Anne Holtrop, poetka-architekt materii

Właśnie przekazał Muzeum Pereł Siyadi w Bahrajnie. Budynek położony w Muharrak, w regionie o tysiącletniej tradycji wydobycia pereł, wymagał rozbudowy i przeprojektowania. Aby podkreślić historyczne i estetyczne walory tej konstrukcji z kamienia koralowego, Anne Holtrop usunęła wiele ozdobnych dodatków, zmodernizowała fasady i rozbudowała istniejące ściany. W tym celu wdrożył nowy proces tynkowania, nakładając pierwszą szorstką warstwę, a następnie drugą, gładką, częściowo nałożoną na powierzchnię, co pozwoliło na uzyskanie fakturowanego wykończenia odsłaniającego dwie warstwy tynku. „ Chciałem wywołać rodzaj patyny, ale na pewno nie wymazać przeszłości ” – zapewnia holenderski architekt. Muzeum, w którym znajduje się znaczna kolekcja dzieł Cartiera, a także własna kolekcja Muzeum Narodowego Bahrajnu, utrzymuje ścisły związek ze swoim otoczeniem zewnętrznym. Obiekt jest w pełni oświetlony światłem naturalnym; jakość pereł należy porównywać z jakością pereł w danym dniu. Na parterze duże, obrotowe drzwi szklane umożliwiają dostęp do galerii wystawowych i wpuszczają światło. Ich półprzezroczysta faktura kontrastuje z ziemistymi odcieniami pomieszczeń, w których znajdują się gabloty ekspozycyjne na biżuterię i luźne koraliki. Ściany głównej galerii pokryte są srebrnymi liśćmi, umieszczonymi na gipsowym podłożu, które wibrują tą samą opalescencją co masa perłowa. „ Srebro to materiał bardzo wrażliwy na warunki atmosferyczne, wilgotność słonego powietrza i zawarte w nim zanieczyszczenia, takie jak siarka czy tlenek” – wyjaśnia Holtrop . To pogorszenie się wraz z upływem czasu można traktować jako upiększenie; z czerniejącej srebrnej folii wyłania się tajemnicza szlachetność. Ważne jest, aby moje konstrukcje były powiązane z kontekstem, w którym się znajdują, a jednocześnie dostosowane do warunków atmosferycznych. »

> Odkryj całość F, Art of Living

Anne Holtrop na swój sposób zapoczątkowuje nową formę onirycznego brutalizmu. Jeśli jego budynki powstają z masywnych form geometrycznych, które przeplatają się w poetyckim chaosie, to preferuje nowe materiały od surowego betonu – materiału tak ukochanego przez jego modernistycznych poprzedników z lat 50. i 70. XX wieku. „ Interesuje mnie proces, w którym materia przechodzi z jednego stanu do drugiego. Jak pod wpływem grawitacji materiał w stanie płynnym może się utrwalić i utwardzić. Jak jeden materiał może wpływać na inny podczas procesów produkcyjnych: na przykład badam szkło formowane na gipsie, beton wylewany na piasku”. Eksperymenty, które są już stosowane w Customs House, głównym urzędzie pocztowym w Manamie, stolicy Bahrajnu, a wkrótce będą obecne w Instytucie Sztuki Misk w Rijadzie. „ Pochodzę z Holandii i otworzyłem swoją pierwszą praktykę w Amsterdamie w 2009 roku. Po wygraniu konkursu na pierwszy pawilon narodowy Bahrajnu na Expo w Mediolanie w 2015 roku, przeprowadziłem się tam, aby go zaprojektować w 2014 roku. Byłem i nadal jestem bardzo zainteresowany Bliskim Wschodem. Uważam, że jałowość krajobrazów jest niezwykle potężna i piękna. To surowe materiały rozłożone na twoich oczach. Samo przesunięcie tych materiałów w innej kolejności, tak jak uważano, że sześć tysięcy lat temu znajdowały się kurhany Dilmunu w Bahrajnie, tworzy znaczące dzieła. Przekonany, że każda architektura musi być specyficzna dla danego miejsca, lubię pracować z materialnością miejsca, modyfikując ją, aby tworzyć nowe formy... »

Przeczytaj także: „Jakie są środki działania przy rozważaniu zakupu mieszkania?” :Biennale Designu w Saint-Étienne, wydarzenie laboratoryjne służące przyszłości

W otoczeniu piętnastoosobowego zespołu współpracowników w swoim studiu w Bahrajnie oraz pięciu osób z katedry badań i nauczania na Politechnice w Zurychu – ponieważ architektka jest także profesorem – Anne Holtrop stworzyła również butiki Maison Margiela w Paryżu, Londynie, Osace i Szanghaju. „ Ściśle współpracowaliśmy z Johnem Galliano nad nowym konceptem ” – mówi. Inspirujące i bardzo interesujące było to, że analizował dzieło Martina Margieli, korzystając z siedmiu kodów. Kodeksy te opisywały procesy, systemy i sposoby tworzenia ubrań, a nie tylko styl. Zastosowaliśmy więc te kody w architekturze. » Stąd zdekonstruowane przestrzenie, wszystkie w płynnych asymetriach, ozdobione ścianami i kolumnami uformowanymi z odciskami tkanin, tworzącymi fałdy i wgłębienia, by dać iluzję tkanin pęczniejących na wietrze.

„Lubię pracować z materialnością miejsca, modyfikować je, by tworzyć nowe formy…”

Anna Holtrop

Dla butików projektantki biżuterii Charlotte Chesnais, Anne Holtrop stworzyła przezroczyste, monolityczne elementy przypominające zamarznięte wodospady, w których osadzona jest biżuteria. „ Lubię pracować nad zleceniami dla marek modowych, ponieważ pozwala to na inne poczucie czasu niż architektura, która rozwija się znacznie wolniej. »

Projektant eksperymentuje również z artystycznymi meblami dla niezwykle nowoczesnej brukselskiej galerii Maniera, na które składają się lampy totemowe z odlewanego aluminium, konsole wykonane z zagłębionych płyt marmurowych oraz lampy wykonane z barwionego szkła odlewanego. „ Szkło jest coraz bardziej obecne w naszej pracy” – mówi. To materiał bogaty i niejednoznaczny. Z pewnością przepuszcza światło, ale może również przesłaniać widok. I być może ukształtowane w nieskończoność. Za pomocą ciepła możemy je stopić, nadać im nowe kształty i nowe wzory. To, co praktykujemy za szklanymi ekranami naszych budynków. Standardową taflę szkła przemysłowego podgrzewa się w piecu i, w stanie elastycznym, nakłada na formę gipsową . » Anne Holtrop zawsze dąży do wykorzystania materiałów do granic ich możliwości. Aby je lepiej przemyśleć, udoskonalić.