'Ik had niet verwacht een scheepswrak te vinden!', zegt de jongen wiens schat wordt opgegraven

Tijdens een familieuitje naar Point Farms Provincial Park ten noorden van Goderich, Ontario in 2023, gebruikte Lucas Atchison een metaaldetector die hij als verjaardagscadeau had gekregen, toen hij iets groots en ouds vond.

"We waren op het strand, we pakten onze metaaldetector, en zodra we hem hadden neergezet, klonk er een piep! Het was een piek van het scheepswrak," zei Lucas, die nu 10 is.

Hij herinnert zich dat hij zijn vader waarschuwde, die aanvankelijk dacht dat de spijker misschien gebruikt was om een ​​boot vast te leggen. Maar Lucas was niet overtuigd en het paar begon dieper te graven. Wat ze vonden, waren meer spijkers die aan hout vastzaten.

"Toen zei papa tegen me: 'Lucas, dit is een schipbreuk'," legde de jongen uit. "Toen ik die ochtend wakker werd, had ik niet verwacht een schipbreuk te vinden!"

Vader Jason Atchison zei dat ze de vondst meldden bij het personeel van de provinciale parken en dat ze vervolgens contact opnamen met het Ontario Marine Heritage Committee (OMHC), een non-profitorganisatie en vrijwilligersorganisatie die zich toelegt op het vastleggen en behouden van de maritieme geschiedenis.

Deze week begon een OMHC-team met de opgraving van het scheepswrak, terwijl Lucas de werkzaamheden nauwlettend in de gaten hield. Ze wilden graag weten wat Lucas precies had gevonden.

Graafwerkzaamheden beginnen

Volgens maritiem archeoloog Scarlett Janusas en maritiem historicus Patrick Folkes kost het tijd om vergunningen te krijgen voor opgravingen en moet aan allerlei wettelijke vereisten worden voldaan.

Ze ontmoetten de Atchisons voor het eerst in de herfst van 2023 op het strand om hen te laten zien waar ze moesten zoeken. Woensdag arriveerde een groep vrijwilligers van het OMHC met zwaar materieel, geleverd door het provinciale park, en schakelden vervolgens over op handscheppen, troffels en borstels om te zien wat er door het zand was begraven.

Tot nu toe hebben ze volgens Janusas een kleiner deel van het schip gevonden dan ze hadden gehoopt. Wel hebben ze vastgesteld dat het om spanten van de zijkant van het schip gaat.

"We hadden dubbele spanten, wat erop lijkt te wijzen dat het een sterker gebouwd schip was, en we denken dat het een schoener was," zei Janusas. "Een schoener is meestal een zeilschip met twee masten, meestal van hout."

Misschien de Sint Antonius?

Er is nog niet genoeg materiaal van het schip over om de identiteit ervan definitief vast te stellen, maar Folkes zegt dat de schoener St. Anthony een mogelijke kandidaat is.

"[Het] verging in oktober 1856 tijdens een reis … van Chicago naar Buffalo, New York, met een lading graan," zei hij. "Het zou vier mijl ten noorden van Goderich aan land zijn gelopen, wat ongeveer overeenkomt met de plek waar dit wrak zich bevindt, en dit zou slechts een heel klein stukje zijn."

De vrijwilligers maken schaaltekeningen van het wrak, inclusief een plattegrond (van bovenaf) en een profiel (zijaanzicht) van het wrak.

Folkes zegt dat de verzekeringseisen uit de 19e eeuw voorschreven hoeveel bevestigingsmiddelen, of spijkers, er in de spanten moesten worden geplaatst en op welke afstand. Die details, zei hij, zullen helpen bij het bepalen van de leeftijd van het schip.

Wat er daarna gebeurt, kan verrassend zijn: de vrijwilligers zullen het schip vervolgens herbegraven om het te behouden.

"We vullen het gat weer op, begraven het en creëren een anaërobe omgeving, dat wil zeggen zonder zuurstof, zodat er geen parasieten of andere organismen in kunnen huizen die het wrak opeten of vernietigen," aldus Janusas.

"Het is geen perfecte oplossing, maar het zorgt er wel voor dat de structuur van het schip nog zeker 50 jaar intact blijft."