan. Bedrijven handelen in hun eigen belang, en het is de rol van de overheid om in te grijpen als dat nodig is. De meeste mensen zullen niet de moeite nemen om hun eigen iPhone te repareren, maar het is moeilijk te beargumenteren dat ze daarvan weerhouden zouden moeten worden.

Wat de VS waarschijnlijk nodig heeft, zeggen critici, is een first-sale doctrine voor digitale producten. De doctrine is een juridisch concept dat is vastgelegd in de auteursrechtwet en dat kopers het recht geeft om gekochte media te verkopen zonder toestemming van de auteursrechthebbende. Het is nooit van toepassing geweest op digitale goederen, omdat het downloaden van digitale media wordt beschouwd als een reproductie.