Literatura piękna tygodnia: ZAKOCHANI MĘŻCZYŹNI Irvine’a Welsha, SEASCRAPER Benjamina Wooda, MIGRAINE Samuela Fishera

W 2017 roku Welsh stwierdził, że nigdy więcej nie napisze powieści o bohaterach Trainspotting, ale kto mu naprawdę uwierzył?

Film Men In Love opowiada historię starej bandy oszustów uzależnionych od heroiny – Rentona, Sick Boya i Spuda, wspólnie z psychotycznym twardzielem Begbie’em – przenosząc ich w lata dziewięćdziesiąte. Każdy z nich podąża własną drogą po tym, jak Renton podstępnie zgarnia część dochodów z napadu na narkotyki.

On jest w Amsterdamie, Begbie jest w więzieniu, Spud próbuje żyć na trzeźwo, a Sick Boy szuka seksu... więc wszystko wraca do normy, a Welsh splata rozdziały ich strumienia świadomości wokół farsy o Sick Boyu próbującym wkręcić się w serce córki urzędnika państwowego.

Choć karykaturalne i często w fatalnym guście, to działa, bo jego bohaterowie wciąż żyją na kartach książki, mimo że minęło ponad 30 lat.

Uwielbiam powieść Wooda, której akcja rozgrywa się w latach osiemdziesiątych, pt. „Stacja na ścieżce do lepszego miejsca”, mrożącą krew w żyłach historię katastrofalnego dnia spędzonego przez chłopca z ojcem, scenografem jego ulubionego programu telewizyjnego.

Temat złudnych obietnic powraca w jego nowej powieści, kolejnej zaskakującej i niezwykle wciągającej opowieści o dorastaniu.

Akcja filmu rozgrywa się na początku lat 60. na wybrzeżu Kentu. Przedstawia on historię ciasnego młodego mężczyzny, który mieszka z matką i zarabia na życie, łowiąc krewetki na plaży, marząc o dziewczynie, której nie ma odwagi zaprosić na randkę.

Jego los się zmienia, gdy hollywoodzki reżyser płaci mu nieprawdopodobną sumę za znalezienie plenerów do nowego filmu.

Oferta nie jest taka, jak się wydaje – ale nie jest nią także ta powieść, która przechodzi od cichego liryzmu do dziwniejszego, bardziej halucynogennego stylu, w miarę jak zagłębiamy się coraz bardziej w nawiedzone wnętrze głównego bohatera.

Trzecia powieść Fishera, będąca samodzielną kontynuacją dystopijnej powieści klimatycznej „Wivenhoe” z 2022 r., przenosi nas do bogato wyobrażonego Londynu niedalekiej przyszłości, nękanego burzami powodującymi oszałamiające bóle głowy.

Narrator, Ellis, który po raz pierwszy w życiu doznał migreny, przemierza puste ulice w poszukiwaniu byłej dziewczyny, z którą często się spotykał.

Podczas poszukiwań, którym towarzyszy tajemniczy księgarz, który wie o przeszłości Ellisa więcej, niż ten ujawnia, powieść ukazuje podziały społeczne i spiskowe poglądy na świat, które biorą swój początek w sprzecznych doświadczeniach mieszkańców miasta związanych z tajemniczym, przewlekłym bólem.

Jeśli fabuła spekulatywnego scenariusza Fishera przykuwa uwagę, to dodatkową atrakcją jest wyłaniająca się historia o utraconej miłości i ukrytym poczuciu winy.

Elegijny, leniwy, pytający, przypomina skrzyżowanie cyberpunku Williama Gibsona i psychogeografii Iaina Sinclaira.