Boater door Jo Bell: Ik heb mijn huis verkocht om een ​​smalle boot te kopen

Wat moet je doen als je je overweldigd voelt door al die rommel in je huis?

Voor archeoloog Jo Bell was het antwoord simpel: doe bijna al je bezittingen weg en verhuis naar een plek die slechts 2,1 meter breed en 20 meter lang is, waar je 'in beweging kunt blijven, maar altijd thuis kunt zijn'. Kortom, koop een narrowboat.

Nadat ze had gewerkt aan een project om een ​​verzameling kanaalboten te conserveren en een tijdje op boten had gewoond, begon ze zich 'belemmerd' te voelen door haar kleine huisje aan het Stratfordkanaal. 'Ik had niet veel, maar het voelde als te veel', schrijft ze.

Bell besloot het huis te verkopen en in plaats daarvan een woonboot te kopen.

Narrowboats, ontworpen om door sluizen en kanalen te varen, zijn slanker dan binnenvaartschepen. Het verwarren van narrowboats met binnenvaartschepen 'is als een whippet voor een sint-bernard aanzien', zegt Bell streng.

Mensen die met een smalle boot reizen, worden 'boaters' genoemd, geen 'seamers'. Het is dan ook verschrikkelijk om 'rivier' te zeggen in plaats van 'kanaal'.

Bell beschouwt de Britse kanalen – waarvan de meeste niet dieper zijn dan 1,5 meter – als 'een van de grootste prestaties van menselijk streven... waardevoller dan Stonehenge'. In de 18e eeuw, toen hobbelige wegen het vervoer van goederen bemoeilijkten, werd het idee van een netwerk van kanalen steeds aantrekkelijker.

In tien jaar tijd werden er particulier gefinancierde kanalen aangelegd die rivieren als de Trent, Mersey, Theems en Humber met elkaar verbinden.

De robuuste groen-rode boot die Bells nieuwe thuis zou worden, heette Tinker. Ze is nogal lyrisch over de badkamerinrichting, maar zegt dat narrowboats, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, in de winter niet ijskoud zijn. Sterker nog, de kleine ruimte raakt vaak oververhit door een houtkachel.

Haar eerste maanden als schipper waren gevuld met vallen en opstaan, maar gaandeweg kreeg ze meer zelfvertrouwen en kreeg ze zelfs de kunst van het met perfecte controle varen midden in het kanaal, terwijl ze wachtte tot een sluis openging.

(De dubbele sluis met twee kleppen, die nog steeds in gebruik is en die de kracht van water gebruikt om de sluizen gesloten te houden, is een van de grootste uitvindingen van Leonardo da Vinci.)

Ze laat het leven op een boot klinken als een enorm avontuur. Lichte regendruppels op het dak klinken als rijstkorrels die rammelen op een blikken dienblad. Vrienden met baby's komen graag op bezoek, terwijl het schommelen van de boot zelfs het meest onrustige kind in slaap wiegt.

Het kanalennetwerk, schrijft Bell, is een magische plek, 'een parallel land met zijn eigen herkenningspunten en plaatsnamen'. Na twaalf jaar verving ze Tinker met tegenzin door een nieuwe boot, genaamd Stoic. Het lijkt erop dat Bell het leven op het water nooit zal opgeven, waar zij en haar mede-bootvaarders met vijf kilometer per uur varen en 'navigeren op basis van verschillende sterren'.