Mate brengt je in beweging
Het beste wat je over vis kunt zeggen, is dat het helemaal niet naar vis smaakt. Weet je wat er ook niet naar vis smaakt? Pizza! Maar vandaag gaat het niet over pizza. Het gaat over Club Mate – een cult-ijstheedrankje dat opvalt omdat het helemaal niet naar thee smaakt (als je Club Mate naar vis smaakt: stap dan over op een ander merk).
De reclameslogan van Club Mate luidt: "Je went eraan." Briljant! Ik hou van die understatement. Het klinkt als: "Club Mate - het is oké als er niets anders is." Of: "Club Mate - de dorst dwingt je het te drinken."
Club Mate (samen met Paulaner Spezi) is al lang de favoriete drank van jongeren in mijn omgeving. Het is een koolzuurhoudende frisdrank gemaakt van de theebladeren van de Zuid-Amerikaanse matestruik, waarvan inheemse volkeren al eeuwenlang hun licht bittere maar stimulerende 'matethee' produceren.
De westerse versie vindt zijn oorsprong in de op mate gebaseerde "Sekt-Bronte", die een drankenhandelaar genaamd G. Latteyer aantrof op een tentoonstelling in Dietenhofen, Beieren, begin 20e eeuw en die hij onmiddellijk in licentie gaf.
Zijn dochter trouwde vervolgens in 1957 met een zekere meneer Sauernheimer. Hij verkocht op zijn beurt de licentie in 1994 aan brouwerij Loscher in Münchsteinach, Mittelfranken, vanwege zijn leeftijd. Daar beseften ze, na slechts 80 jaar, terecht dat "Bronte" geen geschikte naam was voor een drankje. "Bronte"? Het klinkt als een gezellige Brontosaurus met een snor en een loopneus ("Hé Bronte? Hoe is het daarboven?"). Dus doopten ze de nichefrisdrank om tot "Club Mate". En sindsdien is het een succes.
Dit spul wordt al sinds de jaren negentig gebruikt als "hackersdrankje" en zorgde ervoor dat hele LAN-party's de hele nacht door konden gamen, omdat het een behoorlijk hoge hoeveelheid cafeïne bevat. Het cafeïnegehalte is ongeveer 20 milligram per 100 milliliter, twee keer zo hoog als Coca-Cola. Club Mate is seizoensgebonden verkrijgbaar in verschillende smaken, waaronder "Pomegranate", "Berry", "Mate Cola", een "Winter Edition" en "Ice Tea Fuel" met nog meer cafeïne.
Het bedrijf promoot zijn "brandstof" met een slogan die hardnekkig elke kortstondige reclametrend tart: "Dit spul geeft je echt de energie die je nodig hebt." Briljant! Wie van ons droomt er niet van een drankje dat ons echt de energie geeft die we nodig hebben? Nieuwe Club-Mate smaken zijn in de maak. Ik zou bijvoorbeeld graag "Mate Peach-Porcini-Toffifee", "Mate Pear-Ginger-Aperol" en natuurlijk "Mate Tomato" zien.
Club Mate past perfect in ons mindful cadeau, want het is tegelijkertijd veganistisch, vegetarisch, lactosevrij, glutenvrij, alcoholvrij, asbestvrij, loodvrij, dioxinevrij en plutoniumvrij. Allemaal eigenschappen die overigens ook gelden voor kraanwater (maar niet voor vis).
In tegenstelling tot koude koffie heeft ijsthee zijn saaie imago als noodrantsoen in jeugdherbergen allang van zich afgeschud en is het nu een onverslaanbaar succes als ijsthee, vooral in de smaken perzik en citroen. Het recept voor succes: roer simpelweg suiker en chemicaliën door je thee tot het niet meer naar thee smaakt, maar eerder naar Hubba Bubbas opgelost in salpeterzuur.
Ik vraag me af waarom dit niet ook met koude koffie zou werken? Het is waarschijnlijk een briljant idee. Alleen lukt het me met mijn beroerde marketingvaardigheden niet om het wereldwijd goed op de markt te brengen, dus moet ik hier columns blijven schrijven tot ik er helemaal bij neerval. Of een Club Mate drinken. Of een Toffifee eten. Dat – persoonlijk voor je getest – werkt ook doelgericht en stimulerend, tenminste op mij. Fijn weekend!
rnd
