Muntaner'de bir yürüyüş

Barselona'daki Muntaner Caddesi'nin hayranı olduğumu itiraf ediyorum. Haftalık en güzel anlarımdan biri, La Salle kampüsünden yürüyerek eve döndüğüm zamandır; Plaza Bonanova'ya birkaç metre uzaklıkta, Faixat fırını ile El Velódromo arasında bulunan evime. Burası sadece bir restoran değil, aynı zamanda hayaller ve ayrıcalıklar peşinde koşan politikacıların ofisi. Yaklaşık dört kilometre uzunluğundaki -inanın bana, hayat Diyagonal'in ötesinde de devam ediyor- ünlü ortaçağ tarihçisinin sokağı ne en güzeli ne de en işlek olanı. Yine de o, çok az kişiden daha iyi, bizim kimliğimizi yansıtıyor.

Birincisi, zengin ama yaşlanan bir toplum. Rahat tekerlekli sandalyelerinde, hatta tekerlekli sandalyelerinde uzanan yaşlı insanlar, yaşlı hanımların dikkatli bakışları altında, sevgi dolu Latina bakıcılarıyla el ele sessizce yürüyorlar; evcil hayvanları da çoğunlukla, kocalarının ölümünden beri tek ve sonunda sadık arkadaşları haline gelen asi kanişlerden oluşuyor. Varlıklarıyla bize ne kadar yol kat ettiğimizi hatırlatan, ama aynı zamanda eserin tek argümanı olan yaşlı erkekler ve kadınlar.

Muntaner Caddesi, zamanımızın en kötü ve en iyi yanlarını, başarılarını ve sefaletlerini bünyesinde barındırıyor.

Muntaner'de çocukların da bir zamanı olduğunu bilin. Saat beş olmuş, mavi üniformalı, beyaz gömlekli çocuklar her yerde beliriyor, ödevleriyle uğraşıyor, günlerinin nasıl geçtiğini, derste ne öğrendiklerini ve daha da önemlisi oyun alanında kiminle sıkı bir kavga ettiklerini anlatmaya hevesli oluyorlar. Ebeveynler para kazanma, crossfit, yoga vb. ile ilgilendiklerinden, eve dönüş operasyonu, yavruların serbest bırakılması ve otobüs beklerken, tabii ki İngilizce olarak, ellerinde atıştırmalıklarla, okul dışı eğitimlerini de üstlenen mahkumlar tarafından gerçekleştiriliyor. Bir gün iyi bir işe girerlerse çocuklarını okula getirmek zorunda kalmayacaklar!

İkincisi, belki daha da endişe verici olanı, Muntaner'in ne kadar hazcı ve yön duygusuz olduğumuzu somutlaştırmasıdır. Piazza Bonanova ile Via Augusta arasında sağlık ve güzellik diyebileceğimiz şeylere adanmış 37'ye yakın kuruluş var: diş enstitüleri, kuaförler, spor salonları, ayak bakımları, yüz ve vücut bakımları, yoga... hepsi de "Burada sizinle ilgileniyoruz", "zayıflayın", "zevkinize ve ihtiyacınıza göre, nazik ve derin masaj" gibi vaatlerle. Diyet yapabiliyorsan, spaya gidebiliyorsan, pilates yapabiliyorsan, kim anneanneyle dışarı çıkıp bir şeyler atıştıracak?

Ayrıca okuyun Felaketlere teşvik! Santi Vila

En iyisini söylemek gerekirse, düşüncelerime dalmışken, Plaça Adrià'nın zirvesinde, Muntaner'in beklenmedik bir seviye değişikliğini deneyimlediğimde hissettiğim duyguyu anlatabilirim; Barselona'nın denize baktığını, popüler ve hareketli olduğunu, Sant Andreu'dan Raval ve Poble Sec'e kadar. Dışarıdan gelenlerin her zaman başına geldiği gibi, şehri en panoramik noktalarından görmek sizi onu büyük bir şekilde düşünmeye davet ediyor. Bunu tam da o yerde, Monterols parkındaki bir bankta yapmak, en korkunç kötüleri bile yumuşatır. Ancak teselli kısa sürüyor.

Carrasco i Formiguera anıtına sadece birkaç metre uzaklıkta, her türlü evcil hayvanın bakımı konusunda uzmanlaşmış, tamamen insanlaştırılmış ve yakın akrabaların sıralandığı bir sürü dükkân, bir döküntü gibi aniden ortaya çıktı. Kayıtlara geçmesi açısından, köpeğim için bir yelek satın almanın harika bir fikir olduğunu düşünüyorum. Ama bu kadar çok insanın zor zamanlar geçirdiği bir dönemde, aşı katalogları, mikroçipler, ultrasonlar, endoskopiler ve ekokardiyogramlar sunan köpek kuaförleri ve veteriner kliniklerinin çoğalması pek de bir şey değiştirmiyor. Ayrıca, köpek çürüklerinin tedavi edildiği sokakta, terk edilmiş metalleri aramak için el arabası çeken zavallı insanların ya da battaniyeler ve idrarlar arasında ATM'lerde dinlenen evsiz insanların olması bana çok ciddi geliyor. "Canitas" gibi reklamlardan bahsetmiyorum bile. Evcil hayvanınızın sosyal güvenliği. Aylık sadece 19,19 € karşılığında. Hepimizin evrensel sağlık hizmetine erişim hakkı var. Evcil hayvanınız da öyle.” Hayvanları insanlaştırırken aynı zamanda insanları görünmez mi kılıyoruz?

Muntaner Caddesi, zamanımızın en kötü ve en iyi yanlarını bünyesinde barındırıyor. Başarıları, ama aynı zamanda sınırlamaları ve sefaletleri. Kilisenin yanına genelev, genelevin üstüne de geçimini sağlayan erdemli bir ailenin yerleştirilebildiği bir şehrin tipik örneği. Eğer unuttuysanız Maragall kütüphanesine uğrayın, şairin kendisi size anlatacaktır.