Depresja poporodowa może osłabić więź z dzieckiem i mieć długotrwałe skutki

Depresja poporodowa wpływa negatywnie na relacje matki z dzieckiem, co może mieć wpływ na jego rozwój w przyszłości – dowodzą wnioski z artykułu opublikowanego przez naukowców z Federalnego Uniwersytetu Pelotas (UFPel) w Rio Grande do Sul w czasopiśmie naukowym Harvard Review of Psychiatry .

Brak badań nad wpływem depresji na rodzicielstwo skłonił brazylijski zespół do przeprowadzenia systematycznego przeglądu wszystkich artykułów na ten temat opublikowanych w ciągu ostatnich dziesięciu lat w różnych bazach danych. „Chociaż depresja jest w dużym stopniu uwarunkowana czynnikami społeczno-ekonomicznymi, większość badań prowadzona jest w krajach zamożnych i ma charakter przekrojowy, co oznacza brak długoterminowej obserwacji” – komentuje psycholog Tiago Neuenfeld Munhoz, profesor na Uniwersytecie Florydy w Pelonii i jeden z autorów artykułu.

Podsumowując, analiza ujawnia, że ​​objawy depresji u matek (m.in. smutek, samotność, drażliwość, poczucie niższości i niska samoocena) są związane ze zmniejszonym zaangażowaniem, oddaniem i przyjemnością z interakcji z dzieckiem. „Matki z depresją mają trudności z nawiązywaniem kontaktu z dziećmi, co wpływa na ich więź. Jest mniej czułości, mniej uśmiechów, mniej dotyku i stymulacji” – wyjaśnia Munhoz.

Wpływa to również na takie aktywności jak opowiadanie historii i spacery. „Mają mniejszą wrażliwość na identyfikowanie potencjalnych problemów u dziecka, a nawet mają trudności z organizacją jego codziennej rutyny” – mówi psycholog. Matki te mogą również stosować tzw. metody wychowawcze oparte na przymusie lub karze, które obejmują wyrażanie takich uczuć jak gniew, smutek, wrogość, a nawet agresję fizyczną i słowną. Wszystko to może negatywnie wpływać na rozwój poznawczy dziecka.

Jeśli matka przez większość czasu, przez dwa tygodnie, odczuwa przygnębienie, brak pożądania lub brak przyjemności, warto zachować czujność. Dlatego niezbędna jest odpowiednia opieka prenatalna, podobnie jak wizyty kontrolne, które odbywają się 15 i 40 dni po porodzie oraz od trzech do sześciu miesięcy po narodzinach dziecka. „Wiele kobiet doświadcza wahań nastroju i do pewnego stopnia wahania te mogą być normalne i przejściowe. Jednak depresja poporodowa jest poważnym problemem zarówno dla matki, jak i dziecka, a położnik odgrywa kluczową rolę w jej wykrywaniu od okresu prenatalnego do poporodowego” – ostrzega ginekolog i położnik Mariano Tamura ze Szpitala Einsteina w Izraelu.

Ważne jest, aby ocenić czynniki ryzyka, takie jak depresja w wywiadzie, brak wsparcia rodziny oraz to, czy ciąża była planowana. „Lekarz powinien zawsze pytać o samopoczucie kobiety, jej nastrój i nadzieję oraz o to, jak radzi sobie z opieką nad dzieckiem. Uważnie słuchaj doniesień o niemożności zajścia w ciążę lub poczuciu winy i obserwuj takie oznaki, jak wycofanie i brak kontaktu lub drażliwość, częsty płacz i negatywny dialog wewnętrzny” – radzi Tamura.

Ważne jest również, aby w razie potrzeby pracownik służby zdrowia częściej udzielał wsparcia i konsultacji, a także, w razie potrzeby, przepisywał leki i kierował do psychologa lub psychiatry.

Oprócz lekarza, wszyscy bliscy matki, od rodziny po innych specjalistów, powinni być wyczuleni na oznaki i objawy, które mogą wskazywać na możliwą depresję i w razie potrzeby szukać pomocy.

Źródło: Agencja Einsteina

Artykuł Depresja poporodowa może osłabiać więź z dzieckiem i mieć długotrwałe skutki pojawił się po raz pierwszy w serwisie Agência Einstein .