Dijon: Ci muzycy zapewniają „muzyczną bańkę” w szpitalu dziecięcym

Od dwóch lat muzycy z Konserwatorium w Beaune występują w Szpitalu Uniwersyteckim w Dijon, na oddziale chirurgii dziecięcej (UMCP4), gdzie leczeni są nieletni w nagłych przypadkach oraz w przypadku hospitalizacji o różnym czasie trwania, a także, od tego roku, na oddziale medycyny młodzieżowej (UMA), gdzie leczeni są pacjenci w wieku od 12 do 18 lat z problemami behawioralnymi (narażający się na niebezpieczeństwo).

Raz w miesiącu Carole Kurzmann i Laurent Belimé, kierownicy placówek służby zdrowia, zapraszają Magali Carrière, której towarzyszy dwóch lub trzech innych muzyków z Konserwatorium w Beaune, na muzyczną wymianę z dziećmi, trwającą od jednej do dwóch godzin.

Magali Carrière, nauczycielka gry na skrzypcach, jest również muzykoterapeutką , co pozwala jej koordynować projekt. „Działam jako łącznik między muzyką a pacjentami”. Na jej sugestię mogą uczestniczyć różni instrumentaliści, dlatego „możemy mieć fortepian, harfę, flet lub, jak dzisiaj, klarnet z Hélène Leriche, saksofon, a nawet wprowadzenie do MAO (muzyki wspomaganej komputerowo) z Gaétanem Clergetem”.

Rozwiązanie MAO, które łączy komputery z tworzeniem muzyki, jest oferowane nastolatkom z UMA, którzy przebywają w szpitalach przez dłuższy czas. „Daje im to chwilę wytchnienia” – podkreśla Laurent Belime.

Muzycy wybierają repertuar przed sesją, ale pozostawiają też miejsce na improwizację, „aby być uważnym”, a tym samym oferują dziecku swobodę dołączenia do nich i „uczestnictwa w tej dźwiękowej bańce, którą lubię nazywać również muzyczną bańką”, dzięki czemu młody pacjent „wychodzi ze swojego kontekstu” – podkreśla Magali Carrière.

Zaczynają grać na korytarzu, podchodzą dzieci i młodzież, uśmiechają się, wydają się niemal zapominać, gdzie są i dlaczego. Następnie nastolatkom oferowana jest interakcja muzyczna, a następnie muzycy będą wędrować z wózkiem wypełnionym wszelkiego rodzaju instrumentami, perkusjami, kazoos , misami tybetańskimi i zatrzymają się w kilku pokojach, aby grać i przede wszystkim dzielić się instrumentami, aby młodzi pacjenci mogli spróbować muzyki.

„Prowadziliśmy już dwa lata nauki i mamy nadzieję, że będziemy prowadzić trzeci”. Carole Kurzmann i inni interesariusze chcieliby, aby to trwało, ale projekt nie otrzyma już finansowania na przyszły rok, więc przyszłość warsztatu muzycznego jest zagrożona.