Vilma Fuentes: Superman: stary, współczesny mit?

DO

przez cały mój W szkole podstawowej dostawaliśmy cotygodniowe świadectwa w piątki. Dobre oceny zapewniały nam nagrodę, którą mój ojciec szybko przyznawał, nawet nie patrząc na świadectwo. Oprócz smakołyku Dairy Queen, który składał się z lodów z truskawkami w syropie, nasz ojciec dawał mi komiksy kupione przez moją mamę, „żebyśmy mieli co czytać w weekendy”. W rzeczywistości przeczytanie czterech komiksów nie zajęło mi więcej niż pół godziny, ale mogłem je przeczytać wolniej, gdy moja siostra skończyła. Historie te to: Mała Lulu, której bohaterką była dziewczyna, która zawsze biła chłopców w Klubie Tobi, „zabronione dziewczynkom”, jak można było przeczytać dużymi literami na jednej ze ścian chaty, która służyła jako mieszkanie klubu ; Kaczor Donald , biedna kaczka, siostrzeniec milionera Sknerusa McKwacza i ojciec chrzestny trzech kaczątek o imionach Hugo, Paco i Luis; Archi , którego nastoletnie przygody są udziałem jego przyjaciół Betty i Veroniki; i Superman , superbohater z Kryptonu, planety, która eksplodowała.

Kilka dni temu, przeskakując przypadkowo kanały telewizyjne, natknąłem się na „Przygody Supermana” . Pozaziemski bohater jest prawie taki sam jak w historiach, które czytałem w dzieciństwie, ale świat, w którym żyje, został zmodernizowany. Komputery można zobaczyć w siedzibie gazety „El Planeta” , gdzie Clark Kent (tajna tożsamość Supermana) i Luisa Lane pracują pod kierownictwem reżysera Pedra White'a. Luisa ubiera się nowocześnie i kocha się z Clarkiem-Supermanem, ponieważ w końcu, choć nie wiadomo kiedy, są małżeństwem.

Kiedy odrywałem się od oglądania jednego z odcinków serialu, znów przeszło mi przez myśl to samo pytanie, które zadawałem sobie jako dziecko: dlaczego Superman nie wykorzystuje swoich cudownych nadludzkich mocy w nauce? Człowiek z mikroskopijnym, teleskopowym i rentgenowskim wzrokiem, zdolny do latania, niezniszczalny, posiadający szeroki wachlarz mocy – jak może marnować swoje talenty, grając zwykłego policjanta? To prawda, policjant z supermocami, ale ostatecznie policjant zajęty ściganiem i więzieniem przestępców takich jak jego wróg Luthor, człowiek z naukowymi zdolnościami, których superbohaterowi brakuje. Można by pomyśleć, że autorzy Supermana nie uważają talentu naukowego za zaletę i że dla nich siła stanowi o prawie.

Ale kto czytałby przygody Supermana, gdyby był naukowcem zamkniętym w laboratorium? Które dziecko byłoby zafascynowane odkryciami chemicznymi lub komórkowymi Supermana? Choć z pewnością istnieją dzieci zdolne do podziwiania pracy fizyka jądrowego, historia z pewnością nie sprzedałaby się w milionach egzemplarzy w wielu językach na całym świecie, gdyby nie podążała za klasyczną fabułą walki dobra ze złem, policjantów ze złodziejami, detektywów z mordercami.

Bohater tej opowieści, pomimo niemal magicznych mocy, nie może wykonywać żadnego zawodu poza policjantem, którego zadaniem jest ściganie i więzienie przestępców. W końcu najchętniej oglądanymi serialami są kryminały, niezależnie od formy i stylu, z bohaterami tak różnorodnymi jak Sherlock Holmes w Wielkiej Brytanii czy komisarz Maigret we Francji.

W starożytności istnieli bogowie i herosi śmiertelnego wymiaru. Bóstwa i półbogowie mogli mierzyć się ze sobą w bitwach, w których śmierć dawała im nieśmiertelność.

To prawda, że ​​pieśni sławiły męstwo ludzi, wyniesionych do boskości dzięki swojej śmiałości. W tamtych czasach, tak odległych jak początki wieczności, człowiek mógł przeobrazić się w boga. Czasy się skończyły, a bohaterowie zniknęli z wojen i życia. Poezja nie celebruje już czynów.

Na szczęście miłość wciąż jest śpiewana. Być może to jedyne nieśmiertelne uczucie.

[email protected]