Bu bakım kuruluşunun müşterileri, sebze bahçesi ve futbol sahası olan bir 'mini toplumda' yaşıyorlar. Ancak bakımları mali açıdan baskı altında

Keçi ağılının yakınında bir adam havada uçuyor. Salınıma o kadar hız vermiş ki, çelik halatlar her sallanışta yatay bir çizgi oluşturuyor ve sonra gevşiyor, adam bir an, hatta bir saniyeden daha az bir süre havada asılı kalıyormuş gibi görünüyor. Geriye doğru hareket sırasında bakışları alacakaranlık gökyüzüne yönelir.

Salıncakçı kuş kadar özgür görünür ama aslında öyle değildir. Gizlilik nedeniyle soyadının yayınlanmasını istemeyen Betty, "Sitenin her yerinde kameralar var" diyor. "Kör nokta neredeyse yok. "Kimin nerede olduğunu her zaman biliyoruz."

Betty, yirmi yıldır Drents-Friese Wold ormanlık doğa rezervinin kenarındaki Boschoord'daki Trajectum sağlık kuruluşunun lokasyonunda çalışıyor, son yıllarda ise kapasite yöneticisi olarak görev yapıyor. Bu sitede yaklaşık 220 müşteri alçak yapılardan oluşan bir toplulukta yaşıyor. Hepsi zihinsel engelli ve çoğu (yaklaşık 120 kişi) aynı zamanda, tabir yerindeyse, 'adli': Örneğin, bir yargıcın kendilerine bir suçtan dolayı TBS veya başka bir adli tedbir vermesi nedeniyle buradalar.

Trajectum, Hollanda'da yalnızca çok yoğun rehberlik ve tedaviye ihtiyaç duyan kişiler için en ağır bakım profili olan VG7'ye sahip hastaları kabul eden tek kurumdur. Bunlarda ağır davranış bozukluğu ve hafif veya ağır düzeyde zihinsel engel bulunmaktadır. Trajectum yalnızca karmaşık bakıma ihtiyaç duyan kişileri tedavi eder.

VG7 bakımı aşağı yukarı en pahalı bakım şeklidir. Bu kişiler çoğunlukla en azından bire bir rehberlik alırlar. Boschoord'da 220 müşteri için aşçılar, hamallar ve idari personel de dahil olmak üzere yaklaşık 600 kişi çalışıyor. Boschoord'da ortalama kalış süresi en az sekiz yıldır.

Dört yaşında

Sigorta şirketlerinin geri ödemeleri çoğu zaman yetersiz olduğundan, kurumlar bu bakım biçiminden zarar etmektedir. Araştırma kolektifi Spit'in geçen ay Trouw ve De Groene Amsterdammer ile işbirliği yaparak ortaya koyduğu üzere, bu durum söz konusu grubun bakıma erişimini tehlikeye atıyor. Kurumlar, mali yükün ağır olması nedeniyle VG7 endikasyonlu yeni kişileri kabul etmekte isteksiz davranıyor, bu da akışın durmasına ve bekleme listelerinin uzamasına neden oluyor. Bazı kuruluşlar mevcut bakımı bile iptal edebilir, ancak bu yalnızca çok katı koşullar altında izin verilir.

Betty, Boschoord'daki Trajectum'un müşterilerinin çoğunlukla sosyal ve duygusal gelişimlerinin dört yaşındaki bir çocuktan daha ileri olmadığını söylüyor. Ama onlar yetişkin bedenlerdeler ve eninde sonunda toplumda tekrar yer bulmak zorunda kalacaklar. İşte, 'katılım topluluğu' adı altında sağlık hizmetlerinde kesintiler yapan Mark Rutte liderliğindeki VVD kabinesinin aklına böyle bir fikir geldi.

Betty'nin, müşterilerinin "yüzde 99'unun" kötü bir çocukluk geçirmesinden kaynaklandığını söylediği gelişimsel gecikme, bazılarını suç çeteleri için kolay av haline getirdi. "Çoğunlukla sevgi ve ilginin az olduğu yerlerde doğmuşlardı. Yığılıyor: sefalet daha fazla sefalet doğuruyor. "Gerçekten iyi gidemedi."

Zihinsel engelli kişiler sıklıkla uyuşturucu kuryesi olarak kullanılıyor veya birisini dövmek için gönderiliyorlar. Görev tamamlandığında ve bunun için övgü aldıklarında kendilerini iyi hissederler. De Wit: “Müşterilerimizin çoğu iyi bir geçmişe sahip değil. "Biraz olumlu ilgi görmek için her şeyi yaparlar."

Bavul

Saat beş sularında, dışarıdaki bir görevli, büyük bir paslanmaz çelik tava taşıyan bir arabayı yemek odasına doğru itiyor. Yanında sarı bir valiz taşıyan iki müşteri var. Odasında, fazla uyaran olmadan tek başına yemek yemek isteyen herkes, akşam yemeğini böyle bir bavulun içinde bulacaktır. Geri kalanlar büyük tavadan hep birlikte yerler.

Müşteriler henüz valizlerin içinde ne olduğunu bilmiyorlar. Adam, tramvay durduktan sonra, "Lezzetli bir şey yemeyi umuyorum," diyor. Kadın tavuk umuyor, diye mırıldanıyor. Ayaklarına bakıyor. "Ya da patates kızartması," diyor adam. "Sebzeleri sevmiyorum."

Kadın artık valizini kendisi taşımak istemeyip arabaya koyuyor. "Çok uzun sürüyor" diyor yönetici ona. "Şimdi gidiyoruz." Betty gecikmeden dolayı özür diler. "Hayır, önemli değil!" diyor adam. "Güle güle." Ve tramvay tekrar yola koyulur.

Bir zamanlar her altmış müşteriye on izolasyon odası düşen ve bunların her zaman dolu olduğu bir bölümde çalışıyordum.

Trajectum yöneticisi Dick de Wit, sağlık sektöründe onlarca yıllık deneyime sahip olup aynı zamanda Vereniging Gehandicaptenzorg Nederland (VGN) ticaret birliğinin yönetim kurulunda yer almaktadır. Büyük bir konferans masasında oturan adam, katılım müjdesinin danışanlarına uygulanıp uygulanamayacağını merak ediyor. “Bazı insanlar toplum içinde kendilerini hiç rahat hissetmiyorlar, burada mini toplumda çok daha iyi durumdalar, orada anlaşıldıklarını hissediyorlar.” Katılıma odaklanmanın iyi olduğuna inanıyor, "ancak daha sonra kişinin bunu kendi başına yapabilmesi ve buna istekli olması gerekiyor." Öte yandan bunun sosyal para gerektirdiğini ve Trajectum'un sağladığı yoğun bakımın çok pahalı olduğunu da anlıyor. Sağlık hizmetlerinin karşılanamaz hale gelme tehlikesi altında olduğunu ve politikacıların zorlu seçimler yapmak zorunda olduğunu biliyor.

Boschoord'da çok sayıda danışanın "çok düşük seviyede" travma terapisine ihtiyacı var. Bazılarına psikomotor terapi de uygulanıyor. De Wit, bunun bazen danışanın kendi bedenine ne kadar yabancılaştığını acı bir şekilde ortaya çıkarabileceğini söylüyor. Örneğin, danışanlara duvara doğru yürümeleri ve "dur" denilinceye kadar durmamaları talimatı verilir. Bazı insanlar duvara toslar. De Wit kısa bir mola veriyor. "Dışarıdan gelen girdiye o kadar bağımlılar ki. Hala sınırlarının nerede olduğunu ve bunları nasıl belirleyeceklerini öğrenmeleri gerekiyor. "Bu çok zaman alır."

Kıtlık

Engelli bakımının finansal açıdan sıkıntıya girmesinin nedenlerinden biri de tazminatın yetersiz olmasıdır. Rusya'nın 2022'de Ukrayna'yı işgali büyük bir dönüm noktasıydı. Her şey pahalılaştı ve ücretler enflasyonla başa baş gitmek zorunda kaldı, hükümetin tazminatları ise yalnızca küçük bir oranda arttı. Bu, Trajectum gibi kurumların iyileştirilmiş toplu iş sözleşmelerinin maliyetini kısmen kendi ceplerinden ödemek zorunda kalması anlamına geliyordu. Personel yetersizliğinin de büyük etkisi var: Kurumlar serbest meslek sahibi kişilerle çalışmak zorunda kalıyor. Ortalama olarak, kadrolu çalışanlara harcadıklarından daha fazlasını buna harcıyorlar.

Engelli bakımı alanında faaliyet gösteren birçok kuruluş, kâr elde edebilmek için normatif konut bileşeni (NHC) adı verilen bileşeni kullanmak zorunda kalmaktadır. Bu aslında hükümetin binaların bakımı için yaptığı bir katkıdır.

Yönetmen De Wit, Trajectum'un da yıllardır aynı şeyi yaptığını söylüyor. “Sağlık hizmetlerinin sürdürülmesi gerekiyor, buna mecburuz, dolayısıyla evinizin bakımına daha az dikkat ediyorsunuz. Mesela artık resim yok. Güzel binalara sahip olabilirim, ama artık bakım sağlayamıyorsanız... İyi bakım sağlayabileceğim kötü bir binaya sahip olmayı tercih ederim.”

Geçtiğimiz günlerde binalardan birinde su sızıntısı meydana geldi. Ertelenen bakımın sonucunu ise göreceğiz.

İlk başta amirleri bunu 'korkutucu' buldu, ancak müşterilerin bu havalı dairesel testereleri kullanmasına bile izin verildi

VGN Dark Clouds raporuna göre, engelli bakımı alanında faaliyet gösteren en az 11 kurum 2022 yılında kırmızı rakamlara ulaştı. VGN, 2023'te toplamın dörtte birinin zarar edeceğini öngördü. Trajectum hala iyi gidiyor: Son on yıldır her yıl olumlu sonuç elde etti. Ayrıca kurum yakın zamanda sigortacıyı bakım için daha yüksek geri ödemeler yapmaya zorladı, bu da önümüzdeki yıllarda yatırım için alan yaratacak. De Wit, Trajectum'un sağlık sektöründeki sıra dışı konumu olmadan bunun asla mümkün olamayacağını vurguluyor.

Önümüzdeki 10 yıl içerisinde eskiyen binaların yeniden ayağa kaldırılması için 100 milyon avroluk yatırım yapılması gerekiyor. Örneğin, ideal olarak her müşterinin odasında kendi tuvaleti ve duşu olmalıdır. Artık bunları paylaşmak zorundalar. De Wit, "Bu eskiden çok normaldi," diyor, "ama artık değil." Betty, erkeklerin ve kadınların akşamları koridorda birbirleriyle karşılaşmalarının ve birbirlerini "biraz fazla nazik" bulmalarının pek de arzu edilir bir durum olmadığını da sözlerine ekliyor. Bu durum “tedavi iklimi” açısından iyi değil.

İyi bir terapötik iklime katkıda bulunan şeyler: kapalı yüzme havuzu ("yüzmek çok meditatiftir"), futbol sahaları (bazen turnuvalar olur "çünkü onları test etmek iyidir") ve hayvanlar ("bir süre dışarı çıkın, kendinizi toparlayın, bir hayvanı sevin").

Renk düzeni

Müşteriler tatil parkı benzeri arazide çeşitli yerlerde çalışabiliyorlar. Yeşil parmaklı müşteriler için sebze bahçeleri de mevcut. Mutfaklar. Ayrıca ağır aletlerin bulunduğu çeşitli atölyeler de var. Müşterilerin sağlam dairesel testereleri kullanmalarına bile izin veriliyor. Onlara bu konuda rehberlik eden eğitim görevlisi Edward, Trajectum'da ilk çalışmaya başladığında bunu "korkutucu" bulduğunu itiraf ediyor.

Edward artık filizlenen tehlikeyi nasıl tanıyacağını biliyor. İnsan huzursuz olunca başını kapşonunun içine saklar. Diğeri parmaklarını bacaklarına vurmaya başlar. Edward, renk şemasını kullanarak müşterilerinin böyle bir anda hissettikleri duyguları kelimelere dökmelerine yardımcı oluyor.

Edwards'ın yönetimindeki müşteriler sıkı denetim altında Aralık ayında Noel düzenlemeleri için masalar ve dolaplar hazırlıyor. Son ürünler pazarlarda veya çalışanlara satılıyor, geliri Trajectum'a gidiyor. Edward, müşterilerin bir şey yaptıklarında "çok gurur duyduklarını" söylüyor. Atölyeyi beğendiklerini söylüyorlar. Bir kuş evine yaslanıyor. "Bu yüzden hâlâ bu işi yapıyorum."

Geçmişte, müşterilere çoğu zaman çok az sevgi ve ilgi gösteriliyordu. Yığılıyor: sefalet daha fazla sefalet doğuruyor

Yirmi yıl önce her şey ne kadar farklıydı. O dönemde hükümetin 'zihinsel engelli' olarak adlandırdığı kişiler, düzenli olarak ve hatta bazen uzun süreler boyunca duvara bağlanıyorlardı. De Wit, bunun tam bir çaresizlik olduğunu söylüyor. “Artık daha fazla uzman var. Ve insani olarak kabul ettiğimiz şeyler çok değişti. Bir zamanlar her altmış müşteriye on izolasyon odası düşen bir bölümde çalışıyordum ve bu odalar her zaman doluydu. "Burada 220 müşterimiz var ve sanırım haftada bir veya iki kez birini izole ediyoruz."

De Wit gururla, "İnsanlar geldiklerinden daha iyi durumda çıkıyorlar" diyor. “Ancak mevcut finansal yapılar geleceğe dönük değil. Yıllık hesaplarda her şey düzgün görünüyor. Ama yakından bakarsanız, engellilerin bakımıyla ilgilenen kurumların yatırım yapmayı bıraktığını görürsünüz.” Bunu, yaraya hiç bakım yapmadan yara bandı yapıştırmaya benzetiyor. “Bir noktada dip noktaya ulaşıldı ve şu anda sektörde o noktadayız. Aynen öyle, işe yarıyor. Ama bir şey olursa, biz bununla başa çıkamayız.”