<![CDATA[ Quase dois terços dos alunos do secundário veem as leituras obrigatórias como aborrecidas ]]>

Jak wynika z badania przeprowadzonego przez Portugalskie Obserwatorium Działalności Kulturalnej na potrzeby Narodowego Planu Czytelnictwa, prawie dwie trzecie uczniów szkół średnich uważa, że ​​lektury obowiązkowe są nudne lub dalekie od tego, co ich interesuje.

Badanie „ Praktyki czytelnicze uczniów szkół podstawowych i średnich – Barómetro'23 ” objęło próbę ponad 31 tysięcy uczniów i zostało przeprowadzone we współpracy z Dyrekcją Generalną ds. Statystyki Edukacji i Nauki oraz Siecią Bibliotek Szkolnych. Patronem badania było Stowarzyszenie Restauracji McDonald's. Podczas gdy w trzecim cyklu 45,1% uczniów uważa, że ​​lektury obowiązkowe są interesujące, w szkole średniej odsetek ten spada do 33,8%, czyli poziomu edukacji, na którym 62,7% uczniów klasyfikuje lektury obowiązkowe jako nudne lub pozbawione sensu. W szkole średniej 3,5% uczniów uważa, że ​​obowiązkowa lektura książek sprawia przyjemność. „To odkrycie ponownie zachęca do refleksji nad wyborem obowiązkowych lektur, otwierając przestrzeń dla bardziej elastycznych stanowisk w kwestii lektur i materiałów do czytania. Ważne jest, aby w kontekście tej debaty nie stracić z oczu głównego celu: promocji czytelnictwa i wzrostu praktyk czytelniczych”, piszą autorzy badania, koordynowanego przez João Trocado da Matę i José Soaresa Nevesa. W 10. roku na liście dzieł i tekstów do „edukacji literackiej” znalazły się poezja trubadurów, Fernão Lopesa (1380–1460), Gila Vicentego (1465–1536) i Luísa de Camõesa (1524–1580), podczas gdy w kolejnym roku na liście znalazły się dzieła ojca António Vieiry (1608–1697) i Cesário Verde’a (1855–1886), przechodząc przez Almeidę Garretta (1799–1854), Eçę de Queirósa (1845–1900) i Antero de Quentala (1842–1891), między innymi. W 12. roku omawiamy twórczość Fernanda Pessoi (1888–1935), opowiadania takich autorów, jak Manuel da Fonseca (1911–1993), Maria Judite de Carvalho (1921–1998) i Mário de Carvalho, a także powieść José Saramago („Memorial do Convento” lub „Rok śmierci Ricarda Reisa”), a także liczne nazwiska poezji XX wieku, takie jak Miguel Torga, Alexandre O’Neill, António Ramos Rosa, Herberto Helder czy Ana Luísa Amaral. Badanie nawiązuje do słów socjologa João Teixeiry Lopesa, który stwierdził, że istnieje „ciekawy paradoks: szkoła najwyraźniej zabija czytelnictwo”. Według badania odsetek uczniów, którzy twierdzą, że mają własne książki w domu, przekracza 90% na wszystkich poziomach edukacji, przy czym odsetek ten stopniowo spada wraz ze wzrostem poziomu, tj. w I cyklu 97% uczniów twierdzi, że ma książki w domu, praktycznie tyle samo, co w II cyklu, spadając do 93,5% w III cyklu i do 90,3% w szkole średniej. Zamiłowanie do czytania zmniejsza się w miarę postępów w nauce: według badań, odsetek uczniów, którzy w Portugalii twierdzą, że lubią czytać, wyniósł od 73,3% w I cyklu do 35,4% w szkole średniej. „Wyniki wskazują na znaczenie kapitału kulturowego i dynamiki rodziny w związku z praktykami czytelniczymi wśród studentów spoza szkolnictwa wyższego. Obecność książek w domu i związek rodziny z czytaniem to czynniki najsilniej powiązane z czytaniem studentów, przewyższające poziom wykształcenia rodziców, których siła korelacji nie jest tak wyrazista jak innych zmiennych”, czytamy w dokumencie.

Celem badania było „zbudowanie systemu regularnego gromadzenia informacji na temat ewolucji praktyk czytelniczych wśród studentów szkół niebędących studentami szkół wyższych, odpowiadając na potrzebę dawno zdiagnozowaną przez główne podmioty odpowiedzialne za promocję czytelnictwa w Portugalii”.

Powiązane artykuły