Poznaj kobietę, która wspina się po górach, oddając hołd pionierkom i poszukiwaczkom przygód

Mówi się, że nie znasz kogoś, dopóki nie „przeszedłeś mili w jego butach”. Poszukiwaczka przygód Elise Wortley, która podąża śladami kobiet-odkrywców z przeszłości, nie tylko nosi ich buty, ale także stawia czoła żywiołom ubrana w stroje z epoki, porzuca nowoczesne gadżety bezpieczeństwa na rzecz zabytkowego sprzętu i podróżuje historycznie dokładnymi środkami transportu, aby mieć pewność, że w pełni wykorzysta doświadczenie – z ryzykiem i wszystkim.

Oznacza to, że gdy podążyła śladami pionierki alpinizmu Dorothy Pilley, która w 1922 r. zdobyła najwyższy szczyt Korsyki, brnęła przez sięgający pasa śnieg w wełnianych spodniach typu knickerbocker, jedwabnej bluzce i skórzanych butach nabijanych ćwiekami.

Ze względów bezpieczeństwa podczas większości trudnej wspinaczki na szczyt Monte Cinto (2762 m n.p.m.) miała zapięte metalowe raki, które pomagały jej w poruszaniu się.

Góra znajduje się na szlaku GR20, który przecina francuską wyspę i jest uznawany za jeden z najtrudniejszych szlaków w Europie.

Większość osób, które wybierają się w tę podróż, robi to w sezonie wspinaczkowym, który trwa od maja do października. Elise i jej towarzysze zrobili to w zeszłym tygodniu w środku zimy, kiedy śnieg i lód nie tylko sprawiły, że trasa była wymagająca, ale czasami ograniczały widoczność do praktycznie zera.#

Wspięli się po schodach o długości odpowiadającej 360 piętrom, zanim zaczęli schodzić z powrotem na poziom morza w Bastii. Teren na szlaku zmienił się z nierównego w absurdalny.

Musieli iść gęsiego, robiąc krok po kroku, a lider deptał śnieg, aby był wystarczająco twardy dla tych, którzy szli za nimi. Blisko szczytu biały śnieg niewidocznie łączył się z białą chmurą, przez co łatwo było stracić orientację.

Celem wyprawy było upamiętnienie osiągnięć Pilley w 90. rocznicę wydania jej przełomowych wspomnień Climbing Days.

Książka opowiada o jej przygodach wspinaczkowych w Europie i Ameryce Północnej w czasach, gdy wspinaczki były często postrzegane przez swoich kolegów po fachu jako nic więcej niż irytujący nadmiarowy bagaż. Ta książka pomogła to zmienić i na jakiś czas uczyniła Pilley sławnym nazwiskiem w świecie aktywności na świeżym powietrzu.

Była współzałożycielką Pinnacle Club, jednej z pierwszych organizacji dla kobiet uprawiających wspinaczkę skałkową, która istnieje do dziś. Wiele wspinaczek odbyła ze swoim mężem, krytykiem literackim i uczonym IA Richardsem.

Zmarła w 1986 roku w wieku 92 lat, pięć lat przed narodzinami Elise. Elise, założycielka strony internetowej Women with Altitude, którą stworzyła, aby uczcić osiągnięcia kobiet-odkrywców, chce, aby wszyscy pamiętali, że choć o wiele mniej znane niż ich koledzy, kobiety-odkrywcy nie były mniej przedsiębiorcze.

Wśród innych kobiet, których podróże śledziła Elise, znalazły się: Alexandra David-Néel, pierwsza kobieta z Zachodu, która dotarła do Lhasy, stolicy Tybetu; Henriette d'Angeville, która w 1838 r. jako pierwsza kobieta zdobyła szczyt Mont Blanc, najwyższą górę Europy; oraz Freya Stark, która w latach 30. XX wieku odbyła samotną wyprawę na ośle przez słynną irańską Dolinę Zabójców.

Samonarzucająca się Elise purdah z XXI wieku oznacza, że ​​używa tylko papierowych map i materiałów, które byłyby dostępne dla jej bohaterek. Jej towarzyszkami wspinaczki na Korsyce były Edurne Pasaban z Hiszpanii, pierwsza kobieta, która zdobyła wszystkie 14 szczytów świata powyżej 8000 m lub 26 247 stóp, oraz była Miss Finlandii, a obecnie sportowiec wytrzymałościowy i wspinacz wysokogórski Lotta Hintsa. Obie nosiły nowoczesny sprzęt hi-tech, podczas gdy Elise zmagała się z chustami na głowę i ciężkimi wełnianymi szalami.

Oprócz dwóch znacznie bardziej doświadczonych wspinaczy, Elise miała również utrudnienie nie tylko noszenia ubrań vintage, ale także konieczności noszenia ciężkiego sprzętu, gdy było jej za gorąco, aby go nosić. Przyznała: „Miałam na sobie stary sprzęt i raki, szłam bardzo wolno z tyłu. Musiałam założyć raki, inaczej bym się poślizgnęła.

„Śnieg miał trzy do czterech stóp głębokości, więc nasze stopy naprawdę w niego wchodziły, co czyniło to jeszcze trudniejszym. Latem GR20 jest popularnym szlakiem, ale byliśmy jedynymi ludźmi na górze. Moje nogi nadal bolały. Miałem problem, żeby nadążyć. Kiedy Pilley przyjechała tutaj w 1922 roku, nie wiedziała o tym wiele. To była jej pierwsza podróż poza Anglię i nic w porównaniu z Lake District i Snowdonia, do których była przyzwyczajona. To nie jest tak jak teraz, kiedy możemy zobaczyć dowolne miejsce na świecie za pomocą naszych telefonów.

„To miejsce naprawdę ją zainspirowało na resztę jej kariery wspinaczkowej. Pisze o nim tak pięknie. Książka wydaje się wciąż bardzo nowoczesna. Sposób, w jaki pisze, otworzył drogę innym kobietom. Dzieliła się swoją wiedzą, aby inni ludzie też mogli to zrobić. Sprawia, że ​​jest to bardzo przystępne.

„Mąż Pilley był jej partnerem wspinaczkowym. Lotta mówi, że nawet dziś, gdy jesteś w górach z mężczyzną, ludzie zakładają, że to oni cię tam zabrali, bo jesteś kobietą.

„Pilley też o tym pisze, ale to ona była odpowiedzialna, to ona robiła wszystko. On po prostu był z nią w tej wielkiej przygodzie”.

Jednak podczas tej wyprawy Elise złamała swoją zasadę niekorzystania z technologii niedostępnych dla kobiety, której trasą podążała.

Trekking był sponsorowany przez firmę technologiczną OnePlus, której najnowszy telefon został zaprojektowany z myślą o odkrywcach. Oprócz tego, że jest wytrzymały i wodoodporny, OnePlus 13 był w stanie nagrać wyprawę w jakości wystarczającej do nakręcenia filmu dokumentalnego dla telewizji po powrocie.

Podążanie śladami Pilleya w niemal tym samym obuwiu sprawiło, że Elise poczuła bliskie towarzystwo, które trwało przez dziesięciolecia. Dzisiejsze obuwie izolowałoby stopy Elise od zimna i utrzymywałoby jej palce suche, zrywając jej połączenie z Dorothy.

Elise powiedziała: „Nowoczesne buty wspinaczkowe utrzymują stopę na miejscu, podczas gdy w moich butach toczy się ona po krawędzi. Moja stopa po prostu toczyła się, gdy schodziłam w dół, a do tego była pełna wody, więc była bardzo ciężka. Często się przewracałam”.

Jej misja zwrócenia uwagi na wkład kobiet-odkrywców jest motywowana czymś więcej niż tylko faktem, że wiele z nich zostało zignorowanych lub przeoczonych. Powiedziała: „W przypadku wielu wczesnych odkrywców chodziło o to, aby jako pierwsze dotrzeć do określonego miejsca, ale kobiety, którymi jestem zainteresowana, spędziły naprawdę dużo czasu z miejscowymi ludźmi i poznały to miejsce. Mężczyźni nie zanurzyli się w kulturze.

„Dlatego relacje pozostawione przez kobiety są o wiele bogatsze kulturowo. Freya Stark, którą śledziłam w Iranie, spędziła tam dwa lata. Kobiety nigdy nie były tak szeroko relacjonowane jak mężczyźni, więc ludzie nie wiedzą o nich tak wiele.

„Nic się nie zmieniło w przestrzeni zewnętrznej. Zawsze jest tam o wiele więcej mężczyzn niż kobiet.

„We wrześniu ubiegłego roku na Mont Blanc byłyśmy jedynymi trzema kobietami w schronisku, w którym było może 50 wspinaczy”.

Elise planuje teraz powrót na Mont Blanc w czerwcu, aby dokończyć wspinaczkę przerwaną przez burzę, która pochłonęła życie pięciu wspinaczy. Tym razem podąża śladami XIX-wiecznej pionierki Henriette D'Angeville.

Henriette dotarła na szczyt z pomocą kilkunastu przewodników, którzy nieśli jej zapasy, w tym 18 butelek wina i 26 pieczonych kurczaków.

Elise, na wzór swojej poprzedniczki, ubrała się w spodnie, wełniany płaszcz sięgający kostek i boa z piór.

Poszukuje również galery z XVI wieku, aby odtworzyć podróż legendarnej królowej piratów Grace O'Malley z wyspy Clare w Irlandii do Greenwich, gdzie miała audiencję u królowej Elżbiety.

Pełne powiedzenie, od którego zaczyna się ten tekst, brzmi: „Nigdy nie krytykuj nikogo, dopóki nie przejdziesz mili w jego butach. Wtedy on jest milę dalej, a ty masz jego buty”.

Elise czuje wyłącznie podziw dla kobiet, które naśladuje i ma listę 150 innych, w których butach chciałaby chodzić.