Artsen van Charité implanteren een hartprothese die wereldwijd uniek is

In het Duitse Hartcentrum Charité (DHZC) heeft een patiënt met succes een unieke hartklepprothese gekregen, gemaakt van eigen weefsel. Dit maakte het centrum bekend in een persbericht .

De patiënt zou de ingreep goed hebben overleefd. De 30-jarige Marcus L., die een aangeboren vernauwing van een hartklep heeft, kon het ziekenhuis al na vijf dagen verlaten en vier weken later weer aan het werk. "Ik voel me uitstekend", zei hij. De prothese werd ook succesvol geïmplanteerd bij een andere patiënt.

De prothese is een klepvervanging specifiek voor de pulmonalisklep – een klep tussen de hartkamer en de longslagader. Jaarlijks worden in Duitsland ongeveer 800 kinderen geboren met een defect aan deze hartklep.

Tot nu toe werden de prothesen voor deze kleppen gemaakt van dierlijk weefsel van varkens en runderen. Deze kleppen hebben echter een beperkte duurzaamheid en groeien niet met het kind mee, wat vooral nadelig is voor kinderen met een aangeboren pulmonalisklepafwijking. Na enkele jaren moeten de prothesen bij een openhartoperatie worden vervangen, wat een aanzienlijke belasting is en lange ziekenhuisopnames vereist.

Om dit probleem op te lossen, doet Boris Schmitt, kinderarts bij het Duitse Hartcentrum Charité, sinds 2010 samen met zijn team onderzoek naar een alternatieve prothese die gemaakt is van lichaamseigen weefsel. Deze prothese groeit met het lichaam mee en wordt door het immuunsysteem geaccepteerd.

Om de vervangende hartklep te creëren, verwijderen artsen weefsel uit het hartzakje van de patiënt en gebruiken dit om de klepbladen van de nieuwe hartklep te vormen. Deze bevestigen ze vervolgens aan een draadframe, een zogenaamde stent.

Dit wordt vervolgens samengedrukt en via een dunne katheter onder röntgendoorlichting naar de juiste positie in het hart getransporteerd, waar het vervolgens wordt uitgezet. De operatie duurt slechts enkele uren en wordt niet op een open hart uitgevoerd.

Aanvankelijk worden de hartkleppen door de bloedbaan van voedingsstoffen voorzien, en later vormen zich ook cellagen. "De hartklepbladen blijven zo als het ware in leven en kunnen zich regenereren en aanpassen aan de behoeften van het lichaam", aldus Schmitt in het persbericht.

"We hopen daarom dat deze kleppen aanzienlijk langer meegaan dan de modellen die nu verkrijgbaar zijn, idealiter zelfs een leven lang."

Vooral kinderen met een aangeboren hartklepafwijking zouden baat kunnen hebben bij deze techniek. Bij hen zou een speciale stent worden geïmplanteerd die na verloop van tijd oplost, zodat de groei van de hartklep niet wordt belemmerd.

Projectleider Felix Berger, directeur van de Kliniek voor Aangeboren Hartafwijkingen – Kindercardiologie van het DHZC, benadrukte: "We hopen dat we met deze methode het aantal noodzakelijke openhartoperaties aanzienlijk kunnen verminderen."

Na jaren van vooronderzoek en goedkeuringsprocedures heeft het project onlangs goedkeuring gekregen voor menselijk gebruik. De lopende studie bij het Duitse Centrum voor Hart- en Vaatziekten (DZHK) onderzoekt in eerste instantie de veiligheid van de procedure bij zeven jongvolwassenen met een aangeboren pulmonalisklepafwijking.

Vervolgens zal het in grotere studies met kinderen worden getest. Er zijn ook plannen om de technologie te testen voor andere hartkleppen, zoals de aortaklep.