Truck It! van Bobby Bolton: 53 landen, twee honden... één nieuwe vriendin

Als ik ooit met iemand de wereld rond moet rijden, wil ik Bobby Bolton. Niet alleen omdat hij een interessante en aardige kerel is, maar ook omdat hij praktisch is.

De zesenhalve ton wegende vrachtwagen die hij als transportmiddel van Groot-Brittannië naar Australië gebruikt, heeft onderweg veel reparaties nodig, en Bolton is er klaar voor. Wanneer hij vast komt te zitten op een Italiaanse heuvel, hakt hij bomen om en legt die onder de wielen, zodat hij grip krijgt.

Als zijn brandstofleidingen in Montenegro bevriezen, ontdooit hij ze met een föhn. Eerst moet hij de leiding verlengen met een verlengstuk van vijf meter.

Waarom is Bobby op reis? Vanwege de breuk met zijn verloofde en de financiële problemen van zijn bouwbedrijf. Maar zelfs daarvoor voelde hij al een teleurstelling in het leven.

Dus als hij een Land Rover ziet rijden waarin een stel op expeditie is, denkt hij bij zichzelf: 'Ik ga naar Australië rijden.'

Hij koopt een pick-uptruck en past de achterkant aan zodat hij erin kan wonen. Zijn metgezel wordt Red, de labrador die al het ongemak heeft doorstaan van het delen van Boltons tijdelijke huis, een caravan op een vervallen boerderij.

Rijdend door Frankrijk ontmoet Bolton een vrouw met haar hond, Rubia.

De volgende dag kookt hij haar een maaltijd op zijn barbecue, netjes gekleed voor de gelegenheid ('mijn broek met de minste vlekken en een echt overhemd'). In Italië krijgt hij een berichtje van Marie (zoals hij nu weet dat ze heet) dat ze de hele tijd aan hem denkt. Het gevoel is wederzijds, dus ontmoeten ze elkaar in Genua, klaar om het avontuur samen voort te zetten. Rubia gaat ook mee, en in Slovenië gaan ze met z'n vieren bergbeklimmen.

We weten dat het liefde moet zijn – Boltons moeder ontmoet hen in Roemenië (waar ze een korte vakantie met vrienden heeft) en zegt tegen Bobby: 'Je hebt weer die twinkeling in je ogen.' En dan is er nog het feit dat Marie bij hem blijft, zelfs nadat hij per ongeluk met zijn 5 kg zware drone met 32 km/u in haar gezicht vliegt.

Het tweetal reist zuidwaarts en oostwaarts. Ze ontdekken ajvar, een Balkan-spread gemaakt van geroosterde paprika's, en een restaurant op een Turks eiland met een menukaart waarop volledig staat: 'Vlees of geen vlees. Wijn of bier.'

Tijdens een paardrijtocht in Roemenië liegt Bolton domweg over zijn talent en krijgt hij een dier genaamd Ferrari. Uiteindelijk wenst hij dat 'ik strakker ondergoed had gedragen'.

Het regent de hele tijd in Georgia ('net als Wigan, maar dan zonder taarten'), tijdens de reis heeft hij meermaals last van voedselvergiftiging en pas nadat veel automobilisten in Pakistan recht op Bolton af zijn gereden, realiseert hij zich dat ze daar links rijden.

In Afghanistan, waar geen enkele vrouw in het openbaar verschijnt, kijken de mannen Marie vijandig aan of negeren haar volledig, waardoor ze zich 'als een geest voelt'. Maar de Taliban-soldaten

Bolton vraagt om de weg en is 'buitengewoon behulpzaam toen ik vertelde dat ik geen Amerikaan ben'.

Boeken als deze kunnen afgezaagd of geforceerd zijn, zonder echte verhalen en vol clichés. Bolton zelf beseft dat de reis, die uiteindelijk 53 landen omvat, gezien kan worden als slechts een 'verheerlijkt tussenjaar'. Maar hij is een echte reiziger, die het doet om echte redenen die voortkwamen uit een echte crisis in zijn leven, en het boek is een genot om te lezen. Bovendien is er aan het einde een plotwending die de aanzet geeft tot een mogelijk vervolg.

Mocht dat gebeuren, dan zal Bolton ongetwijfeld oppassen dat hij niet dezelfde fout maakt door zijn vrienden een seksspeeltje mee te laten smokkelen in de vrachtwagen voordat hij vertrekt. De Kirgizische grenswachter die het vindt, is niet onder de indruk. Bolton vindt echter een oplossing: hij overtuigt de man ervan dat het een nekmassageapparaat is.