Między Donaldem Trumpem a Brucem Springsteenem wybuchła Wojna Szefów
Będąc w trasie po Europie – w najbliższą sobotę, 31 maja, wystąpi w Marsylii – słynny amerykański rocker nie przebiera w słowach przeciwko lokatorowi Białego Domu i szkodom wyrządzonym przez jego administrację. Bojowe przesłanie, które ściągnęło na niego gniew Donalda Trumpa. Jak analizuje „The New York Times”, za sprawą tych dwóch mężczyzn, przedstawicieli tego samego pokolenia, zderzają się dwie wizje Ameryki.
Od lat 80. Bruce Springsteen w swoich piosenkach broni pluralistycznej i wyidealizowanej wizji Stanów Zjednoczonych i amerykańskiej tożsamości. To swoista nowa wersja Nowego Ładu [prezydenta Roosevelta], który podkreśla godność i dumę z uczciwej pracy oraz znaczenie poszanowania naszych różnic, czy to kulturowych, etnicznych, czy płciowych. To kolektywne podejście można podsumować zdaniem, którym Springsteen od dawna kończył swoje koncerty:
„Nikt nie wygrywa, dopóki wszyscy nie wygrywają.”
A w ustach piosenkarki „wszyscy” naprawdę oznacza „wszystkich” — nielegalnych imigrantów i agentów straży granicznej, samotne matki i nieobecnych ojców, czarnoskóre ofiary brutalności policji i funkcjonariuszy, którzy do nich strzelają (i tego żałują), doświadczonych traumą weteranów wojny w Wietnamie i uchodźców z Azji Południowo-Wschodniej próbujących znaleźć swoje miejsce w Stanach Zjednoczonych.
Jednak w latach 80. XX wieku pojawił się także inny wizerunek Ameryki, pragnącej zniszczyć pozostałości Nowego Ładu, a której archetypem nie był nikt inny, jak sam Donald Trump – efekciarski deweloper i ulubieniec magazynów sensacyjnych. Podejście, którego główną ideę można podsumować następująco:
„Wygrywam tylko wtedy, gdy wszyscy inni przegrywają.”
Donald Trump od tamtej pory wprowadził się do Białego Domu i teraz kipi małostkową złością na Bruce'a Springsteena, który ośmielił się go skrytykować podczas pierwszego wieczoru jego trasy po Europie [14 maja w Manchesterze].
Nic nie denerwuje Donalda Trumpa bardziej niż widok innej gwiazdy, która go nie szanuje. Ale ta sprawa jest głębsza. 75-letni piosenkarz i 78-letni prezydent uosabiają pod wieloma względami dwie przeciwstawne wizje współczesnej Ameryki. Oferują swoim wielbicielom perspektywę zupełnie innej przyszłości.
Podczas gdy kampania prezydencka Donalda Trumpa miała na celu ponowne uczynienie Ameryki (lub przynajmniej jego wizji Ameryki) wielką, trasa koncertowa Bruce’a Springsteena „Kraina nadziei i marzeń” [dosłownie: „Kraina nadziei i marzeń”], broni innego, bardziej hojnego oblicza Stanów Zjednoczonych.
Tekst piosenki o tym samym tytule przedstawia idealistyczną wizję integracji w pociągu, w którym mieszają się „święci i grzesznicy” .
New York Times (Nowy Jork)Z 1700 dziennikarzami, około 30 biurami zagranicznymi, ponad 130 laureatami Nagrody Pulitzera i ponad 11 milionami subskrybentów w sumie do końca 2024 r. The New York Times jest wiodącą codzienną gazetą w Stanach Zjednoczonych, w której można przeczytać „wszystkie wiadomości, które nadają się do druku”.
W wydaniu niedzielnym znajdują się również : The New York Times Book Review, uznany dodatek książkowy, oraz niezrównany New York Times Magazine . Rodzina Ochs-Sulzberger, która w 1896 roku przejęła zarządzanie tą gazetą, założoną w 1851 roku, nadal kieruje tym centrolewicowym dziennikiem.
Jeśli chodzi o wydanie internetowe, które do końca 2024 r. ma mieć ponad 10 milionów subskrybentów, oferuje ono wszystko, czego można oczekiwać od usługi online, a także dziesiątki specjalnych sekcji. Archiwum zawiera artykuły opublikowane od 1851 r., które można przeglądać online od 1981 r.
Courrier International
