Tunel o wartości 8,9 mld funtów, jeden z najdłuższych na świecie, łączący dwa bardzo ruchliwe miasta

Podróż samochodem między dwoma największymi ośrodkami przemysłowymi Japonii zajmowała kiedyś około półtorej godziny, gdyż wymagała przejechania 62-milowego odcinka wzdłuż Zatoki Tokijskiej i przez centrum Tokio.

Obecnie, 15-milowa linia Tokyo Bay Aqua Line przebiegająca przez zatokę skraca czas podróży do zaledwie 15 minut.

Łącząc miasto Kawasaki w prefekturze Kanagawa z Kisarazu w prefekturze Chiba, to skrzyżowanie, które stanowi połączenie mostu i tunelu, jest częścią drogi krajowej nr 409, która rozciąga się na niesamowitej długości 74 mil przez cały kraj.

Jeden z ostatnich dużych japońskich megaprojektów XX wieku, obejmujący budowę pięciokilometrowego mostu i sześciomilowego tunelu pod zatoką, dzięki czemu zyskał tytuł czwartego najdłuższego podwodnego tunelu na świecie.

Droga, znana również jako Trans-Tokyo Bay Expressway, została zbudowana kosztem 1,44 biliona jenów japońskich (8,9 miliarda funtów) i otwarta w grudniu 1997 roku po niesamowitych 23 latach planowania i dziewięciu latach budowy.

Nad środkiem tunelu stoi unikalna wieża, która dostarcza powietrze do tunelu. Jej system wentylacyjny jest zasilany przez niemal stałe wiatry Zatoki Tokijskiej.

Sześciomilowy tunel , znany jako Aqua Tunnel, w najgłębszym punkcie znajduje się imponujące 196 stóp pod poziomem morza i ma średnicę 45 stóp.

Tymczasem trzymilowy most Aqua Bridge ma najdłuższą rozpiętość, 787 stóp. Niedawna modyfikacja LED na moście zmniejszyła również zużycie energii i emisję dwutlenku węgla o 40%.

Projekt wymagał również starannego rozważenia czynników środowiskowych, w tym miękkiego dna morskiego, silnych wiatrów, pływów i potencjalnych trzęsień ziemi. Dlatego inżynierowie musieli opracować nowe technologie i metody budowy, aby sprostać tym wyzwaniom, zyskując przydomek „projektu Apollo inżynierii lądowej”.

Sztuczna wyspa Umihotaru, zwana też „świetlikiem morskim”, oznacza przejście z mostu do tunelu. Znajdują się na niej restauracje, sklepy i obiekty rozrywkowe dla tych, którzy potrzebują chwili odpoczynku.

Umihotaru składa się z pięciopiętrowej konstrukcji, z trzema niższymi piętrami zarezerwowanymi na parking. Z tarasu widokowego odwiedzający mogą podziwiać panoramę Zatoki Tokijskiej. W pogodny dzień można zobaczyć kultowy Tokyo Skytree, panoramę największego miasta portowego Japonii, Jokohanę, a nawet górę Fuji w oddali.

Linia Tokyo Bay Aqua Line skróciła czas podróży między lotniskiem Haneda a Kisarazu o około 45 minut, a także umożliwiła łatwiejszy dostęp do Półwyspu Boso, co ożywiło turystykę w tym regionie, który szczyci się imponującymi świątyniami z kamiennymi posągami i malowniczymi, białymi piaszczystymi plażami.

W momencie otwarcia droga ta miała najwyższą opłatę za przejazd w Japonii, wynoszącą 5050 jenów (26,70 funta) za kilometr w jedną stronę.

Głównym celem Aqua-Line było przekierowanie pojazdów z dala od centrum Tokio. Jednak wysoka opłata za przejazd spowodowała jedynie niewielką redukcję ruchu.