Książka INAH zawiera tragiczny przypadek z morskiej historii Nowej Hiszpanii

Od redakcji

Gazeta La JornadaWtorek, 25 lutego 2025 r., s. 3

Książka Wspomnienia katastrofy statku: Historia galeonu Nuestra Señora del Juncal, opublikowana przez Narodowy Instytut Antropologii i Historii (INAH) oraz wydawnictwo Mar Adentro, ujawnia jeden z najtragiczniejszych przypadków w historii żeglugi morskiej Nowej Hiszpanii.

Praca, będąca pierwszym tytułem w kolekcji Ariles de la Mar, powstała pod nadzorem Roberta Junco i historyka Flora Trejo Rivery, którzy wspólnie z archeologiem Carlosem Leónem Amoresem opowiadają o zatonięciu galeonu Nuestra Señora del Juncal, do którego doszło 1 listopada 1631 r. u wybrzeży Sonda de Campeche, po sztormie, który był przyczyną tragedii.

W wypadku rozbiło się około 350 marynarzy, z czego 39 przeżyło; Pod wodą znajdował się ogromny ładunek, na który składało się ponad milion srebrnych monet i reali, półtora tysiąca arrob drobnego ziarna, nieco ponad tysiąc arrob dzikiego ziarna i kolejne 4 tysiące indygo, 2500 funtów jedwabiu, 405 kwintali i 26 pudełek czekolady, żeby wymienić tylko niektóre z produktów. Każda arroba mieści 12,5 kilograma ładunku.

30 lat po rozpoczęciu śledztwa

Książka, w której zebrano eseje ponad 20 specjalistów, została zaprezentowana w ostatnią sobotę na 46. Międzynarodowych Targach Książki w Palacio de Minería; Zbiega się to z 30. rocznicą rozpoczęcia badań wraku statku przez Poddyrekcję Archeologii Podwodnej (SAS) INAH, na czele której stoi Roberto Junco Sánchez, który wraz z historykiem Florem Trejo Riverą i archeologiem Carlosem Leónem Amoresem wyjaśnił publiczności zgromadzonej w Galerii Rektorów, że Nuestra Señora del Juncal została po raz pierwszy wspomniana w 1971 r. w dziele Shipwrecks of the Western Hemisphere, 1492-1825, autorstwa Roberta Marxa, stając się jednym z najbardziej pożądanych wraków statków.

Ponadto wyjaśniono, że „pod koniec XX wieku Juncal był jednym z najbardziej pożądanych statków. „Jednak decyzja o utworzeniu projektu mającego na celu jego zlokalizowanie pokazała, jak ważne było to dla Meksyku, gdyż znajdował się na naszych wodach terytorialnych, a także dla Hiszpanii, gdyż był to okręt wojenny tego kraju” – wyjaśnił archeolog Junco Sánchez.

Ostatnia chwila

Poszukiwania stały się oficjalne w 2014 r., kiedy podpisano memorandum o porozumieniu w sprawie współpracy naukowej w zakresie badań floty Nowej Hiszpanii w latach 1630–1631. Dzięki temu w latach 2021–2022 w Generalnym Archiwum Indii w Sewilli mogła odbyć się wystawa, która przyciągnęła ponad 100 000 zwiedzających. W katalogu znalazły się eseje prezentowane obecnie w książce, a także infografika żeglarska i ilustracje z tej wystawy.

Flor Trejo powiedziała: Kiedy po raz pierwszy przeczytałam historię katastrofy statku, przeszły mnie ciarki. W pewnym sensie widzisz ostatni moment historii, która później doprowadziła do zadania .

Według badaczki Matilde Souto, po 17 dniach żeglugi tragedię przeżyło tylko 39 członków załogi. Statek zatonął z powodu uszkodzonego kadłuba, do którego doszło w wyniku szeregu błędów, takich jak nadmierne obciążenie, żegluga w złej pogodzie, modyfikacje wprowadzone podczas dostosowywania go do służby jako okrętu wojennego oraz zużycie spowodowane długim unieruchomieniem w porcie Veracruz. Nawet śmierć generała i kapitana statku, Miguela Echazarrety (którego zastąpił Andrés de Aristizábal, z którym statek zatonął), postrzegano jako zły znak .

Dyrektor Narodowego Muzeum Historycznego, Salvador Rueda Smithers, powiedział, że książka porusza tematy o dużym zainteresowaniu w eksploracji podwodnej, takie jak technologia morska, artyleria i handel w XVII wieku, życie codzienne na pokładach galeonów, które zawijały do ​​Carrera de las Indias, a także ich miejsce w polityce i gospodarce imperium hiszpańskiego i jego wicekrólestw.