Płace i umowy: Ustawa ta dotyczy wyłącznie prywatnej opieki zdrowotnej i nie ma w niej płacy minimalnej.

Ustawa nr 144 z 26 września 2025 r. dotycząca odszkodowań pracowniczych i rokowań zbiorowych została opublikowana w Dzienniku Urzędowym 3 października. Jest to długo oczekiwany środek, silnie wspierany przez partie opozycyjne; do tego stopnia, że ​​projekt ustawy został po raz pierwszy przedstawiony przez Giuseppe Conte 4 lipca 2023 r. jako AC 1275. Nie jest to jednak dokładnie to, czego oczekiwały siły centrolewicowe, ponieważ na przykład nie ustanawia zasady płacy minimalnej – niesławnego 9 euro za godzinę.

Co więcej, jest to ustawa delegowana, więc szczegóły dotyczące kwestii negocjacji zbiorowych będą omawiane przez wiele miesięcy. Pomijając powyższe i nieuniknione różnice polityczne dotyczące ustawy – ostateczne głosowanie w Senacie wyniosło 78 głosów za i 52 przeciw – kluczową kwestią, na którą należy zwrócić uwagę, jest to, że ustawy delegowane i związane z nimi zmiany będą dotyczyć wyłącznie sektora prywatnego. Artykuł 4 ustawy wyraźnie stanowi, że „Przepisy niniejszej ustawy nie mają zastosowania do pracowników zatrudnionych przez administrację publiczną, o których mowa w…”.

Tekst ustawy ujawnia jednak dwie bardzo interesujące refleksje, które w kontekście zatrudnienia publicznego brzmią wręcz kpiąco. Mam na myśli zasadę zawartą w artykule 1, ustęp 2, litera c), zgodnie z którą „należy wspierać odnawianie krajowych układów zbiorowych pracy, z poszanowaniem terminów ustalonych przez partnerów społecznych, w interesie pracowników”. Równie istotny jest kolejny punkt d), który ma na celu „przeciwdziałanie nieuczciwej konkurencji poprzez rozprzestrzenianie się systemów umownych mających na celu obniżenie kosztów pracy i ochronę pracowników (tzw. „dumping kontraktowy”). Jeśli chodzi o terminowość odnawiania umów, rozważania są oczywiste, ale można również poczynić pewne refleksje dotyczące dumpingu, z pewnością z perspektywy zróżnicowanej autonomii. Jednak nawet dzisiaj dodatkowe wynagrodzenia lekarzy i pielęgniarek są bardzo zróżnicowane ze względu na wiele niezależnych zmiennych, za które personel nie ponosi odpowiedzialności ani winy.

Krótko mówiąc, prywatni pracodawcy będą musieli zapewnić terminowe kontynuowanie układów zbiorowych pracy, podczas gdy państwo, zatrudniając ponad 3 miliony pracowników, dopuszcza się nieuzasadnionych opóźnień, które prowadzą do całkowicie możliwych do uniknięcia konfliktów i kontrowersji. Oczywiście wspomniane opóźnienia odnoszą się do rozpoczęcia negocjacji, a nie ich zakończenia, ponieważ są to porozumienia umowne. Aby uniknąć tego pozornego ogólnikowego i abstrakcyjnego podejścia, wystarczy przypomnieć obecną sytuację 720 000 pracowników publicznej służby zdrowia:

Sektor – Wstępne porozumienie w sprawie odnowienia Krajowego Układu Zbiorowego Pracy (ZZP) pochodzi z 18 czerwca, a 2 października Rada Ministrów zatwierdziła jego tekst (właściwie ustawa wymaga „zgłoszenia uwag”). Umowa jest obecnie rozpatrywana przez Trybunał Obrachunkowy, który musi potwierdzić jej opłacalność.