Stany Zjednoczone ponownie wycofują się z UNESCO

AFP

Gazeta La Jornada, środa, 23 lipca 2025 r., s. 4

Paryż. Rząd Stanów Zjednoczonych ogłosił wczoraj wycofanie się z UNESCO, argumentując, że ta agencja kulturalna i edukacyjna ONZ jest stronnicza wobec Izraela i promuje kwestie wywołujące podziały . Organizacja wyraziła ubolewanie z powodu tej decyzji.

Jest to już drugi raz, kiedy prezydent Donald Trump nakazał wycofanie się z Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), po oskarżeniach o stronniczość antyizraelską w 2018 r. Jego następca z Partii Demokratycznej, Joe Biden (2021–2025), później przywrócił członkostwo Stanów Zjednoczonych.

Dyrektor generalna UNESCO Audrey Azoulay z Francji powiedziała , że głęboko żałuje decyzji prezydenta Trumpa o ponownym wycofaniu Stanów Zjednoczonych z organizacji .

Jednakże spodziewano się tego ogłoszenia i UNESCO przygotowało się na nie – powiedział. Zauważył, że UNESCO jest lepiej zabezpieczone finansowo niż inne agencje ONZ i że roczny wkład USA w wysokości 75 milionów dolarów stanowi zaledwie 8 procent całkowitego budżetu organizacji.

Decyzja Waszyngtonu, która wejdzie w życie z końcem 2026 r., jest odpowiedzią na lutowy wniosek Trumpa o dokonanie przeglądu zobowiązań USA w ramach różnych organów ONZ.

Rzeczniczka Departamentu Stanu Tammy Bruce stwierdziła, że UNESCO promuje podziały społeczne i kulturowe oraz nadmiernie skupia się na celach zrównoważonego rozwoju ONZ, co określiła mianem globalistycznego programu ideologicznego .

Bruce zakwestionował również decyzję UNESCO o uznaniu Palestyny za państwo, co przyczyniło się do wzrostu antyizraelskiej retoryki w organizacji .

Po decyzji Waszyngtonu minister spraw zagranicznych Izraela Gideon Saar z zadowoleniem przyjął wycofanie się Stanów Zjednoczonych z UNESCO, co jest koniecznym krokiem mającym na celu promowanie sprawiedliwości i prawa Tel Awiwu do sprawiedliwego traktowania w ramach systemu ONZ .

Dyrektor Audrey Azoulay ze swojej strony odpowiedziała, że argumenty te stoją w sprzeczności z rzeczywistością wysiłków podejmowanych przez UNESCO, zwłaszcza w zakresie edukacji o Holokauście i walki z antysemityzmem .

Trzy emerytury w ciągu 40 lat

Jest to trzeci raz w ciągu 40 lat, kiedy Waszyngton opuszcza UNESCO.

W październiku 2017 roku, w trakcie swojej pierwszej kadencji, Trump ogłosił wycofanie swojego kraju, potępiając utrzymujące się antyizraelskie uprzedzenia tej instytucji. Wycofanie to, a następnie wycofanie Izraela, weszło w życie w grudniu 2018 roku.

UNESCO szczególnie sprowokowało gniew Izraela w lipcu 2017 r., wpisując Stare Miasto w Hebronie na listę zagrożonego dziedzictwa światowego i określając Hebron, położony na okupowanym Zachodnim Brzegu, jako miasto islamskie, podczas gdy Żydzi, z których kilkuset żyje obecnie wśród 200 000 Palestyńczyków, twierdzą, że są tam obecni od 4000 lat.

Prezydent Francji Emmanuel Macron wczoraj w komunikacie zamieszczonym na portalu społecznościowym X ponownie wyraził swoje niezachwiane poparcie dla UNESCO z siedzibą w Paryżu.

Za rządów Bidena Stany Zjednoczone ponownie zwróciły się do UNESCO i zobowiązały się do całkowitej spłaty (w ratach) zaległości od 2011 r. w wysokości 619 mln dolarów.

Po przyjęciu Palestyny do UNESCO w tym samym roku Waszyngton wstrzymał wszelkie finansowanie na mocy prawa USA, które zabrania finansowania organizacji, w skład których wchodzi państwo palestyńskie.

W 1984 roku Ronald Reagan również wycofał udział Stanów Zjednoczonych, powołując się na rzekomą bezużyteczność organizacji i przekroczenia budżetu. Waszyngton ponownie przyłączył się w październiku 2003 roku.

Nawet jeśli Stany Zjednoczone opuszczą organizację patronacką UNESCO, pozostaną członkiem Komitetu Światowego Dziedzictwa, który głosuje nad wyznaczaniem obiektów objętych ochroną tej organizacji – poinformowało źródło zaznajomione ze sprawą w organizacji.

Przyzwyczajone do zwrotów akcji w Waszyngtonie, UNESCO w ostatnich latach podjęło wysiłki, aby zmniejszyć zależność od finansowania ze strony USA, zwiększając odsetek dobrowolnych wpłat, który podwoił się pod przewodnictwem Audrey Azoulay.

Decyzja ta jednak wpłynie na naszą działalność w kolejnych latach lub zmusi nas do poszukania innych źródeł finansowania – dodało źródło zbliżone do sprawy.

Od redakcji

Gazeta La Jornada, środa, 23 lipca 2025 r., s. 4

Znany aktor Gastón Melo zmarł w zeszły poniedziałek w wieku 87 lat. Informację tę podał Narodowy Instytut Sztuk Pięknych i Literatury.

Pochodzący z Ciudad Juárez w stanie Chihuahua, przez ponad sześć dekad był centralną postacią meksykańskiego teatru. Od 2016 roku jest członkiem stałej obsady National Theater Company.

Studiował literaturę hiszpańską na UNAM, filozofię na Uniwersytecie w Montrealu oraz sztuki teatralne w INBAL i Seki Sano Academy.

Jej kariera rozpoczęła się pod koniec lat 50. w kolektywie Poesía en Voz Alta, przestrzeni eksperymentów, w której dzieliła scenę z Juanem José Gurrolą, Nancy Cárdenas, Ofelią Guilmáin, Juanem Ibáñezem, Aną Ofelią Murguíą i Raúlem Dantesem.

Brał udział w takich sztandarowych produkcjach jak Biały koń (1959) w reżyserii René Anselmo; Człowiek, który sprawił, że spłynął deszcz (1959) w reżyserii Xaviera Rojasa i Przebudzenie wiosny (1960) z Juanem José Gurrola.

W ciągu swojej kariery współpracował przy blisko 20 sztukach i ponad 50 filmach kręconych w Meksyku, Europie i Stanach Zjednoczonych.

Od redakcji

Gazeta La Jornada, środa, 23 lipca 2025 r., s. 4

Nowe przepisy wewnętrzne federalnego Ministerstwa Kultury (SC) zostały opublikowane wczoraj w Dzienniku Urzędowym Federacji . Dekret, podpisany przez prezydent Claudię Sheinbaum, uchyla przepisy opublikowane 8 listopada 2016 r.

W porównaniu z poprzednimi przepisami, które uwzględniały 16 jednostek administracyjnych, nowe przepisy przewidują ich 12, w tym Dyrekcję ds. Dyfuzji Kultury oraz Jednostkę ds. Żywych Kultur, Dziedzictwa Niematerialnego i Międzykulturowości, kierowaną przez antropologa Diego Prieto.

Jednostka Living Cultures wymieniona jest jako czwarta, tuż za Podsekretariatem Rozwoju Kultury oraz jednostkami Administracji i Finansów i Spraw Prawnych.

Do zadań agencji należy proponowanie i koordynowanie polityk publicznych dotyczących żywych kultur, niematerialnego dziedzictwa kulturowego i międzykulturowości, przy zastosowaniu podejścia terytorialnego, partycypacyjnego, inkluzywnego i uwzględniającego kwestie płci , a także wzmacnianie działań kulturalnych w społecznościach o wysokim wskaźniku marginalizacji, ubóstwa lub przemocy za pośrednictwem programów opartych na społeczności i udziale obywateli .

W dziewięciu innych sekcjach stwierdzono również, że będzie promować współpracę z Narodowymi Instytutami Antropologii i Historii, Sztuk Pięknych i Literatury oraz Ludności Rdzennej, a także innymi agencjami, w celu realizacji wspólnych programów mających na celu wspieranie żywych, rdzennych i afromeksykańskich kultur .

Od redakcji

Gazeta La Jornada, środa, 23 lipca 2025 r., s. 4

Poeta, redaktor i eseista José de Jesús Sampedro zmarł wczoraj, poinformowała Meksykańska Akademia Języka. Sampedro przez pięć dekad redagował znany magazyn literacki Dos Filos w Zacatecas.

Prowadzący warsztaty i nauczyciel urodził się w Zacatecas w 1950 roku. Czasopismo „Dos filos” ukazało się po raz pierwszy w 1974 roku i przedstawiało krajobraz narracji, poezji, ruchów kontrkulturowych, esejów, krytyki filmowej, muzyki i sztuk wizualnych.

Sampedro uzyskał tytuł licencjata z ekonomii i był aktywnym członkiem meksykańskiego ruchu komunistycznego. Brał udział w publikacjach takich jak La Jornada Semanal , Los Universitarios , El Buscón , Casa del Tiempo , Uniwersytet Meksykański , El Gallo Ilustrado , Sábado i La Cultura en México .

Popularyzator kultury zdobył nagrodę Aguascalientes Poetry Awards w 1975 r. za zbiór poezji Un (ejemplo) salto de gato pinto oraz iberoamerykańską nagrodę Ramóna Lópeza Velarde'a w 2018 r. za promowanie literatury Meksyku i Ameryki Łacińskiej, a przede wszystkim za zaangażowanie i rozpowszechnianie twórczości autora La Suave Patria .

Do opublikowanych tekstów Sampedro należą m.in. „Jeśli on wchodzi, ja wchodzę” (1981), „Gwiazda, głupiec, kochankowie” (1985) oraz „Nie bycie i bycie” (2012). Był wykładowcą korespondencyjnym w Zacatecas w Meksykańskiej Akademii Języka.

▲ Londyńska Opera Królewska powitała Narodowy Balet Japonii, który wystawi spektakl „Giselle” . Zespół, pod dyrekcją Miyako Yoshidy, powstał w 1997 roku i ma szeroki repertuar tańca klasycznego, obejmujący klasyczne dzieła, takie jak „Jezioro łabędzie”, „Śpiąca królewna” i „Dziadek do orzechów” , a także współczesne prace Nacho Duato, Davida Bintleya i Christophera Wheeldona. Na zdjęciu główni tancerze Shun Izawa i Yui Yonezawa podczas wczorajszej próby na legendarnej brytyjskiej scenie. Zdjęcie: Afp

Gazeta La Jornada, środa, 23 lipca 2025 r., s. 4