Tilda Swinton w Poznaniu. Zaprezentowała unikatowy projekt "Embodying Pasolini"

"Embodying Pasolini" to autorski hołd laureatki Oscara, Złotego Niedźwiedzia i Złotego Lwa za całokształt twórczości oraz Oliviera Saillarda, historyka sztuki i mody dla słynnego włoskiego reżysera, Piera Paola Pasoliniego. Wystawiany jest raz do roku w wybranym miejscu na świecie spektakl. Teraz można było zobaczyć go w Poznaniu podczas 35. Malta Festival.

Ten spektakl trzeba zobaczyć. Dla Tildy Swinton, dla kostiumów, dla sztuki. I dlatego, że autorzy wystawiają go tylko w jednym miejscu raz do roku, jest więc to wyjątkowa okazja.

„Embodying Pasolini” to pierwszy projekt teatralny, w którym widzowie mogą na żywo zetknąć się z tak szerokim wachlarzem kostiumów z filmów włoskiego reżysera.

Tilda Swinton prezentuje m.in. w kreacje zaprojektowane z myślą o filmach „Ewangelia według św. Mateusza”, „Król Edyp”, „Kwiat tysiąca i jednej nocy” czy „Salò, czyli 120 dni Sodomy”. Kostiumy stworzone przez Danila Donatiego w atelier Farani. Są świadectwem jego wieloletniej współpracy z włoskim reżyserem Pierem Paolo Pasolinim. Spektakl odtwarza długi proces odkrywania, identyfikowania i ustalania wartości tych kostiumów, aż do momentu, gdy ponownie trafiły na scenę i zostały powtórnie założone – co pierwotnie było zabronione.

Tymczasem projekt Tildy Swinton i Oliviera Saillarda daje im jakby “drugie życie”, a bardziej pozwala im ożyć na nowo i ocala je do zapomnienia. Saillard i Swinton przymierzają na scenie blisko 30 ubiorów, sukien, płaszczy i kapeluszy. Można to odebrać niemal jak rytuał. Każdy ruch wykonywany niemal z namaszczeniem. Dzięki temu widzowie stają się świadkami nadania kostiumom ponownego znaczenia. Obecność Tildy Swinton dodatkowo nadaje temu wartość i głębię. Wybór Pasoliniego dla Swinton nie był przypadkowy – jej debiut odbył się u innego reżysera łamiącego tabu Dereka Jarmana w filmie „Caravaggio” (1986). Od czasu premiery w 2022 spektakl „Embodying Pasolini” wystawiany jest raz w roku w wybranym miejscu na świecie.

TILDA SWINTON

Urodzona w Londynie, lecz wywodząca się ze szkockiego rodu szlacheckiego artystka związała się z aktorstwem za sprawą awangardowego brytyjskiego reżysera Dereka Jarmana. Nakręcili razem między innymi „Caravaggia” (kinowy debiut Swinton; 1986), „Ostatnich Anglików” (1988) i „Edwarda II” (1991). Międzynarodową sławę przyniosła Swinton rola w „Orlando Sally Potter” (1992). Od tamtego czasu aktorka z powodzeniem łączy występy w kinie niezależnym („Strefa wojny” Tima Rotha, 1999; „Młody Adam” Davida Mackenziego, 2003; „Broken Flowers” Jima Jarmuscha, 2005; „Memoria” Apichatponga Weerasethakula, 2021, „Odwieczna córka Joanny Hogg”, 2022) z bardziej komercyjnymi projektami („Niebiańska plaża Danny’ego Boyle’a”, 2000; „Adaptacja” Spike’a Jonzego, 2002; „Kochankowie z Księżyca. Moonrise Kingdom” Wesa Andersona, 2012; „Suspiria” Luki Guadagnina, 2018; „Trzy tysiące lat tęsknoty” George’a Millera, 2022) oraz wysokobudżetowymi hollywoodzkimi produkcjami („Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa” Andrew Adamsona, 2005; „Ciekawy przypadek Benjamina Buttona” Davida Finchera, 2008; „Snowpiercer: Arka przyszłości” Joon-ho Bonga, 2013; „Doktor Strange” Scotta Derricksona, 2016; „Avengers: Koniec gry” Anthony’ego i Joego Russo, 2019). Za drugoplanową rolę w „Michaelu Claytonie” Tony’ego Gilroya (2007) została nagrodzona Oscarem® i Nagrodą BAFTA. Za pierwszoplanową rolę w „Musimy porozmawiać” o Kevinie Lynne Ramsey (2011) otrzymała Europejską Nagrodą Filmową. W 2020 r. na festiwalu w Wenecji otrzymała Złotego Lwa za całokształt twórczości, a w 2024 r. na tym samym festiwalu święciła sukcesy z filmem „W pokoju obok” Pedra Almodóvara. W 2025 r. została nagrodzona Honorowym Złotym Niedźwiedziem na festiwalu w Berlinie.

OLIVIER SAILLARD

Z wykształcenia historyk sztuki, Olivier Saillard został w 1995 r. mianowany dyrektorem Muzeum Mody w Marsylii, w 2000 r. został kuratorem wystaw paryskiego Musée des Arts Décoratifs, zaś w 2010 roku objął posadę dyrektora Palais Galliera, stołecznego muzeum poświęconego historii mody. W 2005 r. dostał stypendium Villa Kujoyama w Kioto. Od 2017 r. jest dyrektorem Alaïa Foundation. W trakcie swojej owocnej kariery był kuratorem wielu uznanych wystaw, między innymi „Yohji Yamamoto: Just Clothes”, „Christian Lacroix: A History of Clothes”, „Madame Grès: Couture at Work”, „Balenciaga: The Work in Black” oraz „The Ephemeral Fashion Museum”. Napisał również kilka książek poświęconych modzie, wliczając „An Ideal History of Contemporary Fasion” oraz „The Fashion Book”. W 2018 roku stworzył Moda Povera, projekt poświęcony relacji różnego rodzaju strojów i kostiumów.

Malta Festival 2025 potrwa do 28 czerwca, a oto jeden z ciekawych spektakli dostępnych dla wszystkich w Poznaniu: