Maak van Jane Austen geen feministisch icoon!
250 JAAR JANE AUSTEN (4/6). Onze tijd zet graag vrouwelijke kunstenaars in de schijnwerpers die vechten tegen patriarchale beperkingen. Maar als de Engelse een immens schrijfster is, dan is dat vooral dankzij haar moralistische talenten, betoogt de Britse schrijver en theoloog Theo Hobson in het conservatieve weekblad The Spectator.
Ik heb Jane Austen: Rise of a Genius bijna helemaal gezien. Ik heb het flauwe acteerwerk en de interventies van obscure academici verdragen, die allemaal versteld stonden van het genie van hun heldin.
Het is niet verrassend dat Austen werd neergezet als een grappige, provocerende, moedige, revolutionaire schrijfster, een overwinnaar van conventies en beperkingen, die girlpower in alle richtingen uitstraalde. Het was ook te verwachten dat niemand het had over wat haar werk zo krachtig maakt en wat Austen haar aura als een groot schrijfster geeft: haar alomtegenwoordige moraliteit, een centrale dimensie van haar werk die altijd over het hoofd wordt gezien.
Het onderwerp is niet zo gemakkelijk te benaderen – wie houdt er tegenwoordig nog van moralisten? Wie zou een literair werk aanbevelen dat doordrenkt is van morele, zelfs religieuze, voorschriften? Toch moet gezegd worden: haar gevoel voor humor en de nauwkeurigheid van haar observaties zijn niet aan het toeval te danken; er is een zekere logica aan het werk. In haar werk verdienen egoïsme en ordinaire ijdelheid het om bespot en met een scalpel ontleed te worden.
Austen gaat echter betrekkelijk discreet te werk. Bijvoorbeeld Emma Woodhouse [de heldin van
Lees verder en krijg toegang tot een unieke selectie van vertaalde artikelen uit de buitenlandse pers.
Courrier International
