Vilma Fuentes: Wokizm – nowy cenzor?

I

Zasadniczo we Francji cenzura nie istnieje. Wyjątkiem jest sytuacja, w której zakazane jest wydanie książki lub wyświetlenie filmu. Aby osiągnąć ten fatalny stan, muszą zostać spełnione naprawdę wyjątkowe warunki. Najbardziej wulgarne sceny pornograficzne można pokazywać w niektórych kinach, choć na głównych kanałach telewizyjnych są one zakazane. Obrazy przedstawiające niespotykaną dotąd przemoc są również czasami pomijane w wiadomościach, ale można je pokazać później, jeśli opinia publiczna zostanie o tym powiadomiona.

Krytyka polityczna nie zna granic innych niż obelgi, a satyra pozwala nam śmiać się nawet z innych religii... choć czasem śmiech i rozśmieszanie innych do łez z przekonań innych ludzi może być kosztowne, jak to się zdarzyło dziennikarzom Charlie Hebdo, Journal Satirique, których biuro było miejscem ataku, w którym 7 stycznia 2015 r. zginęło 12 osób.

Jednak pomimo panującej w tym kraju wolności słowa, wydawnictwo Presses Universitaires de France (PUF) było bliskie ugięcia się pod licznymi naciskami przeciwko publikacji tomu zatytułowanego Face à l'obscurantisme woke (Wobec przebudzonego obskurantyzmu). Książka, jeszcze przed publikacją, została skrytykowana, a jej tytuł wywołał serię ataków, które sprawiły, że dyrektor PUF Paul Garapon zaczął wątpić w sens ukazania się tego 460-stronicowego dzieła napisanego przez 26 znanych badaczy uniwersyteckich. W związku z tym o zawieszeniu publikacji poinformowano za pośrednictwem mediów społecznościowych. „Wydawnictwo PUF jest o krok od stania się trumpianinem poprzez publikację antyprzebudzeniowego pamfletu, a jego edycje cofają się” – napisał znany lewicowy magazyn Le Nouvel Obs. Ale być może strach przed cenzurą, większy niż przed oskarżeniem o bycie zwolennikiem Trumpa, skłonił redaktora do opublikowania kontrowersyjnego tomu.

W trwającej obecnie we Francji wojnie kulturowej między „przebudzonymi” a „antyprzebudzonymi” ta szeroko krytykowana książka może okazać się punktem zwrotnym. Na początek pokazuje to intelektualną słabość „wokeizmu”: „To, co charakteryzuje ruch „wokeizmu” , to jego ignorancja i otchłanne ubóstwo rozumowania, które proponuje; nie jest to skonstruowana, ustrukturyzowana ideologia, jaką mógłby być marksizm czy maoizm”.

Wokizm cierpi również na oczywiste niekonsekwencje: „nieustannie domaga się praw kobiet, jednocześnie twierdząc, że kobiety nie istnieją…” W nagraniu wideo profesor nauk politycznych wyjaśnia, że ​​„hasło Wolność, Równość, Braterstwo nie może zostać zachowane, ponieważ słowo braterstwo (utworzone od rdzenia frère, brat) wyklucza kobiety” – zauważa ekspertka od literatury Emmanuelle Henin, która podsumowuje: nie stoimy w obliczu ideologicznego delirium, ale, co głębsze, naukowej kontrrewolucji .

Dla jego autorów wokizm stanowi niewiarygodny regres racjonalności w obrębie świątyni rozumu i wiedzy, jaką powinien być uniwersytet. Nowa forma obskurantyzmu, która inauguruje erę głupoty . Pseudointelektualny bełkot oparty na takich słowach jak heteropatriarchat , systemowy rasizm , kultura gwałtu . Groteskowa natura modnych tematów, które przyciągają publiczne fundusze: Wokizm może zaprzeczać innym realiom, ale nigdy materialnej rzeczywistości pieniędzy.

Czy celem wokizmu byłoby przekształcenie ofiary, po prostu dlatego, że jest ofiarą, w ideał heroiczny i powołanie gatunku ludzkiego? Ideologia, która postrzega społeczeństwa zachodnie jako rządzone przez struktury władzy oparte na hierarchiach dominacji, których celem jest poniżanie mniejszości.

Przebudzone aspiracje i aktywizm, z których niektórzy badacze korzystają finansowo, ale które podstępnie służą ideologiom takim jak islam polityczny: kobiety należą do dyskryminowanej mniejszości, a kobiety noszące zasłony są podwójnie dyskryminowane. W ten sposób kobiety noszące zasłony stają się przyczyną. Kolejna manipulacja prowadząca do mirażu utopii?

[email protected]