Oto dziesięć najlepszych filmów Woody’ego Allena na świecie: nie przegap ich.

Niezależnie od tego, czy go lubisz, czy nie, Woody Allen jest uznawany na całym świecie za ikonę kina . Nic więc dziwnego, że wielu interesuje się jego osobistym zestawieniem dziesięciu najlepszych filmów w historii kina. Nowojorski reżyser wziął udział w prestiżowym badaniu, które brytyjski magazyn „Sight & Sound” przeprowadza co dekadę wśród krytyków i specjalistów z branży, tworząc swój słynny ranking najważniejszych filmów wszech czasów . Jego wybór jasno pokazuje: jego miłość do kina europejskiego jest żywa jak nigdy dotąd.

Spośród dziesięciu filmów wybranych przez Allena, tylko dwa są autorstwa amerykańskich reżyserów: „Obywatel Kane” Orsona Wellesa i „Ścieżki chwały” Stanleya Kubricka. Pozostałe tytuły pochodzą od europejskich twórców, ze szczególnym uwzględnieniem kina włoskiego i francuskiego. Wśród jego propozycji znajdują się „Złodzieje rowerów” Vittorio De Siki, arcydzieło włoskiego neorealizmu, a także dwa filmy Federico Felliniego: „8½” i „Amarcord”, dwa oniryczne portrety twórczości, pamięci i tożsamości artystycznej.

Francuski akcent pojawia się w trzech niezaprzeczalnych perełkach: „400 batów” François Truffauta, „Wielka iluzja” Jeana Renoira i „Dyskretny urok burżuazji” Luisa Buñuela – ten ostatni nakręcony we Francji, ale wyreżyserowany przez najbardziej surrealistycznego Hiszpana XX wieku. Dołącza do nich „Siódma pieczęć” szwedzkiego reżysera Ingmara Bergmana, jednego z najbardziej podziwianych reżyserów Allena, którego wpływ Allen wielokrotnie podkreślał.

Listę zamykają „Rashomon” japońskiego reżysera Akiry Kurosawy oraz wspomniane tytuły Wellesa i Kubricka. Dwa filmy, które, mimo że należą do świata anglojęzycznego, podobnie jak reszta, stanowią głęboką refleksję nad kondycją człowieka. Nieprzypadkowo wszystkie te filmy fabularne pojawiają się również na listach najbardziej szanowanych krytyków międzynarodowych: Allen pozostaje wierny klasyce, która ukształtowała jego podejście do kina.

• Złodzieje rowerów (Vittorio De Sica, 1948)
• Siódma pieczęć (Ingmar Bergman, 1957)
• Obywatel Kane (Orson Welles, 1941)
• Amarcord (Federico Fellini, 1973)
• Fellini Osiem i pół (Federico Fellini, 1963)
• 400 batów (François Truffaut, 1959)
• Rashomon (Akira Kurosawa, 1950)
• Wielka iluzja (Jean Renoir, 1937)
• Dyskretny urok burżuazji (Luis Buñuel, 1972)
• Ścieżki chwały (Stanley Kubrick, 1957)

Lista Woody'ego Allena zaskakuje nie tyle doborem tytułów, co tym, co ujawnia jego wizję kina: nostalgiczną perspektywę, skupioną na wielkich mistrzach XX wieku, oderwaną od nowoczesności i wierną klasycznym wartościom narracji filmowej. Podobnie jak jego własna filmografia, ten wybór jest deklaracją miłości do sztuki, która dla niego nigdy nie przestała być sposobem myślenia.

Niezależnie od tego, czy go lubisz, czy nie, Woody Allen jest uznawany na całym świecie za ikonę kina . Nic więc dziwnego, że wielu interesuje się jego osobistym zestawieniem dziesięciu najlepszych filmów w historii kina. Nowojorski reżyser wziął udział w prestiżowym badaniu, które brytyjski magazyn „Sight & Sound” przeprowadza co dekadę wśród krytyków i specjalistów z branży, tworząc swój słynny ranking najważniejszych filmów wszech czasów . Jego wybór jasno pokazuje: jego miłość do kina europejskiego jest żywa jak nigdy dotąd.