Jak pionierski pisarz gejowski Edmund White utorował drogę innym pisarzom

NOWY JORK -- Andrew Sean Greer, powieściopisarz nagrodzony nagrodą Pulitzera, wspomina pierwszy raz, kiedy przeczytał Edmunda White'a . Było to lato 1989 roku, zaczynał drugi rok na Uniwersytecie Browna i właśnie wyszedł.

Dowiedziawszy się, że White będzie uczył na Uniwersytecie Browna, znalazł egzemplarz jego słynnej powieści o dorastaniu, „A Boy's Own Story”.

„Nigdy nie czytałem niczego podobnego — nikt tego nie robił — i co uderza mnie, gdy patrzę wstecz, to brak wstydu, nienawiści do samego siebie lub nieszczęścia, które przesiąkły tak wiele innych gejowskich męskich dzieł literackich tamtego czasu” — mówi Greer, której „Less” zdobyło Pulitzera w kategorii fikcji w 2018 r. „Oczywiście nie wiedziałem wtedy, że czytam naprawdę ważne dzieło literackie. Wiedziałem tylko, że chcę czytać więcej.

„W tamtych czasach mieliśmy tylko czytanie — prywatne, niedzielone doświadczenie, które mogło pomóc ci odkryć twoje prywatne życie” — powiedział. „Ed wymyślił tak wielu z nas”.

White, pionier współczesnej literatury gejowskiej, zmarł w tym tygodniu w wieku 85 lat. Pozostawił po sobie takie powszechnie czytane dzieła jak „A Boy's Own Story” i „The Beautiful Room Is Empty” oraz dar dla niezliczonej liczby młodszych pisarzy: potwierdzenie ich życia, odkrycie samych siebie poprzez historie innych.

Greer i inni autorzy mówią o twórczości White'a jako o czymś więcej niż tylko inspiracji, ale jako o rytuale przejścia: „W jaki sposób queerowy mężczyzna może zacząć kwestionować wszystkie głęboko zakorzenione, głęboko religijne, głęboko amerykańskie założenia dotyczące pożądania, miłości i seksu — kto ma prawo to mieć, jak to musi być, jak to wygląda” — mówi Robert Jones Jr., którego powieść o miłości między dwoma zniewolonymi mężczyznami „ Prorocy ” była finalistą National Book Award w 2021 roku.

Jones pamięta, że ​​jako nastolatek w latach 80. przeczytał „A Boy's Own Story”. Znalazł książkę w sklepie w gejowskiej dzielnicy Greenwich Village na Manhattanie, „najbezpieczniejszym miejscu dla osoby, która chce otwarcie wyznać swoją orientację seksualną w Nowym Jorku” – powiedział.

„To był dla mnie przerażający czas, ponieważ wszystkie wiadomości o mężczyznach homoseksualnych kręciły się wokół AIDS i umierania, a choroba ta była zemstą chrześcijańskiego boga za 'grzech homoseksualizmu'” – dodał Jones.

„Po raz pierwszy zetknąłem się z literaturą potwierdzającą, że queerowi mężczyźni mają dzieciństwo; że moje własne pragnienia nie są w rzeczywistości jakąś aberracją, ale są naturalne; i że wszelkie cierpienie i samotność, których doświadczałem, nie były karą boską, ale zamierzeniem ludzkiej bigoterii, której można by się przeciwstawić, gdybym miał odwagę i społeczność, a może i ją pokonać” – powiedział.

Począwszy od lat 70. White opublikował ponad 25 książek, w tym powieści, wspomnienia, sztuki teatralne, biografie i „The Joy of Gay Sex”, odpowiedź na bestseller z lat 70. „The Joy of Sex”. Zajął rzadką pozycję dla żyjącego autora, mając nagrodę nazwaną jego imieniem, Edmund White Award for Debut Fiction, przyznawaną przez Publishing Triangle.

„White bardzo wspierała młodych pisarzy, zachęcając ich do eksplorowania i rozwijania nowych i indywidualnych wizji” – powiedziała Carol Rosenfeld, przewodnicząca Triangle. Nagroda była „jednym ze sposobów uhonorowania tego wsparcia”.

Laureatami tej nagrody, ustanowionej w 2006 r., byli m.in.: „Prorocy”, „Dahlia Season” Myriam Gurby i „Jazz Moon” Joe Okonkwo. Wcześniej w tym roku nagrodę przyznano filmowi „ Cinema Love ” Jiaminga Tanga, opowiadającemu historię homoseksualnych mężczyzn z wiejskich Chin.

Tang wspominał, że przeczytał „A Boy's Own Story”, gdy miał niewiele ponad 20 lat, i powiedział, że zarówno ta książka, jak i White były „niezbędnymi punktami styczności w moim homoseksualnym dojrzewaniu”.

„Pisze z intymną szczegółowością i humorem, a żaden inny pisarz nie uchwycił elektryzującego podniecenia i miażdżącej samotności, których doświadczają geje, gdy dorastają” – powiedział Tang. „To wybitna postać. Bez Edmunda White’a nie byłoby literatury gejowskiej w Ameryce”.