Naukowcy twierdzą, że tradycyjne metody leczenia choroby Alzheimera mogą być pomocne

Badania wykazały, że metal od dawna stosowany w medycynie jako stabilizator nastroju może pomóc w zapobieganiu chorobie Alzheimera.

Naukowcy z uniwersytetów Harvard i Rush odkryli, że spadek poziomu litu w organizmie może powodować zmiany w mózgu związane z tą chorobą neurologiczną.

W badaniu na zwierzętach naukowcy odkryli, że utrzymanie prawidłowego poziomu litu u myszy w miarę ich starzenia się chroniło je przed degradacją mózgu i utratą pamięci.

Choroba Alzheimera jest jedną z najczęstszych postaci demencji i dotyka głównie osoby dorosłe powyżej 65 roku życia.

W Stanach Zjednoczonych około 7 milionów osób w wieku 65 lat i starszych żyje z tą chorobą, a ponad 100 000 umiera z jej powodu każdego roku. Stowarzyszenie Alzheimer's Association szacuje, że do 2050 roku prawie 13 milionów Amerykanów będzie żyło z tą chorobą.

Starszy autor badania Bruce Yankner, profesor genetyki i neurologii w Harvard Medical School, twierdzi, że odkrycia mogą wskazywać na możliwość znalezienia lekarstwa na chorobę Alzheimera.

Jak dotąd nie ma lekarstwa na chorobę Alzheimera. Leczenie polega na przyjmowaniu leków ukierunkowanych na łagodzenie konkretnych objawów choroby, takich jak pogorszenie funkcji poznawczych, utrata pamięci i zmiany w zachowaniu.

Chociaż leki na bazie litu są od dawna stosowane w leczeniu chorób psychicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa, naukowcy wysnuli teorię, że forma metalu znana jako orotan litu może pomóc w odwróceniu uszkodzeń wywołanych przez chorobę Alzheimera, zapobiegać uszkodzeniom komórek mózgowych i przywracać pamięć.

W ramach badania naukowcy zebrali pośmiertną tkankę mózgową pobraną od tysięcy zmarłych osób w Chicago.

Przeczytaj więcej

Następnie przeanalizowali około 30 różnych metali w mózgu i krwi osób o zdrowych funkcjach poznawczych, osób we wczesnym stadium demencji, zwanej łagodnymi zaburzeniami poznawczymi, oraz osób z zaawansowaną chorobą Alzheimera.

W trakcie analizy naukowcy odkryli, że lit był jedynym metalem, którego działanie znacząco różniło się u osób z łagodnymi zaburzeniami funkcji poznawczych, często poprzedzającymi chorobę Alzheimera, i u osób bez tych zaburzeń.

Zawartość wszystkich pozostałych niezbędnych metali, takich jak magnez i cynk, we wszystkich próbkach była taka sama.

Po dokonaniu tego odkrycia naukowcy zaczęli badać myszy, u których specjalnie hodowano takie zmiany w mózgu, jakie występują u ludzi chorych na chorobę Alzheimera.

Zwierzętom podawano dietę z ograniczoną zawartością litu, która nie zawierała ziemniaków, pomidorów, kapusty, szpinaku, brokułów, marchewki, bananów, jabłek, pomarańczy, winogron, produktów mlecznych, orzechów i nasion, gdyż wszystkie te produkty są bogate w lit.

Naukowcy odkryli, że podawanie zdrowym myszom diety ubogiej w lit spowodowało obniżenie poziomu litu w ich mózgach do poziomu podobnego do tego, jaki występuje u pacjentów z chorobą Alzheimera.

Uważa się, że przyczyną choroby Alzheimera jest rozwój toksycznych białek amyloidowych i beta-białek w mózgu, które mogą gromadzić się w mózgu i uszkadzać komórki odpowiedzialne za pamięć.

Cząsteczki białka amyloidu zlepiają się w komórkach mózgowych, tworząc skupiska zwane płytkami. Jednocześnie białka tau skręcają się w włókniste pasma zwane splotami.

Blaszki i splątki blokują neurony mózgu, uniemożliwiając im przesyłanie sygnałów elektrycznych i chemicznych.

Z czasem zaburzenia te powodują trwałe uszkodzenia mózgu, które prowadzą do choroby Alzheimera i demencji. W efekcie pacjenci tracą zdolność mówienia, dbania o siebie, a nawet reagowania na bodźce ze świata zewnętrznego.

Chociaż nie ma jasnej przyczyny choroby Alzheimera, eksperci uważają, że może ona rozwijać się z powodu mutacji genetycznych i wyborów stylu życia, takich jak brak aktywności fizycznej, niezdrowa dieta i izolacja społeczna.

W badaniu naukowcy odkryli, że niski poziom litu przyspiesza proces starzenia się mózgu i zwiększa stan zapalny w mózgach myszy, co prowadzi do utraty połączeń między neuronami i pogorszenia funkcji poznawczych.

Z czasem naukowcy zauważyli, że w mózgach myszy gromadziły się blaszki i splątki charakterystyczne dla choroby Alzheimera, a u myszy zaczęły pojawiać się objawy utraty pamięci.

Doszli do wniosku, że gdy białko amyloidu beta zaczyna tworzyć złogi we wczesnych stadiach demencji zarówno u ludzi, jak i u myszy, wiąże się ono ze złogami litu i upośledza funkcje mózgu.

Niższe poziomy litu wpływają na wszystkie główne typy komórek mózgowych i u myszy powodują zmiany kojarzone z chorobą Alzheimera, w tym utratę pamięci.

Stężenie litu w surowicy mózgu człowieka mieści się zazwyczaj w zakresie od około 0,6 do 1,2 miliekwiwalentów na litr (mEq/l).

Metal ten występuje w śladowych ilościach w całym organizmie, szczególnie w mózgu, nerkach i kościach.

Lit odgrywa ważną rolę w organizmie, pomagając utrzymać prawidłowe funkcje układu sercowo-naczyniowego, mięśniowo-szkieletowego, metaboliczne i poznawcze.

Pomaga również zapobiegać stanom zapalnym w organizmie i wspomaga proces antyoksydacyjny, chroniąc komórki mózgowe i neurony przed uszkodzeniami.

Eksperci zalecają spożywanie zbóż, ziemniaków, pomidorów, kapusty, gałki muszkatołowej, nasion kolendry, kminu, migdałów, orzeszków ziemnych, nasion słonecznika, nerkowców, pszenicy, ryżu i owsa.

Zalecają również picie wody mineralnej oraz herbat, np. czarnej, zielonej i czerwonej, aby utrzymać odpowiedni poziom litu w organizmie.

Chociaż wyniki muszą zostać potwierdzone na ludziach w badaniach klinicznych, naukowcy sugerują, że pomiar poziomu litu może pomóc w wykryciu wczesnych objawów choroby.