Piękna rodzima roślina: dziki orlik

Orliki są sadzone w europejskich ogrodach od wieków. Orliki należą do najbardziej znanych roślin ogrodowych, a dzięki hodowli, formy ozdobne zostały przekształcone z gatunków dzikich w niemal nierozpoznawalne odmiany. Miejsca, w których orliki występują naturalnie w stanie dzikim, są obecnie tak rzadkie, że są jedną z najbardziej zagrożonych roślin w holenderskiej florze.

Przeczytaj więcej poniżej reklamy

Te nowoczesne, często wielobarwne hybrydy o podwójnych kwiatach nie mają czarującej prostoty i piękna dzikiego orlika pospolitego ( Aquilegia vulgaris ). Jest to bylina z rodziny jaskrowatych ( Ranunculaceae ) i jedyny rodzimy gatunek orlika w Holandii.

Obecna holenderska nazwa „akelei” pochodzi od staroniderlandzkich słów „ackleia” i „acolie”, które wywodzą się z łacińskiego słowa „aquilegia”. Podobne nazwy występują w różnych językach, takich jak francuskie „ancolie”, duńskie „akeleje” i szwedzkie „akleja”.

Orlik preferuje stanowiska słoneczne lub lekko zacienione, a gleba powinna być umiarkowanie sucha i bogata w próchnicę. Na otwartej przestrzeni roślina może łatwo rozmnażać się z nasion .

Orlik pospolity (Aquilegia vulgaris) dorasta do wysokości około 40-70 cm i kwitnie od maja do lipca. Wyjątkowo piękne, ciemnoniebieskie i fioletowe kwiaty znajdują się tylko na szczytach łodyg. Wyginają się nad zakrzywioną łodygą, ale prostują się po kwitnieniu. Kwiaty doskonale nadają się również na kwiaty cięte w (dzikich) bukietach. Liście mają efektowny kształt, są krótko owłosione, podobnie jak łodygi, i pozostają zimozielone aż do pierwszych przymrozków.

Lejkowate wejścia są tak szerokie, że głowa trzmiela z łatwością się przez nie przeciska. Efektowne kwiaty gwarantują wizyty i zapylanie przez różne gatunki trzmieli – zwłaszcza te, których języczki są wystarczająco długie, aby dotrzeć do nektaru. Królowe trzmieli ogrodowych ( Bombus hortorum ) mają języczki o długości prawie 18-20 mm, podczas gdy robotnice mają języczki o długości ponad 14 mm. Języczki robotnic trzmieli polowych ( Bombus pascuorum ) osiągają średnio prawie 9 mm długości.

Trzmiele krótkojęzyczne również odwiedzają kwiaty, ale wygryzają w nich dziurę, aby dostać się do nektaru. Podczas wizyty omijają pręciki i nie dochodzi do zapylania. Inne pszczoły również korzystają z tych dziur w moich kwiatach.