Świat według Wednesday, twój nowy ulubiony zespół indie rockowy grający alternatywę i country

NOWY JORK -- Szczeniak pitbulla sikający z balkonu. Poroże wbite w kuchni na krzywym gwoździu. Różowe gotowane jajka utrzymują się na powierzchni w solance. Dla swojej oddanej publiczności, zespół Wednesday, grający muzykę alt-country i indie rock z Karoliny Północnej, jest przykładem sugestywnego pisania piosenek, gdzie całe światy można znaleźć w krótkich wersach.

I to nic nie mówi o tym, jak brzmią. Najbardziej ekscytujący zespół współczesnego indie rocka jest inspirowany w równym stopniu przez Drive-By Truckers i Pavement, charakterystyczną tkaninę dźwiękową lap steel, fuzz gitarowy, folkowy i poszarpany wokal.

19 września ukaże się ich szósty i najbardziej ambitny album studyjny zatytułowany „Bleeds”.

„Moje pisanie piosenek jest po prostu lepsze na tym albumie” – wyjaśnia wokalistka i autorka piosenek Wednesday Karly Hartzman. „Rzeczy są powiedziane bardziej zwięźle... bezpośredniość tych piosenek była głównym wzrostem”.

Wednesday rozpoczął się jako solowy projekt Hartzmana, czego dowodem jest słodko brzmiące „yep Definitely” z 2018 roku. Stali się pełnym zespołem na „I Was Trying to Describe You to Someone” z 2020 roku, nurkowaniu w zniekształceniach gitarowych i „Twin Plagues” z 2021 roku, dalszym udoskonaleniu ich brzmienia „creek rock”. Skład składa się z Hartzmana, basistki Margo Schulz, gracza na gitarze hawajskiej Xandy Chelmis, gitarzysty Jake'a Lendermana i perkusisty Alana Millera. Niektórzy koncertują również z solowym projektem Lendermana, MJ Lendermanem. (Hartzman i Lenderman wcześniej się spotykali.)

Ostatni album wydany w środę, narracyjny „Rat Saw God”, został nazwany jednym z najlepszych albumów 2023 roku przez The Associated Press częściowo ze względu na jego niezwykłą zdolność do zagłębiania się w osobliwości i komplikacje tożsamości Południa . „Bleeds” wyostrza te narzędzia.

„Na początku chciałem nazwać ją 'Carolina Girl', ale moim kolegom z zespołu się to nie spodobało” – żartuje Hartzman.

„Bleeds” pochodzi z wybuchowego utworu otwierającego „Reality TV Argument Bleeds”.

Podoba jej się, jak nazwa zespołu i tytuł albumu brzmią razem — „'Wednesday Bleeds', co czuję, kiedy gram muzykę... W pewnym sensie niemal upuszczam krew i egzorcyzmuję demona”.

Tekstowo „Bleeds” zawiera niektóre z najlepszych utworów Wednesday — nawet w ponownym odtworzeniu starszej piosenki „Phish Pepsi”, która w zabawny sposób nawiązuje zarówno do zespołu jamowego, jak i najbardziej niepokojącego filmu wydanego w 2010 roku — rodzaj specyfiki zrodzonej z praktyki pisarskiej Hartzman. Podczas pandemii COVID-19 ona i Lenderman „pisali 20 linijek tekstu każdego dnia”, praktykę przejętą od Davida Bermana z Silver Jews . Jest również dokumentalistką pamięci: robi notatki na temat rzeczy, które mówią jej przyjaciele, i obrazów, które mają na nich wpływ, aby później połączyć je w kolaże w piosenkach.

„Źródło nigdy nie wysycha” – mówi Hartzman. „Ponieważ przyznałam, że nie wszystko może pochodzić z wnętrza. Muszę szukać inspiracji na zewnątrz, poza sobą”.

Pamiętanie, jak mówi, „jest celem większości (wulgaryzmów), które robię. ... Zależy mi. Chcę, aby historie trwały”.

„Bleeds” radzi sobie ze spójnością w różnych brzmieniach. „Wasp” to hardcorowa katharsis; główny singiel „Elderberry Wine” wyrzuca gitarowy hałas dla lśniącego, sfermentowanego country. „Wound Up Here (By Holding On)”, który nawiązuje do poety z Appalachów Evana Graya, to ładny indie rockowy utwór o bohaterze z rodzinnego miasta, który tonie.

Najcichszy moment na albumie, szarpnięty „The Way Love Goes”, został napisany jako „piosenka miłosna dla Jake'a, kiedy jeszcze byliśmy razem. 'Elderberry Wine' również”. Hartzman wyjaśnia. „'Elderberry Wine' to w pewnym sensie opowieść o tym, jak zauważam drobne zmiany w związku”.

To nie są piosenki o rozstaniu; istnieją tuż przed momentem rozpadu. „Sweet song is a long con / I carried ya to the airport with the E-brake” śpiewa w tej drugiej piosence.

Później: „Czasami w mojej głowie się poddaję i / Całkowicie odwracam planszę”.

„Rozumiem, jak dźwięk tworzy emocje. Tego uczę się z czasem” — mówi Hartzman o swoim muzycznym rozwoju. „Słucham też więcej muzyki z każdym mijającym rokiem. Tak więc moje zrozumienie tego, co jest możliwe lub czym mogę się inspirować, zmienia się”.

Wiele piosenek czerpie z dziecięcych wspomnień, jak zawsze w dyskografii Wednesday. „Dużo myślę o dorastaniu” – mówi. „Kiedy myślę o próbie opowiedzenia... żywej i intensywnej historii, to jest po prostu najłatwiejszy czas w moim życiu, kiedy wszystko wydawało się żywe i intensywne”.

Wieloletni fani zespołu znajdą powtarzające się motywy i postacie z poprzednich piosenek. Na przykład „Gary's” z albumu z 2021 r. powraca jako zamykający „Bleeds” w „Gary's II”, gdzie wdaje się w bójkę w barze.

„W pewnym sensie ciągle piszę te same piosenki, ale po prostu staram się je udoskonalać” – mówi.

Zawsze jest więcej człowieczeństwa do odkrycia. I często te emocje „nie skończyły z tobą”, dodaje. „Nie puszczają cię”.

Niech więc rozpocznie się rozlew krwi.