Książka do czytania z dziećmi: dzisiejsza rekomendacja Ruth Kaufman z Pequeño Editor

Ruth Kaufman ma wiele zawodów: jest nauczycielką, autorką literatury dziecięcej, redaktorką literacką, scenarzystką i prezenterką programów edukacyjnych w telewizji. Jest również redaktorką Pequeño Editor , razem z Raquel Franco . Jednak w całej swojej karierze jej „osiągnięciem” z wielkiej litery jest opublikowanie książki dla dzieci opartej na wykładzie noblistki Herty Müller . „Na razie jest dostępna tylko po hiszpańsku” – mówi w wywiadzie dla Clarín .

Kaufman prowadzi warsztaty poetyckie dla młodzieży i dorosłych, a także warsztaty pisarskie o charakterze edukacyjnym. Do jej zbiorów poezji należą : „Rimaqué”, „Gdzie kończy się miasto ” i „Onomatobella” .

Jest również autorką tekstów non-fiction, takich jak „Abecedario” , napisany wspólnie z Bianki i Franco, który zdobył nagrodę na Międzynarodowych Targach Książki w Bolonii we Włoszech w 2015 roku. Była częścią zespołu kreatywnego i prowadziła program warsztatów poetyckich „Susurro y altavoz” na kanale Canal Encuentro.

Gdyby miała wymyślić jedną książkę dla małej dziewczynki, którą kiedyś była, to mówi, że to dwie: „Mała Siostrzyczka ” Suniyay Moreno i „Pieśń wilków” Herty Müller. Na prośbę Clarín omawia rolę książek w swoim życiu i poleca dwie obowiązkowe lektury.

– Gdybyś był dziś dzieckiem, jakiej książki nigdy byś nie przegapił?

– Wybiorę dwie książki wydawnictwa Pequeño Editor, które uwielbiam. To „La hermana menor” („Młodsza siostra”) Suniyay Moreno i „Canción de lobos” („Cukierki wilków ”) Herty Müller. Wybrałam je, bo wiem, że polubię je, gdy będę dzieckiem… Mają dwie bohaterki, które nie mieszkają w mieście, a które, jako dziewczyna z miasta, interesowały mnie już wtedy. To historie biograficzne, powiedzmy, oparte na wspomnieniach kobiet, które je napisały; jednak docierają do granicy, gdzie rzeczywistość drży.

– Co pamiętasz z lektur z dzieciństwa?

– Jako dziecko byłam zapalonym czytelnikiem. Czytałam serię o Robin Hoodzie, wszystko, co napisała Johanna Spyri, autorka Heidi. Czytałam też serię „Małe kobietki” i powieści kryminalne, wiele baśni. Czytałam książki z serii „Wiem wszystko”, niektóre z obrazkami potworów, które mnie przerażały, i otwierałam je i zamykałam szybko. Czytałam też opowiadania Polidora, piękne z rysunkami Osky'ego, Napo i Ayaxa Barnesa. Czytałam dużo komiksów: „Małą Lulu”, „Archiego”, „Patoruzú”, „Patorucito” i „Isidoro Cañonesa” . Potem przeczytałam „Fantasías” i „El Tony”. W domu moich rodziców, kiedy ktoś chorował, miał prawo poprosić o komiks.

– W jaki sposób wydawca wybiera książki, które opublikuje?

– Krótko odpowiadając na to pytanie, Raquel Franco i ja mamy historię czytelniczą, która wpływa na nasze wybory. Kiedy mamy wątpliwości, konsultujemy się z dziećmi i dorosłymi. Jeśli są projekty, które naszym zdaniem są dobre, ale nie istnieją, staramy się je napisać lub zlecić.

– Który tytuł w katalogu wydawcy ma szczególną historię?

– Opowiem ci historię. Czytałam w bibliotece internetowej. Przypadkowo wybrałam książkę z esejami Herty Müller, przetłumaczoną z niemieckiego. Tekst, który spodobał mi się najbardziej, traktuje o ogromnej wartości piosenek. Tych, które wszyscy śpiewają, a nikt nie wie, kto je napisał. Herta Müller wyjaśnia, jakie siły mogą one zmobilizować, argumentując i opisując sytuację osobiście. W wieku pięciu lat jechała samochodem przez las z dziadkami. Samochód utknął w śniegu, a stado wilków, gotowe do ataku, otoczyło ich. Jej babcia wyszła im naprzeciw, trzymając czarny parasol i śpiewając jedną z tych piosenek. Szukałam Herty Müller przez dwa lata, aż dzięki pomocy pisarki Ester Andradi znalazłam jej przedstawicielkę. Powiedzieliśmy jej, że ten fragment wykładu to książka z obrazkami i czy chciałaby nam go pożyczyć, żebyśmy mogli opublikować książkę skierowaną do dzieci. Zgodziła się. Mariano Díaz Prieto nadał mu wizualną interpretację. A teraz to jedyna książka Herty Müller – laureatki Nagrody Nobla z 2009 roku – dla dzieci. Na razie dostępna tylko po hiszpańsku.