Ik ben in drie weken 20 kilo afgevallen en het heeft mijn leven compleet veranderd... maar er zijn schokkende bijwerkingen van dramatisch gewichtsverlies, onthult DONAL MACINTYRE

Als onderzoeksjournalist voor de televisie die undercover is gegaan om enkele van de meest ongewenste elementen in de samenleving te ontmaskeren – van Britse voetbalhooligans tot Russische gangsters – beschouw ik mezelf als behoorlijk dikhuidig.

Dat is maar goed ook, gezien de humoristische opmerkingen van sommige Mail-lezers over het dramatische vasten dat ik onlangs heb ondernomen: 23 dagen lang niets eten en alleen zwarte koffie en water drinken.

Ik heb het vasten afgelopen woensdag afgerond en toen ik erover schreef in de krant van zaterdag, vroegen sommige mensen zich af of ik echt 41 pond (bijna 19 kg) zo snel had kunnen verliezen. Er werd zelfs gesuggereerd dat de verschillen tussen de 'voor'- en 'na'-foto's te wijten waren aan wat bedrog van mijn kant.

'Wie had gedacht dat je 22 kilo zou kunnen afvallen door je buik in te trekken?', grapte een grappenmaker, terwijl een ander grapte dat ik gewoon 'het ademdieet' had gevolgd.

Ik neem het mensen niet kwalijk dat ze sceptisch zijn. Dat is een enorme hoeveelheid gewicht om in zo'n korte tijd te verliezen.

Vrienden hebben twee keer gekeken en kennissen hebben me niet herkend. En er zijn momenten geweest dat ik het zelf bijna niet kon geloven. Maar hoewel ik weet dat ik nog niet gescheurd ben, of iets wat daar ook maar in de buurt komt, zie en voel ik me als een getransformeerde man, zo erg zelfs dat mijn kleren niet meer passen.

Ik boor extra inkepingen in mijn XXL-riemen om mijn slecht zittende jeans omhoog te houden en die overhemden waarvan de knopen drie weken geleden nog aan de lieve genade hingen, zitten nu lekker los. En mijn schoenen ook. Wie had dat gedacht? Ik wist altijd al dat ik platvoeten had - maar dikke voeten?

Trouwe kijkers van mijn Killer Evidence-documentaires voor CBS Reality en True Crime Channel negeren al jaren mijn steeds dikker wordende taille.

Hoewel ze aangenaam verrast zullen zijn dat ik zoveel lichter ben, kunnen de producenten toch wat gefrustreerd raken door de continuïteitsproblemen. Ik moet namelijk de laatste vier afleveringen van de huidige serie nog filmen en zal merkbaar slanker zijn dan in de eerste zes.

Toch zullen ze blij zijn om een ​​frisse gastheer te hebben, die weer in actie komt met een swagger. Zelfvertrouwen is zo'n groot deel van de baan van een tv-presentator en ik voel het mijne terugkeren - net zoals het wegebde toen ik probeerde mijn gewichtstoename te negeren, mezelf hulde in zwarte T-shirts en blazers die ontworpen waren voor iemand met de lichaamsvorm van een Pavarotti.

Zoals ik zaterdag uitlegde, was het mezelf in de spiegel zien kort na Kerstmis dat me deed besluiten om te vasten – een extreme uitdaging, maar een die ik meer dan ooit nodig vond. Ik was DIK – en dat viel niet te ontkennen.

Er is een onzichtbaarheid die gepaard gaat met overgewicht op middelbare leeftijd. We voelen hetzelfde, maar vergis je niet, mensen behandelen ons anders of, erger nog, zijn onverschillig tegenover ons.

Als iemand in de publieke belangstelling voel ik dit misschien wel meer dan de meesten. Gedurende een groot deel van mijn carrière zorgden mijn frequente tv-optredens ervoor dat vreemden naar me toe kwamen en spontaan een gesprek met me aanknoopten. Maar toen merkte ik dat dit steeds minder gebeurde.

Misschien herkenden ze me niet, of misschien schaamden ze zich voor me. Wat de reden ook is, ik heb de laatste weken gemerkt dat ik weer herkend word – en ik wijt dat aan het vasten.

Het was niet makkelijk, maar ook niet zo zwaar als ik had verwacht. In totaal heb ik 540 uur zonder eten gezeten – ik heb ongeveer 67 maaltijden gemist en weet ik hoeveel snackmomenten. Maar hoewel ik me niet lekker voelde en soms buikpijn had, heb ik me nooit ziek gevoeld.

Op mijn slechtst zou ik die moeilijke tijden vergelijken met een kater die af en toe terugkomt: iets waar je doorheen moet, maar wat je er niet van weerhoudt om je dagelijkse leven voort te zetten.

Na de grote kop heldere kippenbouillon waarmee ik woensdag mijn vasten verbrak, eet ik nu grote salades om mijn lichaam op een veilige manier te laten wennen aan een breder palet.

Ik drink al ruim drie weken alleen maar zwarte koffie en water, en ik kan nog steeds geen zware maaltijden meer verdragen. Het zou zelfs levensbedreigend kunnen zijn als ik niet voorzichtig ben met het weer introduceren van vast voedsel in mijn lichaam.

Het zal bijna net zo lang duren om weer normaal te eten als het duurde om te vasten. Na soepen en gepureerde groenten, ga ik over op zachte kazen en daarna gerookte zalm en kip.

Het zal nog wel twee weken duren voordat ik mijn zo gewenste T-bonesteak weer veilig kan eten. Maar ik heb geen spijt van mijn vasten.

Het begon op mijn 59e verjaardag en ik accepteer nu dat het het beste cadeau was dat ik mezelf ooit had kunnen geven. Het was gratis, er waren geen medische bijwerkingen en mijn kijk op het leven is daardoor positiever en opbeurender.

Uiteraard stond ik onder toezicht van medisch personeel. Zonder hen kan een dergelijk dieet reële gezondheidsrisico's met zich meebrengen.

Een van de voordelen is dat mijn darmmicrobioom opnieuw is ingesteld. Nu ik 23 dagen niets heb gehad, is het rijp voor een herpopulatie met gezonde bacteriën, en ik neem probiotica.

Gevoelige zielen kunnen deze alinea beter overslaan, maar... Ik let ook op mijn stoelgang. De laatste 14 dagen van het vasten was er geen stoelgang, maar die is nu terug – en ik heb er geen klachten over.

Vreemd genoeg zijn mijn nagels en haar merkbaar sneller gegroeid. Dr. Ash Kapoor, mijn medisch supervisor tijdens mijn vasten, heeft uitgelegd dat we na het vasten ongeveer drie keer meer menselijk groeihormoon aanmaken dan normaal, zodat we spieren kunnen opbouwen en het lichaam kunnen revitaliseren na weken van ontbering.

Andere voordelen zijn meer energie en focus. De taken waar ik over heb getwijfeld, worden gedaan en ik heb mijn werkplek opgeruimd om me voor te bereiden op meer lang vergeten taken. Misschien heeft de controle die ik heb kunnen uitoefenen over de meest basale en primaire dagelijkse gewoontes – ontbijten, lunchen en dineren – me de morele kracht gegeven om andere zwakheden in mijn onproductieve gewoontes vóór het vasten aan te pakken.

Lees meer

Nu is mijn doel om mijn doel van 13 en een halve stone te bereiken – een gewicht waarvan ik denk dat het gezond voor me is en vol te houden. Ik geef mezelf drie maanden om mijn weg naar dat doel te cruisen.

Daarom ga ik de koolhydraten tot een minimum beperken en intermittent fasting proberen. Misschien eet ik zelfs maar één maaltijd per dag, of 'OMAD' zoals het bekend staat.

Vreemd genoeg vind ik dat nog ontmoedigender dan de gedachte aan 23 dagen vasten. Hoewel het nemen van drastische maatregelen om de crisis van mijn gewichtstoename aan te pakken op zichzelf al een dramatische aantrekkingskracht had, lijkt het aanpassen van mijn eetgewoonten op de lange termijn in vergelijking daarmee een beetje saai. Maar ik weet dat ik er een gewoonte van moet maken als ik het gewicht eraf wil houden.

Ondertussen moet ik een nieuwe garderobe kopen om mijn slankere taille te accommoderen. Ik ben van XXL naar L gegaan, en M ligt net over de horizon. Het zou me minstens vijf maanden hebben gekost om dezelfde winst te behalen met Ozempic of iets dergelijks - met het risico op bijwerkingen zoals misselijkheid, overgeven en diarree.

Ik hoop dat de reis die zo transformerend voor mij is geweest, anderen inspireert om te weten dat verandering een mindset is. Je kunt jezelf, je gezondheid en welzijn in een kwestie van weken opnieuw uitvinden, maar het begint met het accepteren van wie je bent en je startpunt. Word niet boos of gefrustreerd - maak een plan en probeer je eraan te houden.

Niet iedereen kan 23 dagen vasten, maar we kunnen allemaal onze eigen doelen stellen en met een beetje vastberadenheid en zelfbeheersing opmerkelijke resultaten behalen.

Je zult ook moeten werken aan uitgestelde bevrediging. In mijn geval betekent dat dat ik nog steeds wacht op mijn biefstuk, maar over twee weken kun je er zeker van zijn dat ik ervan geniet – met smaak!