Niedzielny wywiad. Sorj Chalandon: „Moje książki nie leczą moich ran”

Uciekając od rodziny w Lyonie, marząc o innym życiu, doświadczyłeś ulic, głodu i samotności w Paryżu, młody człowiek bez dachu nad głową, gotowy bronić swojej godności nożem. Co z niego pozostało w tym spełnionym człowieku, którym jesteś?

„Nadal jestem tym ulicznym psem: wciąż warczy we mnie. Jego gniew jest wieczny. Ulica mnie ukształtowała, nauczyła mnie dostrzegać człowieczeństwo w jego ranach i w jego świetle. Kiedy widzę mężczyznę upokarzającego drugiego na ulicy, nie przechodzę obok. Niesprawiedliwości, braku szacunku – nie toleruję ich. A jednak, widząc starszą parę przechodzącą przez ulicę, opartą na laskach, płaczę. Bo piękna jest, z delikatną przemocą, ta kruchość, która stawia opór”.

W książce wspominasz o swoim strachu przed powrotem do...

...aby przeczytać więcej, dołącz do naszej społeczności subskrybentów

i uzyskaj dostęp do wszystkich naszych artykułów na stronie internetowej i w aplikacji mobilnej

od 1 € za pierwszy miesiąc, bez zobowiązania na określony czas

{'skus': ['lprswgpremium16']}